Οι Πράσινοι στη Γερμανία κατάφεραν να σπάσουν άλλο ένα «πολιτικό ταμπού» και να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει κανένα όριο στον κατήφορο, όταν αποφασίσεις ότι κεντρικό σημείο στην πολιτική σου είναι ο κυβερνητισμός.
Α πό τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών για το τοπικό κοινοβούλιο στο κρατίδιο του Αμβούργου, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τέλος Φεβρουαρίου, κερδισμένοι βγήκαν το SPD (από 30,5% σε 34,1%), οι Φιλελεύθεροι (από 2,8% σε 4,7%) και η «Αριστερά», η οποία μάλιστα κατάφερε από το πρώτο της ήδη κατέβασμα στο κρατίδιο αυτό να συγκεντρώσει 6,4% και να μπει άνετα στο τοπικό κοινοβούλιο. Αντίθετα προέκυψε σαφής μείωση των ποσοστών για δύο κόμματα: τους Χριστιανοδημοκράτες – CDU (από 47,2% σε 42,6%) οι οποίοι μέχρι τώρα συγκροτούσαν την κυβέρνηση, και τους Πράσινους (από 12,3% σε 9,6%). Ήταν όμως ακριβώς τα δύο τελευταία κόμματα που αποφάσισαν να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις στο εσωτερικό τους αλλά και συνολικότερα.
Όσο και αν ξενίζει η συμμαχία μεταξύ των συντηρητικών και του πάλαι ποτέ ριζοσπαστικού κόμματος που άλλαξε το πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας στα τέλη της δεκαετίας του 70, υπάρχει λογική ερμηνεία και για τις δύο πλευρές. Από τη μία, πανευρωπαϊκά οι συντηρητικοί έχουν υιοθετήσει την ανώδυνη οικολογία στα προγράμματά τους και προωθούν ένα πιο εκσυγχρονιστικό προφίλ. Αυτό που όμως είναι σημαντικότερο, είναι η διαρκής μετατόπιση των Πράσινων σε ολοένα και πιο συντηρητικές θέσεις, απαρνούμενοι τις αντικαπιταλιστικές και φιλειρηνικές ρίζες τους και υιοθετώντας καθαρά νεοφιλελεύθερες θέσεις, ενώ δεν έχουν διστάσει να στηρίξουν ακόμη και τη στρατιωτική συμμετοχή της Γερμανίας στους επιθετικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή.
Στο συμβόλαιο συνασπισμού που υπόγραψαν με την CDU, καταπάτησαν τις σημαντικότερες προεκλογικές δεσμεύσεις τους. Συμφωνούν στην εμβάθυνση του ποταμού Έλβα, την επέκταση του ήδη τεράστιου λιμανιού του Αμβούργου και τη συνέχιση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Αυτό όμως που έχει κοστίσει πολύ περισσότερο, είναι η υπαναχώρηση τους σχετικά με τη δημιουργία μεγάλης μονάδας λιθάνθρακα έξω από το Αμβούργο. Για το θέμα αυτό, που έχει προκαλέσει μεγάλες κινητοποιήσεις μέχρι τώρα, μένουν στο συμβόλαιο συνεργασίας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Ήδη, μετά την υπογραφή του συμβολαίου, δύο επιφανή στελέχη των Πρασίνων δήλωσαν την προσχώρησή τους στην «Αριστερά». Μεγάλη συζήτηση γίνεται και για το αν μπορεί αυτό το μοντέλο συνεργασίας να μεταφερθεί και σε κεντρικό επίπεδο. Η ηγεσία των Πρασίνων ναι μεν έχει απορρίψει το ενδεχόμενο αυτό, φροντίζει ωστόσο να τονίζει ότι το «μοντέλο κοκκινοπράσινης συνεργασίας έχει τελειώσει και μαυρο-πράσινο μοντέλο δεν υπάρχει ακόμη. Ωστόσο δεν πρέπει ούτε να δαιμονοποιούμε ούτε να εξωραΐζουμε τον αντίπαλό μας». Η παλιά καραβάνα Γιόσκα Φίσερ, το είπε λίγο πιο ξεκάθαρα: «Οι Πράσινοι πρέπει να είναι ανοιχτοί απέναντι σε νέες συνεργασίες».
Ελένη Τόλη