Αυτοί δημιουργούν την κρίση
Εμάς καλούν για θυσίες
Για «μαύρο Σεπτέμβρη» στην οικονομία έκανε λόγο το «Βήμα», ενώ η «Ελευθεροτυπία» μιλούσε για «εκτροχιασμό του κυβερνητικού προγράμματος». Οι σκληρές εκφράσεις δεν είναι υπερβολικές. Ο ίδιος ο Αλογοσκούφης δήλωσε ότι δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί την υλοποίηση του προϋπολογισμού, ενώ οι «Financial Times» προβλέπουν ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα περιοριστεί στο 2%, δηλαδή πολύ πιο κάτω και από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις των κυβερνητικών στελεχών.
Ο Καραμανλής προσπαθεί να πείσει ότι η αποκλειστική ευθύνη βαρύνει τον «εξωτερικό παράγοντα», τη διεθνή οικονομική κρίση. Πρόκειται για χοντρό ψέμα, παρόλο που και για τη διεθνή κρίση τα αίτια δεν είναι καθόλου στη σφαίρα του αντικειμενικού: αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια «θεομηνία», αλλά η ανάδειξη των αποτελεσμάτων του νεοφιλελευθερισμού, της απελευθέρωσης της απληστίας του κεφαλαίου παγκόσμια. Αυτή η αλήθεια αναδεικνύεται και στην Ελλάδα πολύ χειροπιαστά.
Οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων αποδείχθηκαν μάστιγα για τον
κόσμο, όμως ήταν ευλογία για τα κρατικά έσοδα. Εισπράττοντας φόρο -ως
ποσοστό της τιμής των καυσίμων- ο Αλογοσκούφης είδε να εισρέουν στα
κρατικά ταμεία δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα. Παρόλα αυτά, στο πρώτο
εξάμηνο του 2008 τα δημόσια έσοδα παρουσιάζουν υστέρηση κατά 1,8 δισεκ.
ευρώ. Την ερμηνεία έδωσε στον Καραμανλή, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ο
ίδιος ο Αλογοσκούφης: «Ακόμα και οι υγιείς επιχειρήσεις έχουν
σταματήσει να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους…». Και βέβαια, αυτή την
κυβερνητική «απλοχεριά» προς τις επιχειρήσεις καλούνται να πληρώσουν οι
μισθωτοί και τα λαϊκά στρώματα.
Μετά τον φορομπηχτικό προϋπολογισμό του 2008, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα
φορολογική καταιγίδα για το φθινόπωρο: αύξηση τελών κυκλοφορίας, αύξηση
του ειδικού φόρου στα καύσιμα(!), φορολόγηση των επιδομάτων (υπερωρίες,
εφημερίες κ.λπ.), αύξηση των φόρων στα ποτά και τον καπνό, αύξηση στις
αντικειμενικές τιμές των ακινήτων και, τελικά, αύξηση των συντελεστών
του ΦΠΑ. Πρόκειται για μια κυριολεκτικά ανεπανάληπτη φοροεπιδρομή.
Ληστεία
Το άλλοθι για αυτή τη ληστεία είναι ότι το κράτος οφείλει να
χρηματοδοτεί τις κοινωνικές δαπάνες. Όμως ακριβώς σε αυτό το κρίσιμο
για τις ανάγκες του κόσμου επίπεδο ετοιμάζουν το πιο σκληρό μαχαίρι. Το
προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2009 -που θα δοθεί στη δημοσιότητα το
φθινόπωρο- προβλέπει «μηδενικές αυξήσεις» στις δαπάνες των υπουργείων.
Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει κατάρρευση στα νοσοκομεία, μαζικά
κλεισίματα στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, ημιλειτουργία των σχολείων,
παραπέρα υποβάθμιση των συγκοινωνιών κ.λπ. Η στοιχειώδης κάλυψη των
αναγκών του κόσμου από τον δημόσιο τομέα θα γνωρίσει δραματική
επιδείνωση.
Ανάλογη θα είναι και η πολιτική μισθών και συντάξεων. Κυβέρνηση,
τραπεζίτες και βιομήχανοι συμφωνούν ότι οι αυξήσεις θα «πρέπει να
κρατηθούν χαμηλά». Οι περισσότερες συμβάσεις που υπογράφτηκαν φέτος (με
ευθύνη και των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών…) είναι διετείς
και στηρίζονταν στην εκτίμηση για πληθωρισμό 3,8%. Ο πληθωρισμός
«τρέχει» ήδη επισήμως με 5% και κανείς δεν δεσμεύεται με προβλέψεις για
το 2009, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι ο πραγματικός πληθωρισμός που
διαβρώνει το εργατικό εισόδημα είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Έτσι, η
πραγματική αγοραστική δύναμη των μισθών υφίσταται διαρκείς απώλειες και
για το 2009 ο ανάλογος κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος. Η ανάγκη για
διεκδίκηση μεγάλων αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις (ανάλογων
με αυτές που το εργατικό κίνημα επιτύγχανε στις περιόδους «υψηλού
πληθωρισμού») γίνεται κυριολεκτικά όρος επιβίωσης για μεγάλο τμήμα των
εργαζομένων.
Σε αυτό το πλαίσιο επιστρέφουν και οι εκτιμήσεις για διψήφιο ποσοστό
ανεργίας, από το 7,7% που -κατά τα ψευδή επίσημα στοιχεία- βρίσκεται
σήμερα. Ο λόγος είναι απλός: σε συνθήκες ύφεσης οι επιχειρήσεις
αρχίζουν με απολύσεις (όπως στη Vodafone, τη Lannet, τον ΟΣΕ ή ακόμα
και τα μεγάλα ΜΜΕ…). Ταυτόχρονα παγώνουν οι προσλήψεις και
απασφαλίζεται η νάρκη της -τάχα- απασχόλησης με μορφές stage.
Ενδεικτικό της αντιμετώπισης που ετοιμάζει η κυβέρνηση είναι το έτοιμο
νομοσχέδιο στα συρτάρια της Πετραλιά σχετικά με την «απελευθέρωση των
ομαδικών απολύσεων».
Νόμος το δίκιο του εργάτη
Η περίοδος των παχιών αγελάδων, το πάρτι που άρχισε με την ΟΝΕ του
Σημίτη, έχει τελειώσει για τους καπιταλιστές. Ωστόσο για τους Λαναράδες
και τους Γερμανούς όλο και κάποια λύση θα βρίσκεται (με περισσότερο ή
λιγότερο «σκανδαλώδη» τρόπο).
Όμως σε τέτοιες περιόδους, το σύνολο της τάξης τους, μαζί με τα ΜΜΕ και
το πολιτικό προσωπικό τους, στρέφεται ενάντια στον κόσμο και απαιτεί
«θυσίες». Αυτήν την πρόκληση πρέπει να απαντήσει το εργατικό κίνημα και
η Αριστερά. Που αρχίζοντας από τα συλλαλητήρια στη ΔΕΘ πρέπει να
απαιτήσει να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της τάξης που τα
δημιούργησε.
Ένα παλιό σύνθημα των διαδηλώσεων της Μεταπολίτευσης πρέπει να γίνει
ξανά οδηγός για δράση: «Τα βάρη της κρίσης στων αστών την πλάτη – Νόμος
είναι το δίκιο του εργάτη!»