Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση
•Aυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις •Aπαγόρευση απολύσεων •Φορολογήστε τους πλούσιους
Μαύρο στην Ευρώπη του κεφαλαίου και στην Κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ο ι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου είναι μια κρίσιμη πολιτική μάχη. Ένα πανευρωπαϊκό «δημοψήφισμα» που χρειάζεται να μετατραπεί σε ηχηρή καταδίκη της νεοφιλελεύθερης, άγρια ταξικής πολιτικής της ΕΕ στην περίοδο κρίσης που διανύουμε. Στις 7 Ιούνη πρέπει να καταψηφιστούν οι «οδηγίες» της Κομισιόν για την ανεργία, τη διαρκή λιτότητα, τις περικοπές κοινωνικών δαπανών. Να μαυρίσουμε τις πολιτικές δυνάμεις που δίνουν τους πόρους της κοινωνίας για τη στήριξη των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των πλουσίων. Να μετατρέψουμε το σύνθημα εκατομμυρίων διαδηλωτών «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους» σε πανευρωπαϊκό μέτωπο πάλης ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου, του ρατσισμού, του πολέμου και του ιμπεριαλισμού.
Την ίδια στιγμή, οι ευρωεκλογές είναι μια κρίσιμη εσωτερική πολιτική
αναμέτρηση. Στις 7 Ιούνη χρειάζεται να μαυρίσουμε μαζικά την κυβέρνηση
της Ν.Δ. Η τύχη του Καραμανλή θα κριθεί στις απεργίες και τους δρόμους,
όμως έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε την ευρω-κάλπη για να του
δώσουμε μια ακόμα ώθηση προς την πτώση. Όσο μεγαλύτερη θα είναι η ήττα
της Δεξιάς στις 7 Ιούνη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δυνατότητα
αντίστασης στα σκληρά αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα που ήδη έχουν
συμφωνηθεί μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών και θα παρουσιαστούν την επομένη
των ευρωεκλογών.
Καμιά εμπιστοσύνη
στο ΠΑΣΟΚ
Σ την πάλη για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν
υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες προς το ΠΑΣΟΚ. Να μην ξεχάσουμε
την ΟΝΕ και τον Σημίτη. Να μην παραβλέψουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν
δεσμεύεται σε κανένα σοβαρό αίτημα του κόσμου, ότι το ΠΑΣΟΚ ήδη έχει
αρχίσει να επικαλείται τα «ελλείμματα» ως άλλοθι για ακόμα πιο
συντηρητική τροποποίηση του οικονομικού και κοινωνικού προγράμματός
του. Να μην υποτιμήσουμε ότι μέσα στο ΠΑΣΟΚ ακούγονται ήδη φωνές που
προτείνουν τη «συγκυβέρνηση» με τη Ν.Δ. και –κυρίως– το γεγονός ότι οι
φωνές αυτές μένουν αναπάντητες. Στις χώρες της ΕΕ όλες οι κυβερνήσεις
–είτε συντηρητικές, είτε σοσιαλδημοκρατικές– ακολουθούν ακριβώς την
ίδια πολιτική. Η νίκη της σοσιαλδημοκρατίας δεν αποτελεί υπεράσπιση των
δικαιωμάτων μας απέναντι στις απειλές της κρίσης και της απληστίας των
βιομηχάνων και των τραπεζιτών.
Οι άλλες «επιλογές»
Η αποχή –που σε άλλες συνθήκες έκφραζε
έναν κάποιο «ριζοσπαστισμό» και μια γενική αντικοινοβουλευτική διάθεση–
πρέπει σήμερα να αποκλειστεί. Οδηγεί σε ενίσχυση του συστήματος. Πολλές
από τις ελπίδες του Καραμανλή να περιορίσει την ήττα του, στηρίζονται
στην πιθανότητα τα «μπάνια του λαού» (λόγω τριημέρου) να ενισχύσουν την
αποχή.
Οικολόγοι: Επίσης πρέπει να αποκλειστεί η ψήφος στους
Οικολόγους-Πράσινους, που αυτοπροσδιορίζονται «απολιτικά», δίνοντας
έμφαση σε μια τάχα υποστήριξη του περιβάλλοντος «έξω από πολιτικούς και
ταξικούς ανταγωνισμούς». Μένουν ανοιχτοί σε συνεργασίες και με τους δύο
εταίρους του δικομματισμού. Γι’ αυτό υποστηρίζονται από τα ΜΜΕ και
χρειάζεται να απομονωθούν σαν «εφεδρεία» του συστήματος, που θα
χρησιμοποιηθεί σε ενδεχόμενο έλλειψης κυβερνητικής αυτοδυναμίας.
Το ΚΚΕ απαντά στις προκλήσεις με ομοβροντίες ιδεολογικής και
πολιτικής, «καθαρότητας». Η νεκρανάσταση του σταλινισμού και η
ρεφορμιστική στρατηγική των σταδίων (λαϊκή οικονομία-λαϊκή εξουσία) δεν
αποτελούν, ασφαλώς, δείγματα μαρξιστικής αδιαλλαξίας. Αλλά το κύριο
πρόβλημα είναι αλλού. Η απόλυτη επιμονή του ΚΚΕ στη «διαχωριστική»
τακτική με απόρριψη κάθε ενότητας στη δράση, οδηγεί σε έναν
κοινοβουλευτικό συντηρητισμό (πρώτα θα μεγαλώσει το κόμμα και μετά
βλέπουμε…) και μια ιδιότυπη φιλικότητα προς τη Ν.Δ. Αυτά τα
χαρακτηριστικά το ΚΚΕ τα απέδειξε με το χειρότερο τρόπο με τη στάση του
το Δεκέμβρη. Κέρδισε τη σκανδαλώδη υποστήριξη των ΜΜΕ απέναντι στην
κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, κι’ αυτό είναι ντροπή και όχι παράσημο.
Άκρα Αριστερά: Στις ευρωεκλογές κατεβαίνει, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και ένα
«μέτωπο» δυνάμεων της άκρας Αριστεράς. Ισχυρίζονται ότι διεκδικούν τη
δημιουργία μιας αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Όμως ο στόχος αυτός δεν
υπηρετείται με τη διεκδίκηση λίγων χιλιάδων ψήφων πάνω από το «σκορ»
του ΜΕΡΑ ή του ΕΝΑΝΤΙΑ. Αλλά με την προσπάθεια διαμόρφωσης πλατύτερων
τμημάτων του κόσμου, μέσα από τις κοινές μάχες, την κοινή λειτουργία,
την κοινή πολιτική προσπάθεια. Και αυτό οι σύντροφοι του ΑΝΤΑΡΣΥΑ
πρακτικά το έχουν εγκαταλείψει στο τμήμα της αντικαπιταλιστικής
Αριστεράς που συμμετέχει στον ΣΥΡΙΖΑ…
Με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους αγώνες,
για μια αντικαπιταλιστική προοπτική
Σ τις 7 Ιούνη χρειάζεται στροφή στην Αριστερά. Η ΔΕΑ απαντάει απλά
και καθαρά, ότι τη μάχη αυτή πρέπει να τη δώσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η
ενωτική λογική του ΣΥΡΙΖΑ επιτρέπει μια πλατιά συσπείρωση δυνάμεων, που
ενισχύει την κίνησή του σε ριζοσπαστική αριστερή κατεύθυνση. Είναι
αλήθεια ότι οι κατακτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετές σε σχέση με τις
προκλήσεις...
... Απέχουμε από το αίτημα για μια ισχυρή Αριστερά των αγώνων και της
αντικαπιταλιστικής προοπτικής. Όμως για να φτάσουμε εκεί, υπάρχουν δύο
βασικές προϋποθέσεις: Πρώτον, μια μαζικότητα που θα επιτρέπει να δοθούν
πολιτικές μάχες. Δεύτερον, ένα ανοιχτό, ενωτικό και δημοκρατικό πλαίσιο
λειτουργίας και κοινής δράσης. Που θα επιτρέπει στον κόσμο από τα κάτω
να ενισχύει την αντικαπιταλιστική προοπτική. Και μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ
συγκεντρώνει σήμερα αυτές τις προϋποθέσεις. Γι’ αυτό η ΔΕΑ καλεί χωρίς
κανένα δισταγμό στη μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυσή του. Για να ανοίξουν νέα
περιθώρια και δυνατότητες στην εξέλιξή του. Τα πυρά του συστήματος προς
τον ΣΥΡΙΖΑ μας επιβεβαιώνουν: Κυβέρνηση, και τηλε-αστέρες φοβούνται μια
συγκρότηση της Αριστεράς με μαζικά, ενωτικά, δημοκρατικά και
ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Στις συνθήκες οικονομικής και πολιτικής
αστάθειας του συστήματος, ένα εγχείρημα όπως του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει
απειλητικές διαστάσεις για τις ισορροπίες των «από πάνω».
Η κάλπη της 7ης Ιουνίου θέλουμε να ενισχύσει τη ριζοσπαστική
Αριστερά, να ενισχύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να δώσουμε από καλύτερες θέσεις
τη μάχη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, για να
ανατρέψουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, για να μετατρέψουμε την οργή
και το θυμό του κόσμου σε συνειδητό αντικαπιταλισμό. Καμία «ηγεσία» από
μόνη της δεν μπορεί να εκπληρώσει αυτούς τους στόχους. Χρειάζεται να
γίνουν υπόθεση πλατιού κόσμου, υπόθεση της βάσης του κινήματος και της
Αριστεράς. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η ΔΕΑ παλεύει με όλες της τις
δυνάμεις. Ενισχύουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, και την ενότητα δράσης της αριστεράς.
Παλεύουμε για την ενίσχυση της ριζοσπαστικής πολιτικής του και την
αντικαπιταλιστική προοπτική. Σας καλούμε να δώσουμε αυτόν τον αγώνα
μαζί.