Η ριζοσπαστική Αριστερά και η μάχη των δημοτικών εκλογών

1) ο νόμος Βορίδη ως αποκορύφωμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην αυτοδιοίκηση. Η αντανάκλαση στο Δήμο σου
2) Δήμοι και κοινωνική πολιτική. Προτεραιότητες και προτάσεις της παράταξής σου
3) Η σημασία της συλλογικής διεκδίκησης/υπεράσπισης των ελεύθερων, δημοσίων χώρων
4) οι τοπικές αντιστάσεις και τα κινήματα πρέπει να βρουν την εκπροσώπηση τους στην κάλπη της 8ης Οκτωβρίου. Αναγκαίες πρωτοβουλίες της ενωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς.

«Στόχος του νόμου Βορίδη ο αποκλεισμός
των “ενοχλητικών φωνών”»

Του Νίκου Ξεντέ, «Μια πόλη στο δρόμο»

1) Η υπερενισχυμένη αναλογική του νόμου Βορίδη με το ελάχιστο όριο 3% για την είσοδο μιας παράταξης στο Δημοτικό Συμβούλιο, μαζί με την μείωση του αριθμού των μελών, έχει σαν στόχο τον αποκλεισμό από τα Δημοτικά Συμβούλια των “ενοχλητικών” φωνών.
Αποτελεί όμως μόνο την κορυφή του παγόβουνου στην αντιδραστική στροφή που συντελέστηκε επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας στο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και που έρχεται να συμπληρώσει το ασφυκτικό πλαίσιο που επιβάλουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ και των μνημονιακών κυβερνήσεων από το 2010.
Στην Καλλιθέα για παράδειγμα, η διοίκηση Κάρναβου επιχείρησε την προηγούμενη περίοδο να δημιουργήσει την Αναπτυξιακή Εταιρεία ΑΕ! Μια κίνηση που θα ιδιωτικοποιούσε όχι μόνο κάποιες υπηρεσίες αλλά την ίδια την λειτουργία της πόλης. Η έντονη αντίδραση των εργαζομένων του Δήμου και των παρατάξεων της αντιπολίτευσης ακύρωσαν το εγχείρημα.
2) Οι δήμοι, ως η πλησιέστερη προς τους κατοίκους κρατική βαθμίδα, μπορούν να αποτελέσουν προνομιακό πεδίο άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Απαραίτητη προϋπόθεση η χρηματοδότηση και η στελέχωση με μόνιμο προσωπικό. Ενδεικτικά, για την Καλλιθέα:
• Ως Μια Πόλη στο Δρόμο αγωνιστήκαμε, μαζί με το εκπαιδευτικό και το γονεϊκό κίνημα, για την πλήρη λειτουργία της  Δίχρονης Προσχολικής Αγωγής. Για την στέγαση των νηπίων σε σύγχρονα και ασφαλή κτήρια, ενάντια στα σχέδια της διοίκησης Κάρναβου να τα στοιβάξει σε κοντέινερ. 
• Οι παιδικοί σταθμοί είναι υποστελεχωμένοι, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να μείνουν εκτός και οι σταθμοί να λειτουργούν με βάρδιες! Στηρίξαμε την μεγάλη απεργία των εργαζομένων στους σταθμούς, για πλήρη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό, για να μη μείνει ούτε ένα παιδάκι εκτός σταθμών.
• Ζητάμε στελέχωση των Δημοτικών Ιατρείων με το απαραίτητο ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των αδύναμων οικονομικά στρωμάτων.
• Να λειτουργήσει, επιτέλους, ο Ξενώνας Ημερήσιας Φροντίδας Αστέγων, που εδώ και χρόνια “εγκαινιάζεται από μήνα σε μήνα”.
•    Κάνουμε καμπάνια για την δημιουργία Ξενώνα Βραχείας Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών, παράλληλα με την λειτουργία κέντρου νομικής, ψυχικής και κοινωνικής υποστήριξης.  
3) Η Καλλιθέα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις, με το αστικό πράσινο να καλύπτει μόλις το 1% της έκτασής της. Λείπουν οι χώροι στους οποίους οι άνθρωποι θα συναντιούνται, θα συνομιλούν, θα κοινωνικοποιούνται, θα απολαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Λείπουν χώροι για την νεολαία.
Η υπεράσπιση και επέκταση του δημόσιου χώρου είναι προϋπόθεση ζωής.
Από την απαίτηση για ολοκλήρωση της ανάπλασης του Παραλιακού Μετώπου με αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα, μακριά από ΣΔΙΤ και σχέδια εμπορευματοποίησης / τσιμεντοποίησης, μέχρι την υπεράσπιση της δημοτικής καντίνας στο πάρκο Δαβάκη, την οποία η διοίκηση Κάρναβου ετοιμάζεται να εκχωρήσει σε ιδιώτες.  
Εξίσου σημαντική είναι η διεκδίκηση της προσβασιμότητας, ιδιαίτερα σε μια “τυφλούπολη” όπως η Καλλιθέα. Όπου, ακόμα και στο κέντρο, οι υποδομές είναι ανύπαρκτες και η κίνηση στα παραδομένα σε εμπορικές χρήσεις πεζοδρόμια είναι κάτι σαν στίβος μάχης για τα ΑΜΕΑ, τα άτομα με προβλήματα όρασης, τα άτομα της τρίτης ηλικίας. 
4) Η συγκυρία, όπως διαμορφώνεται μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, με την παντοδυναμία Μητσοτάκη και τους φασίστες να ξανασηκώνουν κεφάλι, είναι ιδιαίτερα δυσμενής για τα λαϊκά στρώματα.
Οι δημοτικές κινήσεις αποτελούν ένα σημαντικό πεδίο οργάνωσης και συντονισμού των αντιστάσεων, μέσα και έξω από τα Δημοτικά Συμβούλια. Ένα πεδίο στο οποίο θα συναντιούνται και θα συντίθενται τα κινήματα πόλης και υπεράσπισης των δημόσιων χώρων με το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα. Τα κινήματα υπεράσπισης των δικαιωμάτων με την υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας και την διεκδίκηση κοινωνικών πολιτικών. 
Η “Μια Πόλη στο Δρόμο”, από το 2019 που ιδρύθηκε, αποτελεί ένα παράδειγμα συνύπαρξης αγωνιστ(ρι)ών από όλο σχεδόν το φάσμα της οργανωμένης και ανένταχτης “εκτός των τειχών” Αριστεράς.  
Ένα δίκτυο κινήσεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, μπορεί να αποτελέσει έναν προνομιακό χώρο συνάντησης και ανασύνταξης της αριστερής απάντησης. Παρότι ο χρόνος μέχρι τις εκλογές της 8ης Οκτωβρίου είναι πολύ λίγος, θεωρώ και αναγκαίο και εφικτό να παρθούν πρωτοβουλίες για ενωτικά κατεβάσματα των κινήσεων που ήδη υπάρχουν, καθώς και συγκρότηση νέων όπου δεν υπάρχει κάτι.  

«Ο αγώνας για ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου να ενταθεί»

Του Θανάση Μαρίνη, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, μέλος της συλλογικής εκπροσώπησης του δημοτικού σχήματος στον Δήμο Θεσσαλονίκης “Η Πόλη Ανάποδα”, μέλος της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Οργάνωσης “Ξεκίνημα”

1) Η Αριστερά στην επερχόμενη εκλογική μάχη της 8ης Οκτώβρη στην τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να ξεπεράσει ακόμα ένα σημαντικό εμπόδιο. Ο Νόμος Βορίδη έρχεται για να αποδείξει το μένος αυτής της Κυβέρνησης απέναντι στη λαϊκή ψήφο, τη δημοκρατία, τη συμμετοχή. Θέτει το απαράδεκτο όριο του 3% για την είσοδο στο Δ.Σ., σε μια προσπάθεια να αποκλείσει τις αριστερές, μαχητικές, “ενοχλητικές” φωνές. Επίσης, δίνει υπερεξουσίες στον Δήμαρχο, χαρίζοντας τα 3/5 των Συμβούλων στην παράταξή του, ενώ ο ρόλος του Δημοτικού Συμβουλίου, που αποτελεί το μόνο δημοκρατικά εκλεγμένο όργανο, περιορίζεται ακόμα περισσότερο. Αυτή η εξέλιξη θέτει κρίσιμα καθήκοντα στον κόσμο της πόλης που αγωνίζεται και αγωνιά για το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί και να διεκδικήσουμε ουσιαστικό εκδημοκρατισμό της λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης.
2) Η κοινωνική πολιτική είναι κεντρικό ζήτημα και διαπερνά απ’ άκρη σ’ άκρη τη δράση της Πόλης Ανάποδα και τις ανάγκες των δημοτών/δημοτισσών. Καθήκον μας είναι ο αγώνας για ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου να ενταθεί.  Αυτό σημαίνει σχολεία σε επάρκεια και σε καλή κατάσταση, καθολική πρόσβαση στην υγεία και σε αξιοπρεπή και οικονομικά προσιτή κατοικία, δομές αλληλεγγύης, κακοποιημένων γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, γηροκομεία, φιλοξενία προσφύγων κ.ο.κ. Επίσης, σημαίνει ελεύθεροι χώροι πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού, δημοτική/δημόσια διαχείριση απορριμμάτων, ασφαλής/δημόσια/προσβάσιμη μετακίνηση, δημόσιες βρύσες, αγώνας να ανοίξουν ξανά τα κλειστά νοσοκομεία (όπως το Λοιμωδών). Η κρίση, τα μνημόνια, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού έχουν οδηγήσει σε υποβάθμιση και πολλές φορές κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Εμείς διεκδικούμε αναβάθμιση των υπαρχουσών δομών, δημιουργία νέων, χρηματοδότησή τους από τον τακτικό προϋπολογισμό, με πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, με σταθερές σχέσεις εργασίας. 
3) Η αριστερά οφείλει να πάει στις γειτονιές, να στρέψει το βλέμμα της στη βάση, να αφιερωθεί στο να ξαναχτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Από την Αλυσίδα, στο Κρυονέρι, στα Τροχιοδρομικά, στο Πάρκο Κρήτης και στην περιοχή της Υφανέτ προσπαθήσαμε να συμβάλουμε στην οργάνωση των ίδιων των κατοίκων. Γιατί εκεί βρίσκεται όλη η ουσία, στο να βγουν μπροστά οι άνθρωποι της πόλης και να παλέψουν για το δικαίωμά τους να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Οι προτάσεις μας για δημιουργία Πρωτοβουλιών Κατοίκων σε κάθε μια από αυτές τις περιοχές, η συλλογή υπογραφών, η διάρκεια και η επιμονή, η κλιμάκωση, η δημοκρατική συζήτηση βρήκαν μαζική ανταπόκριση και έφεραν αποτελέσματα. Στην Αλυσίδα η διοίκηση Ζέρβα υποχώρησε. Το νηπιαγωγείο θα γίνει. Στο Κρυονέρι ο εργολάβος φαίνεται να υποχωρεί, συνεχίζουμε την πίεση. Αυτή είναι η μέθοδος που μπορεί να αλλάξει το κλίμα, να ανεβάσει το ηθικό, να δείξει ότι ο αγώνας και ο συλλογικός δρόμος μπορούν να μετασχηματίσουν την πόλη. Οι γειτονιές μέσα από τέτοιες δράσεις μπορούν να αλλάξουν, οι κάτοικοι να έρθουν πιο κοντά, να ανακαλύψουν ξανά την αξία και την ομορφιά του να αγωνίζεσαι και να μοιράζεσαι κοινά οράματα και στόχους.
4) Η Πόλη Ανάποδα είναι και κάτι παραπάνω από μια δημοτική παράταξη. Είναι ένα ενωτικό σχήμα της Αριστεράς με πανελλαδικό αντίκτυπο, είναι το όχημα των κινημάτων και των αγωνιστών/αγωνιστριών της πόλης. Έχει δώσει ανάσα και πολιτική έκφραση σε πολύ κόσμο, συσπειρώνει στις γραμμές της σημαντικό αριθμό ανθρώπων. Η ενίσχυσή της και η είσοδός της και στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, ειδικά σε μια φάση υποχώρηση της Αριστεράς, είναι κρίσιμο καθήκον όλων μας. 

«Χρειαζόμαστε μια κοινή εκλογική συμμαχία της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς»

Της Όλγας Κλείτσα, «Ανυπότακτη Αθήνα»

(ολόκληρο στο Rproject.gr)

1) Ο Νόμος Βορίδη είναι για το νεοφιλελεύθερο οπλοστάσιο η φυσική συνέχεια όλων των προηγούμενων νομοθετημάτων για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι εστιάσεις ήταν η περεταίρω απελευθέρωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των Δήμων με μεγαλύτερες ελευθερίες στην δημιουργία ΑΕ και συγκεκριμένα Αναπτυξιακές ΑΕ καθώς και η περαιτέρω αποστείρωση των αποφάσεων από την συμμετοχή των πολιτών άμεση ή έμμεση μέσω της αλλαγής του εκλογικού συστήματος, της μείωσης των συμβουλίων αλλά και της μεταφοράς σημαντικών αρμοδιοτήτων σε επιτροπές με απόλυτη πλειοψηφία της διοικούσας παράταξης.
Αρκετές από τις μεγάλες υπηρεσίες του Δήμου έχουν περάσει πλήρως στην ιδιωτική σφαίρα, είτε μέσω υπέρογκων συμβάσεων (όπως στην περίπτωση της αντικατάστασης των υπηρεσιών πρασίνου και κτιριακών υποδομών) είτε με πολλαπλές μικρότερες αναθέσεις στον ίδιο πάντα εργολάβο (όπως στην περίπτωση του ηλεκτροφωτισμού) είτε με «δωρεές» -με το αζημίωτο- από ιδρύματα και μεγάλους εργολάβους. [...]
2) [...] Οι κάτοικοι της Αθήνας χρειάζονται σταθερότητα στις υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής. Δικές μας προτεραιότητες είναι τα ζητήματα αστεγίας που ο δήμος δεν έχει καλύψει ούτε στο ελάχιστο, η αύξηση των Δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών, η αύξηση των Δημοτικών Ιατρείων και η σύνδεσή τους με το Εθνικό Σύστημα Υγείας, καθώς και η δημιουργία ουσιαστικών κοινωνικών δομών στήριξης τόσο για περιστατικά έμφυλης/ενδοοικογενειακής/ρατσιστικής βίας όσο και για ψυχολογικη/ψυχιατρική στήριξη των κατοίκων. Ολ’αυτά φυσικά προϋποθέτουν τη στελέχωση των αντίστοιχων υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό.
Παράλληλα, ήδη από το 2010 μέχρι σήμερα έχει διατηρηθεί στην Αθήνα ένα δίκτυο δομών αλληλεγγύης που στηρίζουν τους κατοίκους όπου ο Δήμος είναι απών. Στηρίζουμε αυτές τις δομές με κάθε δυνατό μέσο και διεκδικούμε και θεσμικό χώρο για τη λειτουργία τους.
3) Η διεκδίκηση της προστασίας του χαρακτήρα αλλά και της αύξησης των ελεύθερων δημόσιων χώρων ήταν πάντα στο κέντρο της πολιτικής μας. Στα πλαίσια του αστικού μετασχηματισμού που επιτελείται, η διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων θεωρούμε ότι πρέπει να γίνεται σε 3 βασικούς άξονες:
• Το συλλογικό δικαίωμα κόντρα στον ατομικισμό. Ήδη από την προηγούμενη διοίκηση του Δήμου (Δημαρχία Καμίνη) γίνεται μια προσπάθεια προώθησης του της ατομικής ευθύνης και του ατομικού δικαιώματος στην πόλη πάνω από το συλλογικό (προγράμματα Πόλη στο Τετράγωνο, Υιοθέτησε την Πόλη σου κλπ). Όπως ήταν επόμενο, η προώθηση αυτή κατέληξε -μέσω της λογικής της καλύτερης/πιο προσφέρουσας πρότασης- στην αποδοχή «δωρεών» σχεδίων και έργων για αναπλάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις συλλογικές ανάγκες των κατοίκων που θα έπρεπε να διασφαλίζει ο Δήμος. Η ενίσχυση, λοιπόν, της δημιουργίας συλλογικοτήτων γειτονιάς και η διεκδίκηση να αποτελούν αυτές τον κυρίαρχο συνομιλητή του Δήμου (με θεσμικό ή μη θεσμικό τρόπο) είναι από τις πρώτες μας επιδιώξεις.
• Η διασφάλιση του πραγματικού δημόσιου και κοινόχρηστου χαρακτήρα. Διεκδικούμε περιορισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας (οποιασδήποτε φύσης) σε αυτούς, έτσι ώστε οι πολίτες είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά (μέσω συλλόγων, ενώσεων κλπ) να μπορούν να χρησιμοποιούν ελεύθερα τον χώρο. Ειδικά σε χώρους όπως πάρκα και άλση, η επιχειρηματική δραστηριότητα πρέπει να αποκλειστεί πλήρως. [...]
4) Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο στοίχημα των τελευταίων χρόνων μετά το ’15. Για να επιτευχθεί, όμως, θα πρέπει να ξεπεράσουμε συνήθειες ή και πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος. Θα πρέπει να αναζητήσουμε την οικοδόμηση ενός φορέα που δεν θα αποτελεί απλά καθρέφτισμα των πολιτικών δυνάμεων που θα τον στηρίζουν αλλά θα υπερβαίνει και αυτές και τις αποφάσεις τους. Έναν φορέα που θα έχει δική του υπόσταση, θα προσπαθεί να τροφοδοτήσει τα επιμέρους κινήματα κι όχι να τροφοδοτηθεί από αυτά, που θα αντιλαμβάνεται την υπόστασή του ως εργαλείο στα χέρια των συλλογικοτήτων υπεράσπισης της πόλης με στόχο την αλλαγή συνειδήσεων και τη διόγκωση και συνολικοποίηση επιμέρους κινήσεων σε όλο και μεγαλύτερα κινήματα διεκδίκησης και αντίστασης.
Αυτό όσο μακρινό όραμα κι αν φαίνεται δεν είναι άπιαστο. Και πρέπει να ξεκινήσουμε με την συνύπαρξη των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όχι μόνο στο δρόμο και στις γειτονιές, αλλά πλέον και σε μία κοινή εκλογική συμμαχία, η οποία θα διασφαλίζει μέσω της δομής και των διαδικασιών της, ότι μπορεί να κάνει αυτό το φορέα τον επόμενο άμεσο στόχο του κοινού μας μέλλοντος στην Αθήνα.

«Διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων και αξιοποίησή τους ως κοινωνικό αγαθό»

Του Δημήτρη Αδαμόπουλου, «Ενότητα, Ανατροπή & Έργο για το Μαρούσι»

(ολόκληρο στο Rproject.gr)

1) Είναι ξεκάθαρο πως ο ν. Βορίδη έχει διπλή στόχευση πολιτικά. Από τη μια μεριά να σημειώσει τις λιγότερες δυνατές απώλειες η ΝΔ από ‘’ γαλάζιους αντάρτες’’ στα δεξιά της, από την άλλη να θωρακιστούν οι θεσμοί απέναντι στην Αριστερά. Να φιμωθούν δηλαδή οι προοδευτικές φωνές αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα στις πόλεις. 
[...] Στο Δήμο Αμαρουσίου παρατηρούμε ήδη την εφαρμογή του σε σειρά πεδίων που αφορούν τόσο την πολιτική της διοίκησης Αμπατζόγλου για τους δημόσιους χώρους, τα άλση και τις σχολικές μονάδες, την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης κοινωνικών κατοικιών (πχ Οίκος Τυφλών), αλλά και την άκρατη δόμηση με αποκορύφωμα τη μετεγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι, παρά τις διαχρονικές και μαζικές αντιδράσεις των κατοίκων και τις σχετικές ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ. 
2) Μπορεί η αντιμετώπιση των ανισοτήτων και της φτωχοποίησης του λαού να συνιστά σε μεγάλο βαθμό στοίχημα στο πλαίσιο αιχμών κεντρικής πολιτικής παρέμβασης και δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ολικά από τους ΟΤΑ ειδικά μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο εντεινόμενης λιτότητας και υποχρηματοδότησής τους από το κεντρικό κράτος, παρόλα αυτά, η αύξηση των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ έχει νόημα και μπορεί να αποτελεί αίτημα μόνο στο βαθμό που συνδυάζεται με το αίτημα δημοκρατικής αναδιάρθρωσης της λειτουργίας των ΟΤΑ και γενναίας αύξησης της χρηματοδότησής τους. 
Βασικές αιχμές της παράταξής μας αποτελούν η ενίσχυση των δομών πρωτοβάθμιας υγείας του Δήμου, των κοινωνικών παντοπωλείων και μαγειρείων τόσο σε επίπεδο υποδομών, όσο και με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού. Ταυτόχρονα προτάσσουμε τη καταγραφή των ανέργων και νέων εργαζομένων του δήμου ώστε τα δημοτικά τέλη για αυτή την κοινωνική κατηγορία να είναι μηδενικά. Επίσης θεωρούμε πολύ σημαντική την δωρεάν αρωγή των νομικών υπηρεσιών του Δήμου σε περιπτώσεις εξώσεων και πλειστηριασμών κατοικιών δημοτών, σε συνδυασμό με μια ουσιαστική πολιτική κοινωνικής στέγασης είτε μέσω της αξιοποίησης άδειων δημοτικών ιδιοκτησιών και κτηρίων είτε μέσω της διαδικασίας απαλλοτρίωσης.Είναι σημαντικό να τονιστεί πως όλες οι δομές και υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας θα πρέπει να λειτουργούν με όσο το δυνατόν πιο οριζόντια φιλοσοφία, να μη στιγματίζουν τους ωφελούμενούς τους και προπάντων να μπορούν να καταγράψουν σωστά όλο το φάσμα των αναγκών που συχνά αφορούν τη σχετική φτώχεια και σε ορισμένα προάστια είναι δύσκολα ανιχνεύσιμη και στερείται ορατότητας αν και είναι απολύτως υπαρκτό φαινόμενο και στο Μαρούσι. 
3) Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συστηματική προσπάθεια να εμπεδωθεί η κυριαρχία της αγοράς σε κάθε πτυχή της δημόσιας κοινωνικής ζωής, μέσα από διαδικασίες εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης δημόσιων χώρων. [...] 
Η παράταξή μας θα συνεχίσει να μάχεται -εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου- για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων της πόλης και την αξιοποίηση τους ως κοινωνικό αγαθό που να καλύπτει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των κατοίκων. Στο Μαρούσι αυτός ο αγώνας είναι ιδιαίτερα επίκαιρος είτε αφορά τη μετεγκατάσταση του καζίνο, είτε το μπλοκάρισμα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης του άλσους Συγγρού, είτε την συρρίκνωση πλατειών και πεζοδρόμων που συμβαίνει μαζικά στη περιοχή μας.
4) [...] Σε αυτό το ζοφερό κι άκρως αντιδημοκρατικό περιβάλλον και στενό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ευκαιρία επιστροφής στα τοπικά ζητήματα κοινωνικών παροχών (κοινωνική στέγαση, δημοτικά ιατρεία), διεκδίκησης ελεύθερων δημόσιων χώρων απέναντι τόσο στην καταστολή όσο και στα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων και εξευγενισμού, οικοδόμησης δικτύων και στεκιών ταξικής αλληλεγγύης, άσκησης πολιτικής με όρους άμεσης δημοκρατίας  μέσα από τη διαμόρφωση συμμετοχικού προϋπολογισμού από κοινού με τους μαζικούς φορείς των πόλεων και την ουσιαστική επαφή με τοπικά κινήματα πολιτών, δουλειάς για την επανοικοδόμηση συλλογικοτήτων και επανανοηματοδότησης του συλλογικού δρόμου. Έτσι μπορούν να οικοδομηθούν ξανά αποτελεσματικές κοινωνικές αντιστάσεις από τα κάτω αλλά και να εκφραστούν αυτές στα δημοτικά συμβούλια. 
Τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν με τη συμμετοχή στις εκλογές μέσα από σχήματα που δομούνται, σκέφτονται συλλογικά, λειτουργούν και αποφασίζουν με συγκεκριμένο ποιοτικά τρόπο: Μας αφορά η συμμετοχή σε ζωντανά σχήματα με οριζόντιο, ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας, ριζωμένα στις γειτονιές που παρεμβαίνουν, ουσιωδώς αυτοδιοικητικά. Αυτά τα σχήματα που δεν αποτελούν απλώς την τοπική φωνή των οργανώσεων της ριζοσπαστικής/αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που δεν αποτελούν μικροεικόνα πολιτικών μετώπων αλλά έχουν τη δική τους αυτοτελή ζωή μέσα από τις διαδικασίες τους στις οποίες προσπαθούν να εμπλέξουν από τα κάτω κόσμο χωρίς μαξιμαλιστικά πολιτικά προαπαιτούμενα συμμετοχής, που συνομιλούν με τα τοπικά κινήματα και τις πρωτοβουλίες των περιοχών τους και έχουν πραγματικά αυτοδιοικητικό χαρακτήρα. Στην εποχή του ν. Βορίδη - όπου η ενότητα και η συνεργασία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη και λογική κατεύθυνση προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές – τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν οδοδείκτη για την εκλογική συνεργασία σχημάτων που ήδη παρεμβαίνουν σε τοπικό επίπεδο, είτε για τη συγκρότηση νέων σε περιοχές που δεν προϋπάρχει παρέμβαση.

«Προτάσουμε τη δημιουργικότητα του συλλογικού νου και αγώνα»
 

Των Σταύρου Βαλσαμή, Δημοτικού συμβούλου Κορυδαλλού και Γιώργου Σταματονικολού υποψήφιου Δήμαρχου με τη δημοτική κίνηση «Ανυπότακτος Κορυδαλλός»

1) Ο ν. Βορίδη διαμορφώνει ένα σφιχτό θεσμικό πλαίσιο που προσδένει ακόμα περισσότερο τους ΟΤΑ στις πολιτικές της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταποδοτικότητας», σε συνέχεια του «επιτελικού» κράτους της ΝΔ. Παράλληλα έκλεισε οριστικά και το κεφάλαιο με τους παρακρατηθέντες πόρους, γεγονός που οδηγεί, ιδιαίτερα του δήμους, στην «αγκαλιά» των ΕΣΠΑ και των ΣΔΙΤ. Όπως σε πολλούς δήμους, έτσι και στον Κορυδαλλό μειώνεται ο αριθμός των δημοτικών συμβούλων συρρικνώνοντας την αντιπροσώπευση κοινωνικών ομάδων και κατηγοριών και γενικότερα των τοπικών κοινωνιών σε αυτά. Ταυτόχρονα η εκλογή Δημάρχου με ποσοστό 43% και δώρο το 60% των εδρών και το όριο του 3% για την είσοδο στο δημοτικό συμβούλιο αποτελούν μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική επιχείρηση στρέβλωσης της λαϊκής βούλησης και ετυμηγορίας. Με ευθύνη της δημοτικής αρχής Χουρσαλά-Δημόπουλου, ο Κορυδαλλός είναι από τους λίγους δήμους όπου το δημοτικό συμβούλιο ούτε συζήτησε ούτε τοποθετήθηκε δημόσια για τον νέο εκλογικό νόμο Βορίδη, αναλαμβάνοντας ρόλο χειροκροτητή των κυβερνητικών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων.
2) Θεωρούμε πως ο δήμος οφείλει να συμβάλλει στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και στην ενίσχυση της συνοχής της τοπικής κοινωνίας. Κόντρα στην λογική που μετράει τις κοινωνικές ανάγκες ως φιλανθρωπία ή μια απλή εφαρμογή κάποιου διαθέσιμου ευρωπαϊκού προγράμματος, θα προχωρήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό κοινωνικής πολιτικής με βάση της ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της. Προτεραιότητές μας είναι η ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων ώστε να αντικατασταθούν τα απαρχαιωμένα ενοικιαζόμενα κτίρια, οι αίθουσες πολλαπλών χρήσεων που έχουν διαμορφωθεί σε εκπαιδευτικές τάξεις, τα κοντέινερ που έχουν τοποθετηθεί σε αυλές σχολείων και παρκάκια και στεγάζουν την δίχρονη προσχολική εκπαίδευση. Η υπεράσπιση και αναβάθμιση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με στελέχωση του ΤΟΜΥ με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων σε μόνιμη βάση και αύξηση της χρηματοδότησης για την αναβάθμιση των υποδομών του. Ο συντονισμός με δημόσιους φορείς και πανεπιστημιακά ιδρύματα για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση ολοκληρωμένων προγραμμάτων κοινωνικών υπηρεσιών και πρόνοιας του δήμου μετά από μελέτη καταγραφής των κοινωνικών αναγκών φυσικά με το αναγκαίο μόνιμο και σταθερό προσωπικό.
3) Ο επανασχεδιασμός του αστικού χώρου προς όφελος του κεφαλαίου και η παράδοση δημόσιων χώρων για τις ανάγκες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και όχι για τις ανάγκες των ανθρώπων της εργασίας και της νεολαίας αποτελεί ευρωπαϊκό και εθνικό στρατηγικό αναδιαρθρωτικό άξονα. Με αυτή την έννοια η συλλογική διεκδίκηση του δημόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων και η χρήση τους σε μια κατεύθυνση αναβάθμισης της ποιότητας ζωής, διαμόρφωσης καλύτερων συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των κατοίκων των πόλεων και ενίσχυσης των αντιεμπορευματικών συλλογικών κοινωνικών δραστηριοτήτων αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα. Επιδιώκουμε τα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα υπεράσπισης των ελεύθερων δημόσιων χώρων - διατηρώντας την αυτοτέλειά τους- να «εισβάλλουν» στην λειτουργία των Δήμων δίνοντας νόημα στην πραγματική αυτοδιοίκηση της πόλης από τους κατοίκους της. Στον δήμο Κορυδαλλού το μεγάλο θέμα των επόμενων χρόνων θα αποτελέσει η απομάκρυνση των φυλακών και η διεκδίκηση από το δήμο και τους πολίτες της τεράστιας έκτασης από το ΤΑΙΠΕΔ.
4) Σε ένα πλαίσιο προσωποκεντρικό, όπου κυριαρχούν ο πολιτικός καριερισμός και η ατομική διαπραγμάτευση, οι δυνάμεις της ενωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς προτάσσουμε την δημιουργικότητα του συλλογικού νου και αγώνα. Επιμένουμε πως η πολιτική δεν είναι προνόμιο των λίγων αλλά κεκτημένο των πολλών. Σε αυτή τη συγκυρία, υπάρχει η ανάγκη για αριστερές ριζοσπαστικές δημοτικές κινήσεις που θα εκφράζουν τα τοπικά κινήματα και τις αντιστάσεις, που θα θέτουν τα ζητήματα από την σκοπιά των συμφερόντων της θιγόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Που θα προσπαθούν να βάλουν σε κίνηση τις κοινωνικές δυναμικές που αναπτύσσονται με την λογική της αυτονομίας και της συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Φιλοδοξούμε να εκφράσουμε όσες και όσους δεν βολεύονται στο υπάρχον ασφυκτικό πλαίσιο και προσπαθούν να το υπερβούν δημιουργικά μετασχηματίζοντας το παρόν ώστε να χωράει τις σύγχρονες ανάγκες των πολλών και πρωτίστως της νεολαίας και των ανθρώπων της εργασίας. Συνεχίζουμε να διερευνούμε τις δυνατότητες συσπείρωσης ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων με τις οποίες είτε στο τοπικό κίνημα είτε στο δημοτικό συμβούλιο έχουμε δώσει κοινές μάχες, στην κατεύθυνση συγκρότησης ευρύτερων πολιτικών συμμαχιών στην βάση προγραμματικών αρχών για να ανατρέψουμε τις κεντρικές πολιτικές στην ΤΑ και τις τοπικές προσπάθειες υλοποίησής τους.