Υπηρέτες δύο αφεντάδων
Υπηρέτες δύο Αφεντάδων, δεν είναι μόνο θεατρικό έργο του Γκολντόνι αλλά και μια πραγματικότητα για πολλούς εργαζόμενους στην Ελλάδα! Εννοούμε τους νοικιασμένους ή δανειζόμενους εργαζόμενους που ενώ έχουν υπογράψει σύμβαση με μια εταιρεία Α – άμεσο εργοδότη, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μια εταιρεία Β – έμμεσο εργοδότη.
Ο στόχος είναι η αναζήτηση ευέλικτου και φτηνού εργατικού δυναμικού χωρίς πολλά δικαιώματα. Τ ο κόλπο είναι καλά στημένο και λειτουργεί πολύ καλά και σε εταιρείες ιδιωτικού τομέα, και σε ΔΕΚΟ: ΟΤΕ, ΔΕΗ και σε Τράπεζες οι οποίες πρωτοστατούν (10% ενοικιαζόμενο προσωπικό).
Τι σημαίνει να είσαι νοικιασμένος εργαζόμενος σε Τράπεζα;
Σημαίνει ότι κάνεις την ίδια δουλειά με τον διπλανό σου αλλά η αμοιβή σου σε χρήμα και σε παροχές δεν είναι ίδιες. Ακόμα χειρότερα μπορεί εσύ να βγάζεις τη δουλειά και άλλοι να παίρνουν τις προαγωγές και τα bonus.
Σημαίνει ότι το απόγευμα φεύγεις μισή ώρα αργότερα από τον συνάδελφο γιατί το ωράριο σου δεν είναι το ίδιο με αυτό των Τραπεζοϋπαλλήλων.
Σημαίνει ότι δεν δικαιούσαι άδεια που δικαιούνται οι άλλοι εργαζόμενοι στον ίδιο χώρο εργασίας.
Σημαίνει ότι ακόμα και το αίμα σου δεν αξίζει το ίδιο γιατί η αιμοδοτική άδεια για σένα είναι μία μέρα ενώ για τους υπαλλήλους της Τράπεζας δύο.
Η Τράπεζα από την άλλη έχει εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό για το οποίο δεν έχει καμιά από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κλαδική συλλογική σύμβαση ΟΤΟΕ – Τραπεζών. Η γενιά των 600 ευρώ διεκπεραιώνει ένα τεράστιο όγκο δουλειάς που προκύπτει από την μεγάλη αύξηση στα στεγαστικά, στα καταναλωτικά δάνεια και στις άλλες τραπεζικές εργασίες τα τελευταία χρόνια και αυτό χωρίς επίδομα οθόνης, χωρίς επίδομα ακουστικών για τις τηλεφωνήτριες και κυρίως με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι.
Η Τράπεζα έχοντας καλύψει τις θέσεις σε νευραλγικούς τομείς με νοικιασμένους εργαζόμενους έχει φτιάξει τον τέλειο απεργοσπαστικό μηχανισμό. Αυτό βέβαια γίνεται δυνατό και με την ανοχή της ΟΤΟΕ και των συλλόγων της. Τα Δ.Σ. των συλλόγων δεν δέχονται τους νοικιασμένους σαν μέλη και η ΟΤΟΕ, σε περίπτωση απεργίας (που έχει κηρύξει η ίδια !) δεν τους καλύπτει.
Επίσης όσα ταμεία Υγείας ή/και συνταξιοδοτικά γλίτωσαν από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και ίσως δεν συγχωνευτούν με το ΙΚΑ οδηγούνται έτσι και αλλιώς στον αφανισμό αφού δεν εγγράφονται σε αυτά νέοι εργαζόμενοι.
Οι εργοδότες δεν εφαρμόζουν ούτε το νόμο που η Βουλή ψήφισε για χάρη τους. Σύμφωνα με τον 2956/2001 μετά από 18 μήνες εργασίας ο εργαζόμενος πρέπει να προσλαμβάνεται από τον έμμεσο εργοδότη απευθείας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι υπάρχουν νοικιασμένοι με 3, 5 ή 10 χρόνια δουλειάς. Οι νομικοί σύμβουλοι των Τραπεζών ακυρώνουν αυτόν τον νόμο στα δικαστήρια όπου έχουν προσφύγει οι εργαζόμενοι.
Για κακή τύχη των αφεντικών ακόμα και σε αυτό το κλίμα όπου το να θέλει ενοικιαζόμενος να κάνει απεργία θεωρείται ανήκουστο, υπάρχουν αντιδράσεις.
Οι νοικιασμένοι δεν θέλουν άλλο να παίζουν τον ρόλο του απεργοσπάστη στις απεργίες των συναδέλφων τους.
Δεν θέλουν να είναι οι εργαζόμενοι της δεύτερης ταχύτητας. Δεν μπορούν να ζουν με το φόβο για το εργασιακό τους και το ασφαλιστικό τους μέλλον.
Θέλουν τους συναδέλφους Τραπεζοϋπαλλήλους στο πλευρό τους γιατί τελικά ο αγώνας θα είναι κοινός. Η «παράδοση» των απεργιακών αγώνων στις Τράπεζες έχει μάθει στον κάθε συνάδελφο πως ο διαχωρισμός εργαζομένων από τα αφεντικά στους χώρους εργασίας γίνεται για να σπάσει κάθε αίτημα διεκδίκησης, είτε από τον παλιό είτε από τον νέο.
Γ.Λ.