Εκδηλώσεις ΔΕΑ για το πραξικόπημα στη Χιλή
Η ΔΕΑ (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά), συνιστώσα
του ΣΥΡΙΖΑ, οργανώνει μια σειρά εκδηλώσεων - συζητήσεων, με θέμα: «35 χρόνια
από το πραξικόπημα στη Χιλή: ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΕΞΟΥΣΙΑ».
Τι πήγε
στραβά; Πώς μια τόσο ισχυρή κυβέρνηση όπως του Αλιέντε, με τόση λαϊκή
υποστήριξη, τελικά σφαγιάστηκε, με την συνδρομή των ΗΠΑ (Νίξον - Κίσινγκερ) και εγκαταστάθηκε η δικτατορία του
Πινοτσέτ; Είναι μοιραίο και αναπόφευκτο οι εργατικές εξεγέρσεις και τα
φιλολαϊκά καθεστώτα να ανατρέπονται και να δολοφονούνται οι πρωτεργάτες τους; Ο
«κοινοβουλευτικός δρόμος» οδηγεί στον σοσιαλισμό ή είναι αναγκαία η «επανάσταση
και η εργατική εξουσία»;
Στην Αθήνα, ο Αντ. Νταβανέλλος (Γραμματεία
ΣΥΡΙΖΑ), ο Παν. Λαφαζάνης (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ) και ο Παν. Σωτήρης (ΑΡ.ΑΝ.), αναλύουν
το «πείραμα της Χιλής», στην ανοιχτή συζήτηση
που οργανώνεται στις 19 Σεπτέμβρη, στο Γκάζι (τεχνόπολις, αμφ. 984), στις 7 μ.μ.
Με ντοκιμαντέρ, έκθεση φωτογραφίας και αφίσας της εποχής και μίνι βιβλιοπωλείο.
Αντίστοιχες εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν
στις 15-09 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, με ομιλητές τους Α. Νταβανέλλο (Γραμματεία
ΣΥΡΙΖΑ), Χ. Λάσκο (ΣΥΝ), και Α. Μπένο (ΣΥΡΙΖΑ) στις 22-09 στο Δημοτικό Θέατρο
Λειβαδιάς, στις 24-09 στο Σύλλογο Μηχανικών (ΤΕΕ) Καλαμάτας, στις 27-09 στο
Εργατικό Κέντρο Κοζάνης και στις 04-10 στο Πολυκέντρο (ΑΝΔΡΟΓΕΩ) Ηρακλείου
Κρήτης.
Π ριν από 35 χρόνια, στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, το πραξικόπημα του
στρατηγού Πινοσέτ ανέτρεψε στη Χιλή την αριστερή κυβέρνηση της Ουνιτάντ
Ποπουλάρ (Λαϊκή Ενότητα) και δολοφόνησε τον πρόεδρο Σαλβαδόρ Αλιέντε.
Α κολούθησε μια πραγματική σφαγή των επαναστατών, των αριστερών, των
δημοκρατών, των αγωνιστών της εργατικής τάξης. Ήταν το αιματηρό τέλος
του «πειράματος της Χιλής». Το τέλος της άποψης του «ειρηνικού δρόμου»
που υποστήριζαν, τότε, τόσο οι «ορθόδοξοι» της Μόσχας όσο και οι
«ανανεωτές» των -ευρωπαϊκών κυρίως- Κ.Κ. Tο τέλος της αντίληψης ότι η
Αριστερά μπορεί μέσα από το κοινοβούλιο και την κυβερνητική εξουσία να
«μεταρρυθμίσει» σταδιακά και ειρηνικά τον καπιταλισμό, να φτάσει στο
σοσιαλισμό χωρίς να χρειαστεί να καταστείλει την κυρίαρχη τάξη και
χωρίς -κυρίως- να χρειαστεί να διαλύσει και να αντικαταστήσει τους
θεσμούς και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους.
Π αρόλα αυτά, μεγάλο τμήμα της διεθνούς Αριστεράς έβγαλε τα αντίστροφα
συμπεράσματα. Η εμπειρία της Χιλής χρησιμοποιήθηκε ως η βάση για να
κηρύξουν το τέλος της προωθητικής δύναμης της παράδοσης της Οκτωβριανής
Επανάστασης. Ήταν η αρχή της πορείας προς την ανοιχτή
σοσιαλδημοκρατικοποίηση των Κ.Κ.
Η συζήτηση για την εμπειρία της Χιλής γίνεται σήμερα εξαιρετικά
επίκαιρη. Γιατί στη Λατινική Αμερική υπάρχουν ξανά κυβερνήσεις της
Αριστεράς που αντιμετωπίζουν τις πιέσεις για ενσωμάτωση και ταυτόχρονα
τις απειλές για πραξικόπημα. Γιατί, επίσης εδώ, στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ
έχει ανοίξει ξανά η συζήτηση για το αν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο
μέσα από το δρόμο του κυβερνητισμού.