Tης Μαρίας Μπόλαρη
Έ να πρώτο βήμα στη μάχη για την ανατροπή του ευρωπαϊκού Συμφώνου Σταθερότητας και του κυβερνητικού Προγράμματος Σταθερότητας, που πρέπει να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η Αριστερά, ήταν η εκδήλωση που διοργανώθηκε από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΠΟ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ) με κεντρικούς ομιλητές τον Αλ. Αλαβάνο και τον Κ. Βεργόπουλο.
Το θέατρο ΑΛΦΑ γέμισε ασφυκτικά. Έτσι, ο Αλ. Αλαβάνος ξεκίνησε την ομιλία του, υπογραμμίζοντας ότι διαψεύδονται όσοι νόμισαν ότι ξεμπέρδεψαν με τη ριζοσπαστική Αριστερά και υποσχέθηκε επόμενες εκδηλώσεις στο Σπόρτινγκ και στο ΣΕΦ...
ΚΕΔΑ
Την εκδήλωση άνοιξε ο Γ. Θεωνάς εκ μέρους της ΚΕΔΑ. Στην τοποθέτησή του υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν άμεσα να προχωρήσουν σε δράσεις για τη συγκρότηση ενός μετώπου για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Σε αυτή την κατεύθυνση ζήτησε να αξιοποιηθούν όλες οι μορφές δράσης και αυτή του δημοψηφίσματος.
Βεργόπουλος
Στην ανάλυσή του ο Κ. Βεργόπουλος έδωσε στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι ο κίνδυνος της χρεοκοπίας χρησιμοποιείται για να περάσουν σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Σήμερα, είπε, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων μύθος ο ισχυρισμός ότι η ένταξη στην ΟΝΕ και το ευρώ είναι ασπίδα αλληλεγγύης απέναντι στην οικονομική κρίση.
Η Γερμανία, συνέχισε, μία από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές δυνάμεις, μπορεί να κερδίζει από τις σχέσεις της με τις άλλες χώρες, αφού πρώτα η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Σρέντερ επέβαλε εξουθενωτικά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους, που μείωσαν το εργατικό κόστος.
Αλαβάνος
Ο Αλ. Αλαβάνος επέμεινε σε όλους εκείνους τους λόγους –οικονομικούς και πολιτικούς– που κάνουν την Ελλάδα να είναι ο «αδύναμος κρίκος» του Συμφώνου Σταθερότητας και το κίνημα στη χώρα εμπροσθοφυλακή της μάχης για την ανατροπή του.
Αφού έκανε μια αναδρομή στην πρώτη φάση της οικονομικής κρίσης, επεσήμανε ότι αυτή δεν ξεπεράστηκε. Ότι στη σημερινή δεύτερη φάση τα διεθνή κέντρα του νεοφιλελευθερισμού βάζουν την Ελλάδα στη θέση του μοντέλου και του πειραματόζωου. Με τις εύστοχες παρομοιώσεις με την Αγγλία του Θατσερισμού και του Ιράκ της Νέας Τάξης, προειδοποίησε για το τι έρχεται. Χαρακτήρισε εκδικητική μανία τη στάση των περιβόητων αγορών και της ΕΕ απέναντι στο ελληνικό κίνημα για τα όσα αυτό πέτυχε την περίοδο του άρθρου 16 και τα όσα προκάλεσε η εξέγερση του Δεκέμβρη.
Χρησιμοποιώντας την ευρωπαϊκή κινηματική εμπειρία (Ιταλία του 2002, Γαλλία του 2005), ισχυρίστηκε ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Να πιστέψει στις δυνατότητες, να διαμορφώσει κινηματικές συμμαχίες που θα ανατρέψουν το Σύμφωνο και θα λειτουργήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο σαν το αγωνιστικό παράδειγμα που φέρνει αποτελέσματα. Έκλεισε την ομιλία του με την παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει μια τέτοια δυναμική, αλλά και ότι μια τέτοια επιλογή είναι μονόδρομος για την ανασύνταξή του.
Απαντώντας σε ερωτήσεις που του έγιναν, σημείωσε ότι το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες ενός πανευρωπαϊκού συντονισμού της αντίστασης, ότι η Αριστερά χρειάζεται να έχει εναλλακτικές προτάσεις, αλλά ότι το κεντρικό και επείγον καθήκον είναι η αντίσταση και η ανατροπή, θυμίζοντας τα 15 σημεία πάλης. Όπως είπε χαρακτηριστικά, πρώτα πρέπει να πέσει η Βαστίλη.
ΚΟΕ
Εκ μέρους της ΚΟΕ τοποθετήθηκε ο σ. Χρ. Κατσούλας. Χαρακτήρισε το Σύμφωνο Σταθερότητας ως το σύνταγμα του νεοφιλελευθερισμού, κάτι που αποδεικνύεται από τα όσα προβλέπει. Υποστήριξε ότι η πάλη ενάντιά του δίνει στην Αριστερά μεγάλες δυνατότητες για κοινωνικές συμμαχίες και για συντονισμό με άλλες χώρες που βρίσκονται στο στόχαστρο. Επέμεινε ότι μέσα στην ΟΝΕ κάποιες χώρες λειτουργούν ιμπεριαλιστικά σε βάρος κάποιων άλλων. Τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αδικεί τον εαυτό του, όταν μένει αμήχανος απέναντι στο Σύμφωνο, ενώ εδώ και καιρό στις διακηρύξεις του υπάρχει η θέση για την κατάργηση του Συμφώνου.
Εκ μέρους της ΔΕΑ μίλησε ο Αντ. Νταβανέλλος και από την ΑΠΟ ο Γ. Σαπουνάς (βλ. σχετικά άρθρα).
Το επόμενο διάστημα οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της ΔΕΑ θα επιμείνουμε σε πολιτικές μάχες και δράσεις στις Τοπικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ και όπου παρεμβαίνουμε, για να συμβάλλουμε αποφασιστικά στη δημιουργία της αποτελεσματικής αντιπολίτευσης. Αυτής των ενωτικών αγώνων και της ριζοσπαστικής πολιτικής.