Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι σφαγές αμάχων εκ μέρους του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Στο τελευταίο περιστατικό 70 άμαχοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μαζικών βομβαρδισμών σε χωριά του Νότου. Αυτό μόλις δύο βδομάδες μετά από μια ΝΑΤΟϊκή επιδρομή σε χωριό που άφησε πίσω της 90 δολοφονημένους χωρικούς.
Τ ο Πεντάγωνο προσπαθεί να αποκρύψει τις σφαγές άμαχων και να τις εμφανίσει ως επιτυχίες ενάντια στους Ταλιμπάν. Ανακοίνωσε (για καλό και για κακό) ότι οι Ταλιμπάν ετοιμάζονται να διασπείρουν «ψευδείς φήμες» για θανάτους αμάχων.
Όμως η βαρβαρότητα των επιθέσεων είναι τέτοια που αναγκάστηκαν να την αποκαλύψουν «συνοδοιπόροι» της κατοχής, όπως ο ΟΗΕ και η αφγανική κυβέρνηση που δέχτηκαν δεκάδες καταγγελίες από ντόπιους.
Ένα πρώην μέλος της αφγανικής κυβέρνησης περιέγραψε την εξέλιξη του πολέμου τους τελευταίους μήνες με μια φράση: «Δεν υπάρχει νεκρός Ταλιμπάν. Οι Ταλιμπάν χτυπάνε και εξαφανίζονται και μετά οι ξένες δυνάμεις έρχονται και βομβαρδίζουν».
Αυτοί οι υστερικοί βομβαρδισμοί (μόνο το καλοκαίρι έπεσαν 272 τόνοι βομβών σκοτώνοντας 500 αμάχους) είναι αντίδραση πανικού των ιμπεριαλιστών που βλέπουν τον πόλεμο να χάνεται. Οι νεκροί στρατιώτες έφτασαν τους 200 φέτος και οι Αμερικανοί πεζοναύτες αναγκάζονται να εγκαταλείπουν φυλάκια εκτεθειμένα σε επιθέσεις των Ταλιμπάν. Μετά τις τελευταίες επιχειρήσεις της αντίστασης γύρω από την Καμπούλ, το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε ότι οι αντάρτες ελέγχουν τους δρόμους που οδηγούν στην πρωτεύουσα, κρατώντας την ουσιαστικά πολιορκημένη. Μια επίθεση με πυραύλους ενάντια στο αεροδρόμιο της πόλης έφερε τρόμο στα επιτελεία για ενδεχόμενη γενικευμένη έφοδο των ανταρτών στην πρωτεύουσα.
Οι ιμπεριαλιστές δέχονται ήττες και πολιτικά. Κάθε τους επιλογή γυρίζει μπούμερανγκ. Η πρόθεση του Σαρκοζί να στείλει κι άλλους στρατιώτες στο Αφγανιστάν μετά τον θάνατο 10 Γάλλων έκανε το 55% των Γάλλων να ζητάνε άμεση αποχώρηση. Στα νότια σύνορα, η πίεση στο Πακιστάν να καταπολεμήσει τις φιλικές στους Ταλιμπάν φυλές στα σύνορα με το Αφγανιστάν έχει οδηγήσει σε εμφύλιο ανάμεσα στους ένοπλους μαχητές και την κυβέρνηση. Μια έφοδος του ΝΑΤΟ σε πακιστανικό έδαφος απαντήθηκε από τους αντάρτες με την ανατίναξη ενός εργοστασίου όπλων στην πρωτεύουσα Ισλαμαμπάντ. Στα βόρεια οι γειτονικές φιλορωσικές «δημοκρατίες» -μετά την κρίση στο Καύκασο- διστάζουν να βοηθήσουν. Η ιρακινή αντίσταση κρατάει καθηλωμένες τις εκεί δυνάμεις και καθιστά αδύνατη μια μεταφορά στρατού.
Το ηθικό των στρατιωτών καταρρέει, τον τελευταίο χρόνο 20.000 εγκατέλειψαν το στρατό. Και η ένταση της στρατιωτικής βίας ενισχύει το κύρος της αντίστασης. Στην Καμπούλ μετά τη δολοφονία ενός άντρα και δύο παιδιών από τις δυνάμεις κατοχής οι κάτοικοι κατέβηκαν εξαγριωμένοι στους δρόμους. Τα αφγανικά στρατεύματα που πηγαίνουν μετά τους βομβαρδισμούς στα κατεστραμμένα χωριά για ιατρική βοήθεια γίνονται δεκτά με πέτρες από τους εξαγριωμένους επιζώντες.
Η μόνη διέξοδος είναι αυτή που δεν συζητάνε καν ο Λευκός Οίκος και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εδώ και τώρα αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής.
Πάνος Πέτρου