Σχετικά με τη δημόσια διαφοροποίηση των τεσσάρων
βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τις μετέπειτα αποφάσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΣΥΝ,
η ΔΕΑ υπογραμμίζει τα εξής σημεία:
1. Το «ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη»
αποτελεί πανευρωπαϊκά κάθετη διαχωριστική γραμμή
των δυνάμεων της ριζοσπαστικής
αριστεράς, τόσο από το νεοφιλελεύθερο «ΝΑΙ» των δεξιών κυβερνήσεων όσο και από
το - κριτικό ή μη – «ΝΑΙ» των νεοφιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών
αντιπολιτεύσεων. Με την πρόσφατη αποχή τους από τη συζήτηση στην Βουλή οι 4
βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αυτοπροσδιορίστηκαν εκτός αυτού του πλαισίου. Και μάλιστα οι 4 διάλεξαν τις παραμονές του
ιρλανδικού ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη, αλλά και της απόφασης των υπουργών απασχόλησης
της Ε.Ε. για την εργάσιμη εβδομάδα των 65 ωρών!
2.
Η στάση αυτή των 4 έρχεται σε
κάθετη αντίθεση με την καθαρά διατυπωμένη θέση της Προγραμματικής Συμφωνίας του
ΣΥΡΙΖΑ στις
πρόσφατες εκλογές:
Α. «Η ΟΝΕ, το Σύμφωνο Σταθερότητας, η στρατηγική της
Λισσαβόνας, η συμφωνία της Μπολόνιας, η οδηγία Μπολκενστάιν, η συζήτηση για
«ευθυγράμμιση και εκσυγχρονισμό» της εργατικής νομοθεσίας και των συστημάτων
υγείας και ασφάλισης σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και
μια σειρά άλλες επιλογές και οδηγίες της, εντάσσονται πλήρως στην πολιτική του
νεοφιλελευθερισμού όπως κυριαρχεί σήμερα στην πανευρωπαïκή κλίμακα.», και
Β. « ….. Προτεραιότητα πρέπει
να δοθεί:
- ενάντια στην πολιτική της στρατιωτικοποίησης της
Ε.Ε., τη δημιουργία Ευρωστρατού και τις σχέσεις Ε.Ε.-ΝΑΤΟ.
- στην απόκρουση της απόπειρας επαναφοράς της
συνταγματικής θεσμοθέτησης του νεοφιλελευθερισμού….»
3. Οι 4 βουλευτές εγείρουν θέμα «συνείδησης» και
ελευθερίας «ατομικής γνώμης»
. Η στάση
αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις παραδόσεις της Αριστεράς και τις στοιχειώδεις
αρχές συλλογικής λειτουργίας Η θέση των βουλευτών -αλλά και όλων των στελεχών- οφείλει να
προσδιορίζεται από τις προγραμματικές θέσεις και συμφωνίες που, επίσης,
προσδιορίζουν τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τον κόσμο της Αριστεράς. Σε αυτό το
πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να επιδιώξει σαφείς βελτιώσεις γιατί ο παραγοντισμός και
η «ατομική» λειτουργία διείσδυσαν σημαντικά ακόμα και μέσα στις γραμμές της
Αριστεράς κατά τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.
4. Τα οργανωτικά μέτρα που συμφωνήθηκαν
(κανονισμός Κ.Ο.) κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Όμως
δεν είναι αρκετά ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά –και όλες οι συνιστώσες του- οφείλουν να
διασφαλίσουν εμπράκτως τον σεβασμό στις αποφάσεις και την προστασία του
ενωτικού εγχειρήματος με βάση και τις διαθέσεις του κόσμου, όπως εκφράστηκαν
αναμφισβήτητα στην πρόσφατη Πανελλαδική Σύσκεψη. Η σχέση των στελεχών με τα
μ.μ.ε. είναι ένα από τα πιο κρίσιμα σχετικά σημεία.
5.
Η συζήτηση αυτή γίνεται την ώρα που εντείνονται οι
πιέσεις περί κεντροαριστερής διαχείρισης και συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερα
κυβερνητικά σχήματα. Την ίδια στιγμή η
ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται στη δίνη των νέων αποκαλύψεων του σκανδάλου της Siemens και
ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα κόσμου αποστασιοποιούνται από τα κόμματα αυτά. Eν’ όψει του πανελλαδικού συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παραμείνει
συγκεντρωμένος στο καθήκον από το οποίο απέχουμε ακόμα κατά πολύ: την ανάπτυξη
μιας σκληρής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης με στόχο την ανατροπή του
νεοφιλελευθερισμού, τις νίκες για τον κόσμο μας στα μέτωπα του εισοδήματος και της
ακρίβειας, των εργασιακών σχέσεων, των κοινωνικών δικαιωμάτων, των
ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ. Αυτή είναι η πολιτική που «αλλάζει το τοπίο» με ουσιαστικό,
σταθερό και αποδοτικό τρόπο.
Για έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα αποτελέσει δύναμη μαχητικής αντιπολίτευσης και υιοθέτησης των
αιτημάτων του κινήματος απέναντι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο που προωθείται, τόσο
στη χώρα μας όσο και Πανευρωπαϊκά.