Από την Παρασκευή 26/6 ως την Κυριακή 28/6 θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη το 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, στο 4ο πάρκο παραλίας (απέναντι από την σχολή τυφλών), καθημερινά μετά τις 19:00. Είναι ένα τριήμερο στο οποίο συμμετέχουν δεκάδες (φέτος 120) συλλογικότητες της πόλης: από μεταναστευτικές κοινότητες, οργανώσεις της Αριστεράς και του αντιρατσιστικού κινήματος, φοιτητικά και μαθητικά σχήματα, ομάδες καλλιτεχνών ως και ΜΚΟ. Η φετινή καμπάνια για μια τέτοια διοργάνωση, που πάντα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον αρκετών χιλιάδων κατοίκων, έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία μετά τις σκούπες-πογκρόμ που σχεδιάζει να εξαπολύσει από το Σεπτέμβρη η κυβέρνηση, τις ρατσιστικές επιθέσεις της αστυνομίας και των παρακρατικών “παραφυάδων” της ενάντια στους μετανάστες και την “υπόσχεση” πολλών νέων άθλιων στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 26 συζητήσεις για ζητήματα σχετικά με την ακροδεξιά, τις σκληρότερες αντιμεταναστευτικές πολιτικές και τις εργασιακές σχέσεις μέχρι το Μακεδονικό και τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, 8 θεατρικές-χορευτικές παραστάσεις, 15 ταινίες και ντοκιμαντέρ και συναυλίες με περίπου 30 μουσικά σχήματα ντόπιων και μεταναστών και τραγουδιστές όπως οι Σαββίνα Γιαννάτου, Primavera, Μαρία Φωτίου, Λωξάνδρα, Α. Καρακότας και άλλοι. Επίσης θα λειτουργούν καθημερινά 5 φωτογραφικές και καλλιτεχνικές εκθέσεις, αλλά και παιδότοπος.
Μετά την ελληνική και πανευρωπαϊκή άνοδο της φασιστικής δεξιάς στις ευρωεκλογές, γίνεται καθαρότερη η ανάδειξη των ρατσιστικών πολιτικών, που διασπούν τους εργαζόμενους και κάθε λογής καταπιεσμένους, σε βασική τακτική του συστήματος. Την ώρα λοιπόν που, σε περιβάλλον οικονομικής κρίσης, Καραμανλής, Καρατζαφέρης, αλλά και Παπανδρέου υπόσχονται να λύσουν το πρόβλημα των φτωχών και των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας... κυνηγώντας τους φτωχούς και άστεγους (το λένε και «μηδενική ανοχή στους “λαθρομετανάστες”»), το να απευθυνθούμε στους έλληνες εργαζόμενους και φτωχούς πρέπει να γίνει πιο έντονη κι αποφασιστική. Σε αυτό το πλαίσιο, η επιτυχία του 12ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας, ως ένα βήμα σε μια απαιτητική πορεία για τα κοινωνικά κινήματα της επόμενης περιόδου, που δεν μπορεί παρά να είναι και αντιρατσιστικά!