Σ τις 12 Αυγούστου, Ο κ. Χατζηδάκης -υπουργός Mεταφορών- έδινε μια συνέντευξη Tύπου με τίτλο «Μια ευκαιρία για τον ΟΣΕ, ένα μέλλον για τον Σιδηρόδρομο». Φαινόταν πολύ σίγουρος και δεν μασούσε τα λόγια του: «ο ΟΣΕ είναι ο πιο προβληματικός οργανισμός στην Ελλάδα …με ένα χρέος να φτάνει τα 7 δις ευρώ …με ένα διαρκές και αγεφύρωτο έλλειμμα κάθε έτος όπου τα έσοδα δεν καλύπτουν το 20% των εξόδων …γι’ αυτό θα αυξήσουμε την τιμή των εισιτηρίων για να προσεγγίσει τις τιμές των ΚΤΕΛ… και θα προωθήσουμε ένα σχέδιο εθελουσίας εξόδου ανάλογο του ΟΤΕ... θα συγκροτήσουμε δύο νέες ανεξάρτητες αρχές…»
Η συγκυρία της συνέντευξης δεν ήταν τυχαία. Είχε προηγηθεί τους τελευταίους μήνες μια ολόκληρη καμπάνια δυσφήμισης του δημόσιου σιδηρόδρομου ακόμη και από σοβαρές εφημερίδες όπως η «Καθημερινή». Σ ’αυτό κλίμα «βοήθησαν» ένα απίστευτο ατύχημα λόγω έλλειψης προσωπικού ασφαλείας -επιβατική αμαξοστοιχία συγκρούστηκε με αποκολλημένα βαγόνια εμπορικής που προπορευόταν-και ένα σκάνδαλο με πλαστογραφία σε έντυπα μεταφοράς εμπορευμάτων με βασικό ύποπτο ένα συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ!
Πιο προκλητική όμως, από την αλαζονεία του υπουργού ήταν η προσπάθεια να διαστρεβλώσει την αλήθεια. Η χρεοκοπία του οργανισμού πραγματοποιήθηκε στα 4 χρόνια της Ν.Δ. με την εκτόξευση στα ύψη των παρασιτικών δαπανών: η διάσπαση του ΟΣΕ σε όμιλο επιχειρήσεων με 3 εταιρείες οδήγησε σε 3 διευθύνσεις και ανάλογες γραφειοκρατίες και μάλιστα με επιπλέον «γαλάζια μπόνους». Την ίδια ώρα λείπουν τρεις χιλιάδες εργάτες από τον οργανισμό για την επισκευή των γραμμών και δεν έγινε αγορά τροχών με αποτέλεσμα να μην λειτουργήσουν φέτος το καλοκαίρι τα 2/3 των συρμών!
Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα από την διάλυση του σιδηρόδρομου πού είναι το πιο φτηνό, το πιο «ανθρώπινο» και το πιο οικολογικό μαζικό μέσο μεταφοράς θα είναι σοβαρές.
Αλλά και για το συνδικαλιστικό κίνημα η ενδεχόμενη διάλυση του ΟΣΕ θα είναι πλήγμα στη δύναμη των συνδικάτων γενικότερα. Η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) φαίνεται ότι περιμένει τα κίνητρα για την «εθελουσία» που θα περιλάβει τους μισούς περίπου απ’ τους 6.500 εργαζόμενους. Έτσι άφησε αναπάντητη την πρόκληση με το σχέδιο ανασυγκρότησης της κυβέρνησης και κάλεσε σε πρώτη συνάντηση το διοικητικό συμβούλιο κατά το Σεπτέμβρη…
Παρ’ όλα αυτά η εργατική βάση του συνδικάτου δεν δείχνει έτοιμη να παραδοθεί. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η ελπίδα για την απόκρουση του σχεδίου της κυβέρνησης. Η μάχη είναι μπροστά μας.
Παναγιώτης Λίλλης