Ο ι εκλογές οργάνων (για πρυτάνεις, προέδρους τμημάτων, κτλ) με καθολική ψηφοφορία για τους φοιτητές, βάσει του νέου νόμου-πλαίσιο κυριάρχησαν στις εξελίξεις τις τελευταίες μέρες. Η κυβέρνηση παρουσιάζοντας το μέτρο αυτό σαν «αποθέωση της δημοκρατίας», θέλει να δείξει ότι το φοιτητικό κίνημα είναι «με τη στασιμότητα και τη μόνιμη άρνηση» και ότι δε θέλει αλλαγές. Λένε ότι με το μέτρο αυτό θα σπάσει η διαπλοκή, ξεχνώντας ότι οι παρατάξεις τους τόσα χρόνια στα πανεπιστήμια έχουν αντικαταστήσει την πολιτική και το συνδικαλισμό με τη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις. Μιλάνε για «περιφερόμενες ομάδες βίας» ξεχνώντας ότι απέναντι στους φοιτητές παρατάξανε τα ΜΑΤ και τους μπράβους. Ασκούν αφόρητη πίεση στο ΣΥΡΙΖΑ και την ΠΟΣΔΕΠ, για να «καταδικάσουν τη βία και τους κουκουλοφόρους» ενώ ξεχνάνε τους φοιτητές που πήγαν στο νοσοκομείο από τα καδρόνια των τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ.
Η όλη διαδικασία πάντως με τον τρόπο που έγινε έχει απονομιμοποιηθεί. Σε όλα τα ιδρύματα η συμμετοχή φοιτητών ήταν απειροελάχιστη (δεν ψήφισαν ούτε καν τα μέλη της ΔΑΠ ανά σχολή) και αν προσθέσουμε τις κρυφές κάλπες, την μη ενημέρωση του κόσμου, την τέλεση των εκλογών εκτός πανεπιστημίου (Θεσσαλία) και βέβαια τα ΜΑΤ και τους «φουσκωτούς», όλο αυτό μόνο δημοκρατική διαδικασία δε θυμίζει. Έτσι κι αλλιώς έχουν αρχίσει οι πρώτες προσφυγές στα δικαστήρια (από καθηγητές ή και υποψήφιους προέδρους και πρυτάνεις) για ακύρωση των εκλογών λόγω «μη νόμιμης διεξαγωγής τους».
Το ότι ξαναβγήκαμε στους δρόμους με δύο μαζικά συλλαλητήρια, το ότι έγιναν Γενικές Συνελεύσεις και καταλήψεις, είναι πολύ σημαντικό γιατί ξαναμπήκαν στο προσκήνιο οι αγώνες. Η αντιμετώπιση των κομμάτων και των παρατάξεων της αντιπολίτευσης ποικίλει. Στην ΠΑΣΠ η αγωνιστική διάθεση του προηγούμενου διαστήματος καταπνίγηκε στη γραμμή-Διαμαντοπούλου, που απαίτησε από την ηγεσία της παράταξης να φανεί «υπεύθυνη δύναμη του πανεπιστημίου και όχι ομάδα διαμαρτυρίας». Το ΠΑΣΟΚ φάνηκε έτοιμο να καταστήλει τις όποιες αγωνιστικές φωνές στο εσωτερικό του και έτσι η ΠΑΣΠ δεν κατέβηκε ούτε στις ΓΣ ούτε στις διαδηλώσεις.
Αριστερά
Η ΠΚΣ κρατά στάση αποχής, αφήνοντας έτσι τις πρυτανικές εκλογές να γίνουν, μην οργανώνοντας το μπλοκάρισμα τους. Επίσης το ΚΚΕ, σε ανακοίνωση του, μίλησε για «περιφερόμενο θίασο που βοηθάει την κυβέρνηση στα σχέδιά της». Δυστυχώς οι συναγωνιστές της ΚΝΕ και της ΠΚΣ κρατούν στάση αποχής και από τους αγώνες. Στην ουσία αυτό που πρότειναν απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης της Ν.Δ., είναι δύο πορείες και μάλιστα σε διαφορετικές ημερομηνίες από τις άλλες δυνάμεις. Φτάνουν μάλιστα σε ανοιχτή απεργοσπασία, μη συμμετέχοντας σε Συνελεύσεις (πχ Ιατρική Αθήνας) είτε ακόμη και διαλύοντας τες αποχωρώντας (ΦΛΣ Αθήνας, Πάντειο), όπου ο συσχετισμός δεν ήταν ευνοϊκός για αυτούς. Δεν προτείνει καταλήψεις λέγοντας ότι είναι το έσχατο μέσο πάλης και μιλά αορίστως για ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ για να λυθούν τα προβλήματα του φοιτητικού κινήματος. Μιλά βέβαια για μια ανασυγκρότηση «από τα πάνω» με τον ορισμό των αντιπροσώπων για ένα Πανσπουδαστικό Συνέδριο και όχι για την ανασυγκρότηση μέσα από τους αγώνες. Επιπλέον οι δυνάμεις της ΚΝΕ καταφεύγουν σ ένα μπαράζ πολεμικής απέναντι στην υπόλοιπη Αριστερά (και ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ) με απαράδεκτες ανακοινώσεις στο «Ριζοσπάστη» ότι τάχα είναι «απ’ όλες τις πλευρές με την αντιλαϊκή πολιτική» και ότι «βάζουν πλάτες στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο». Ξεχνώντας βέβαια ότι η Αριστερή Ενότητα συμμετέχει στις κινητοποιήσεις αυτή τη στιγμή, η ΚΝΕ χάνει από το στόχο της τον αντίπαλο που είναι η κυβέρνηση. Μιλάει για αποτελεσματικούς αγώνες (κάποια στιγμή στο μέλλον), όταν το κίνημα θα έχει «αποκτήσει δομές». Το ΚΚΕ που δέχτηκε συγχαρητήρια από το Στυλιανίδη ως «δύναμη που δεν παρακωλύει τη λειτουργία του πανεπιστημίου», δε συμβάλλει στην αντικυβερνητική πάλη και αυτή η πολιτική είναι που πραγματικά διευκολύνει τη ΝΔ.
Από την άλλη, στο ΣΥΝ προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο κίνημα και τις «μετριοπαθείς» φωνές για αντιπροτάσεις στο νόμο. Ενδεικτικό είναι το ότι δεν καταδικάζει την καθολική ψηφοφορία ως πτυχή του ν/π. Κάνει λόγο, για μη «τυφλή άρνηση απ’ τη μεριά κάποιων φοιτητών» και επίσης ότι θα έπρεπε να δεχτούμε τα «θετικά σημεία του ν/π», όπως η καθολική ψηφοφορία. Απ’ τη μια μεριά ο Αλαβάνος, στηρίζει στη Βουλή το φοιτητικό κίνημα απέναντι στη λασπολογία της κυβέρνησης και από την άλλη η Ανανεωτική πτέρυγα (Παπαγιαννάκης, ΑΡΣΗ στους πανεπιστημιακούς κτλ), καταδικάζει τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται» και κάνει «θετικές προτάσεις» απέναντι στο ν/π αναζητά την «καλύτερη δυνατή λειτουργία των ΚΕΣ». Οι θετικές αντιπροτάσεις, πέραν του ότι έρχονται σε αντίθεση με τις αποφάσεις των φοιτητικών Συλλόγων που έχουν ξεκάθαρη θέση για καμιά εφαρμογή και κατάργηση των ΚΕΣ, πέφτουν στη παγίδα να στο να συζητάνε για μια πιο ανώδυνη εφαρμογή των μέτρων και όχι για την ανατροπή του σκηνικού και την επιβολή των διεκδικήσεων μας.
Τέλος τα ΕΑΑΚ, είναι μέσα στους αγώνες αλλά η πολιτική τους αυτή τη στιγμή δεν αρκεί για να οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα στη νίκη. Το ότι δεν ξεσηκώθηκε αυθόρμητα ο φοιτητόκοσμος όπως το 06-07 δυσκολεύει αυτούς τους συναγωνιστές να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες (στην ανάγκη του κόσμου για ενημέρωση και πολιτική συζήτηση, για το σπάσιμο του ψεύτικου διλλήματος για «κατάληψη ή μη κατάληψη»). Δεν αρκούν οι γενικόλογες αναφορές στο κίνημα. Χρειάζεται επίμονη συζήτηση για να καταλάβει ο κόσμος γιατί η διεξαγωγή των πρυτανικών εκλογών με το νέο νόμο-πλαίσιο είναι η πρόφαση αλλά και η αρχή για την εφαρμογή του. Επίσης χρειαζόταν μεγαλύτερη προσπάθεια σύνδεσης με τα μέτωπα του προηγούμενου διαστήματος (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις ΟΤΕ κ.λπ.) για να δείχνουμε ότι η επίθεση είναι συνολική και έτσι πρέπει να απαντηθεί. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σαν Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα, μέσα από την Αριστερή Ενότητα, θεωρώντας βασική ανάγκη την ανασυγκρότηση του μετώπου μέσα στις σχολές.
Αυτό σημαίνει πλατιά ενημέρωση στον κόσμο για τα μέτρα, με εξορμήσεις και ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα. Να οργανωθούν μαζικές Συνελεύσεις που να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το νόμο-πλαίσιο, και να συνεχίσουμε με μαζικά συλλαλητήρια και καταλήψεις. Να κινηθούμε μαζί με την ΠΟΣΔΕΠ με εκδηλώσεις ενημέρωσης στις σχολές και μπλοκάρισμα της εφαρμογής του νόμου.
Μέτωπο στην κοινωνία
Χρειαζόμαστε όσο ποτέ εξωστρεφή κίνηση των Συλλόγων. Να απευθυνθούμε στην κοινωνία και να σπάσουμε την απομόνωση του φοιτητικού κινήματος. Να αποκαλύψουμε τα ψέματα των ΜΜΕ και της κυβέρνησης και να δείξουμε ότι δεν είμαστε «ομάδες βίας» όπως μας λένε, αλλά φοιτητικοί Σύλλογοι που υπερασπίζονται το δημόσιο πανεπιστήμιο και που έχουν διεκδικήσεις. Το δημόσιο πανεπιστήμιο αφορά όλους τους εργαζόμενους γιατί πέρα από το ότι θα χειροτερέψει η κατάσταση με τα δίδακτρα και τις επιπλέον περικοπές, όσο περνάνε τα μέτρα τους παίρνουν δύναμη να προχωρήσουν και στα άλλα. Ενώ νίκη για τους φοιτητές θα είναι νίκη για όλους καθώς σταματάει την επιθετικότητά τους και δίνει θάρρος στους εργαζόμενους και στα σωματεία να μην εφαρμόσουν τα μέτρα τους όπως γίνεται τώρα με το νόμο-πλαίσιο. Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα κλιμακώσει τις επιθέσεις της ψηφίζοντας νόμους και εφαρμόζοντας διατάξεις ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι. Θα μας βρουν απέναντί τους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι μαζί με την ΠΟΣΔΕΠ αλλά και με τη συμπαράσταση των εργαζομένων και της Αριστεράς πρέπει να συνεχίσουμε τη μάχη μας. Με βδομαδιάτικες διαδηλώσεις (η επόμενη είναι την Παρασκευή 6 Ιούνη), με κινητοποίηση στη Σύνοδο των Πρυτάνεων (μάλλον 14 Ιούνη στην Κρήτη), με κινητοποιήσεις όταν και όπου η κυβέρνηση προσπαθήσει να περάσει τα μέτρα της αλλά προετοιμάζοντας και τη μεγάλη μάχη που απ’ ότι φαίνεται θα δοθεί την καινούργια χρονιά, ενάντια στην εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο, για την οριστική κατάργησή του.
Αλέξανδρος Τσεκούρας