Για τα ασφαλιστικά δικαιώματα, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις
Μια νέα 12η Δεκέμβρη απειλεί τον Καραμανλή
Γενική πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 13 Φεβρουαρίου ανακοίνωσαν οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ στην ημερομηνία αυτή συγκλίνουν και πολλοί κλάδοι που βρίσκονται ήδη σε απεργιακό αναβρασμό ενάντια στις απειλές της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό.
Η ΓΣΕΕ στη συνεδρίασή της, στις 15 Γενάρη, αποφάσισε την 24ωρη Γενική Απεργία την Τετάρτη 13/2 και την εξουσιοδότηση της Εκτελεστικής Επιτροπής για την πραγματοποίηση νέας 24ωρης απεργίας ανάλογα με τις εξελίξεις.
Σειρά κινητοποιήσεων αποφάσισαν και οι μηχανικοί: τρίωρες πανελλαδικές στάσεις εργασίας (στις 22/1, 29/1, 5/2, 12/2 και 20/2), 24ωρη πανελλαδική απεργία την ημέρα της συζήτησης στη βουλή για το Ασφαλιστικό, καθώς και συμμετοχή στην 24ωρη γενική απεργία της 13 Φλεβάρη.
Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έχει ήδη ανακοινώσει 24ωρη γενική απεργία για τις 29 Γενάρη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Η ΟΛΜΕ προχωράει σε νέο γύρο γενικών συνελεύσεων, μέσα στο Γενάρη, με στόχο να κλιμακώσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Οι δικηγόροι θα απεργήσουν στις 23 Γενάρη, 6 και 13 Φλεβάρη για το ασφαλιστικό. Οι καθηγητές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ θα απεργήσουν την 1η και 13 Φλεβάρη ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς, καταγγέλλοντας την ελαστικοποίηση της εργασίας και δηλώνοντας ότι δεν θα επιτρέψουν την αναγνώριση των ιδιωτικών ΚΕΣ.
Πετραλιά
Οι «συναντήσεις» της Πετραλιά με την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ ήταν καθαρό φιάσκο. Η νέα υπουργός παρά τις φιλολογίες για «ελιγμό» είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει την επίθεση Μαγγίνα στο ασφαλιστικό. Στα σχέδιά της βρίσκεται: η μείωση των συντάξεων στο δημόσιο, η αύξηση των ορίων ηλικίας, ο αποκλεισμός των «πρόωρων» συνταξιοδοτήσεων στις γυναίκες, η ενοποίηση των ταμείων με παράλληλη αφαίμαξη των αποθεματικών, ο αποχαρακτηρισμός δεκάδων κλάδων από τα ΒΑΕ (βαρέα και ανθυγιεινά).
Ο εφιάλτης της 12ης Δεκέμβρη, της απεργιακής κινητοποίησης με τα 2,5 εκατομμύρια απεργούς και τις δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών, που επέβαλε την αποπομπή του Μαγγίνα κυνηγά ακόμα την κυβέρνηση Καραμανλή. Πίστευαν ότι μετά την εκλογική αναβάπτιση θα είναι σε θέση να προωθήσουν τα σχέδιά τους. Βγήκαν αποδυναμωμένοι και είναι ήδη μία κυβέρνηση μειοψηφίας, βουτηγμένη στα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Η δυνατότητά της να προωθήσει τα αντιασφαλιστικά σχέδια είναι ακόμα πιο ψαλιδισμένη.
ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ
Παρ’ όλα αυτά οι διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ άργησαν να προσδιορίσουν το επόμενο απεργιακό βήμα. Μία ακόμη 24ωρη χωρίς αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα δεν καλύπτει τις ανάγκες αντίστασης και ανατροπής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Στο διεκδικητικό πλαίσιο, η αποδοχή του νόμου Ρέππα αφήνει όλα τα περιθώρια στην κυβέρνηση να μιλάει για «διάλογο», απειλώντας όμως με κατά γράμμα εφαρμογή αυτού του αντεργατικού νόμου. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, απείλησε στις 12/12 την κυβέρνηση λέγοντας ότι «εδώ θα γίνει της Γαλλίας». Όμως στη Γαλλία οι εργαζόμενοι δεν απάντησαν στον Σαρκοζί με ξεκομμένες 24ωρες, αλλά με γενικευμένο αγώνα με διάρκεια και συντονισμό που παρέλυσε την κυβέρνηση και πανικόβαλε τους καπιταλιστές. Τέτοιους αγώνες χρειαζόμαστε, όμως στην πράξη και όχι στα λόγια.
Μόνη αντιπολίτευση
οι αγώνες μας
Η μόνη πραγματική αντιπολίτευση στον Καραμανλή είναι οι αγώνες μας. Για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε την λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, πρέπει να συνδέσουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις με την πάλη ενάντια στον προϋπολογισμό, με την πάλη μας για αυξήσεις. Την ώρα που η ακρίβεια τσακίζει το εισόδημα των εργαζομένων η ΓΣΕΕ είναι υποχρεωμένη να ανοίξει τη «διαπραγμάτευση» για τη νέα Γενική Συλλογική Σύμβαση, ενώ η ΑΔΕΔΥ οφείλει να συντονίσει τον αγώνα των μεγάλων Ομοσπονδιών για να σπάσει η εισοδηματική πολιτική που αντί για αυξήσεις οδηγεί σε πρωτοφανή «λιτότητα» τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Η διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις φέτος γίνεται κυριολεκτικά αγώνας ζωής για την τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων.
Αυτός ο αγώνες δεν μπορεί να δοθεί με τους «παραδοσιακούς» γραφειοκρατικούς τρόπους των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Τα αιτήματα πρέπει να συνδεθούν με τις πραγματικές ανάγκες των μισθωτών, να διεκδικηθούν μαχητικά και συντονισμένα, με έμφαση στο να περάσει ο έλεγχος των κινητοποιήσεων στη βάση των εργαζομένων. Η ανατροπή της λιτότητας πρέπει να γίνει κεντρική διεκδίκηση όλων μας. Η νέα Γενική Απεργία στις 13 Φλεβάρη δίνει τη δυνατότητα για νίκη απέναντι στην κυβέρνηση και στους καπιταλιστές. Η επιτυχία της θα έχει τεράστια σημασία. Μετά τη συγκλονιστική απεργία της 12 Δεκέμβρη και το μαχητικό αγώνα των λιμενεργατών, χρειάζεται να μην αφήσουμε την κυβέρνηση Καραμανλή να ανασυνταχθεί και να ξεπεράσει την απομόνωση. Τώρα μπορούμε όχι μόνο να πετύχουμε την ακύρωση των αντιμεταρρυθμίσεων, αλλά και να επιβάλλουμε κατακτήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, στο Ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις.
Οι αντιμεταρρυθμίσεις του Καραμανλή πρέπει και μπορεί να έχουν το τέλος της Γιαννάκου, του Μαγγίνα, του Ζαχόπουλου. Γι’ αυτό η οργάνωση της γενικής απεργίας πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε αγωνιστή των συνδικάτων και της αριστεράς. Με συνελεύσεις και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς με ενημερώσεις στις γειτονιές, με διανομή απεργιακού υλικού σε σταθμούς μετρό, λαϊκές, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε τις 13 Φλεβάρη σε ένα γιγάντιο ποτάμι που θα σηματοδοτήσει την αντεπίθεση του κινήματος. Αν η 12η Δεκέμβρη ήταν η αρχή του τέλους του Καραμανλή, η 13 Φλεβάρη μπορεί να γίνει ένα μεγάλο βήμα για την ανατροπή της πολιτικής της Ν.Δ.
Σωτήρης Μάρταλης