Στα σύντομα...

  • Μέχρι σήμερα οι διαβόητες «πολιτικές απασχόλησης» τηρούσαν τουλάχιστον τα προσχήματα. Οι καπιταλιστές που τσίμπαγαν τις επιχορηγήσεις υποχρεώνονταν να πληρώσουν ένα -μικρό, έστω- τμήμα του μεροκάματου και να δεσμευτούν να διατηρήσουν για -λίγο, έστω- διάστημα τους «απασχολήσιμους» στη δούλεψή τους. Με το πρόγραμμα «Πρώτη ευκαιρία», ο ΟΑΕΔ παραδίδει 40.000 νέα παιδιά για «απασχόληση» επί 6 μήνες, χωρίς ο καπιταλιστής να βάζει δραχμή και χωρίς να αναλαμβάνει καμία απολύτως δέσμευση. Κρέας για εκμετάλλευση. Χαρακτηριστικό της εποχής που ζούμε…
  • Επίσης μέχρι σήμερα οι καπιταλιστές επιδίωκαν τη δημιουργία «συναινέσεων» μέσα από τις «κοινωνικές διαπραγματεύσεις» και κυρίως τις Συμβάσεις. Εδώ και χρόνια έχουν υποβαθμίσει αυτήν τη διαδικασία. Φέτος, για πρώτη φορά, οι τραπεζίτες αρνούνται ολοκληρωτικά να «διαπραγματευτούν», δείχνοντας πόρτα σε μια Ομοσπονδία κύρους, όπως η ΟΤΟΕ. Επίσης ενδεικτικό της εποχής που ζούμε, αλλά και των ημερών που έρχονται…
  • Σε στιγμές «όξυνσης» αποδεικνύεται ο πραγματικός χαρακτήρας πολιτικών δυνάμεων. Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Πάγκαλος, Χρυσοχοΐδης κ.λπ. απαίτησαν και επέβαλλαν στο ΠΑΣΟΚ πολιτική «νόμου και τάξης» για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Οι νομιμόφρονες σοσιαλδημοκράτες βρέθηκαν να είναι πιο κοντά στην πολιτική ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης παρά στο κίνημα αντίστασης. Και μετά -λέει- αναζητούν «αριστερή στροφή»…

  • Επίσης νομιμόφρον το ΚΚΕ. Δήλωσε «αποχή» και πλακώθηκε στις
    ανακοινώσεις περί «προβοκατόρων», θυμίζοντας άλλες μαύρες εποχές της
    ΚΝΕ. Απέσπασε τους επαίνους του Καραμανλή στη Βουλή και γλύψιμο από
    πρυτάνεις και παραθυράτους δημοσιογράφους. Το πιο ωραίο είναι ότι ο
    Ριζοσπάστης τα απέδωσε όλα αυτά σε συνομωσία μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, με
    στόχο να αναδειχθεί ο ρόλος του… Αλαβάνου. Μωραίνει Κύριος, ον βούλεται…

 

  • Θύελλα και στο Συνασπισμό. Οι «ανανεωτές» ευθυγραμμίστηκαν
    με την πολιτική του νόμου και της τάξης. Τμήμα της νεολαίας συμμετείχε
    στις κινητοποιήσεις ευχαρίστως. Και το «κέντρο» του κόμματος
    υποχρεώθηκε σε επικίνδυνες ασκήσεις ισορροπίας που θύμιζαν εντόνως τις
    προοπτικές όσων πατούν σε δύο βάρκες. Αυτά έχουν οι σχηματισμοί
    «πολιτικής και όχι ιδεολογικής ενότητας»…

 

  • Αντιγράφουμε από το Πριν: «δεν αρκεί το δίκαιο των στόχων
    του κινήματος στα ΑΕΙ για να αποκρουστεί η νέα φάση της επίθεσης της
    κυβέρνησης… (η κυβέρνηση επιχειρεί) να διαλύσει το περυσινό μέτωπο που
    την υποχρέωσε σε ήττα… (και επομένως απαιτείται) η χάραξη εκείνης της
    πολιτικής που θα πετύχει την έκφραση αυτής της πλειοψηφίας σε ένα
    ενιαίο μέτωπο πάλης. Αυτό επιτεύχθηκε πέρυσι, αλλά για φέτος είναι
    ζητούμενο…». Ακριβώς, σύντροφοι, ακριβώς…

 

  • «Καραμανλής ή ΣΥΡΙΖΑ;» μας ρωτά ο Πάγκαλος μέσω
    Ελευθεροτυπίας προτείνοντας προεκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ.
    Αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ και μετά συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ, απαντά ο Σκανδαλίδης
    (απηχώντας, λέει, και τις απόψεις Παπανδρέου). Αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ και
    μετά βλέπουμε, διορθώνει ο Βενιζέλος. Συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, ζητά μέσω
    των Νέων ο Δ. Χατζησωκράτης, αλλά με προσεκτικά βήματα «για να είναι
    στέρεα και χωρίς πισωγυρίσματα». Ασκήσεις συνεργασίας χωρίς τον
    ξενοδόχο. Δηλαδή χωρίς τον κόσμο που σε όλα τα γκάλοπ εμφανίζεται να
    επιμένει πλειοψηφικά σε αρνητική γνώμη τόσο για τη Ν.Δ. όσο και για το
    ΠΑΣΟΚ…

Λέξεις Κλειδιά