Τώρα πρέπει να διεκδικήσουμε!
Στο πακέτο «σωτηρίας» των Τραπεζών εξαντλείται η κυβερνητική παρέμβαση για την προστασία του κόσμου από τις συνέπειες της κρίσης.
Π ρόκειται για ένα προκλητικό σκάνδαλο. Η Ν.Δ. διαθέτει το απίστευτο ποσό των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το παγκάρι των τραπεζιτών, την ώρα που το 51% της αξίας όλων των Τραπεζών που δραστηριοποιούνται στη χώρα με το ζόρι υπολογίζεται στα 10 δισ. ευρώ!
Ο ι τραπεζίτες, για την ώρα, κάνουν «νάζια» επιδιώκοντας να πάρουν
το μυθικό δώρο χωρίς καμία δέσμευση και υποχρέωση λογοδοσίας. Πάντως η
προσφορά έχει ήδη κατατεθεί και το σχέδιο οργανώνεται σε βάθος χρόνου:
προς την ώρα που θα σκάσουν τα κανόνια στις γειτονικές χώρες, όπου οι
ελληνικές τράπεζες «αγόραζαν» κατά συροήν μένοντας σήμερα σοβαρά
εκτεθειμένες… Τα νάζια των τραπεζιτών -για να πετύχουν ακόμα καλύτερους
όρους- αποδείχθηκαν διεθνής τακτική. Στη Γερμανία μέχρι χθες, όλες οι
τράπεζες αρνούνταν επίσης να «αξιοποιήσουν» το πλουσιοπάροχο πακέτο της
Μέρκελ. Ώσπου η Commercbank –η 2η σε μέγεθος τράπεζα της Γερμανίας!-
ομολόγησε σεμνά και ταπεινά ότι «έχει πρόβλημα» και ζήτησε να ενταχθεί
στο σχέδιο «σωτηρίας»…
Όσο για τα υπόλοιπα, τάχα, «κοινωνικά» μέτρα που σχεδιάζει, λέει, ο
Καραμανλής, είναι τόσο χλωμά που δεν αξίζουν ούτε αναφορά. Η αύξηση
κατά 70 ευρώ στο ΕΚΑΣ θα έχει εξανεμιστεί από τον πληθωρισμό πριν καν
εγκριθεί. Η εξαίρεση των χαμηλοσυνταξιούχων από την προσωπική συμμετοχή
στα φάρμακα είναι κυριολεκτικά «ασπιρίνη» την ώρα που το σύνολο των
εργαζομένων υποφέρει από την εκτίναξη του κόστους των φαρμάκων και των
υπηρεσιών υγείας.
Την ίδια στιγμή η απειλή της κρίσης βαραίνει πάνω σε όλους τους
εργαζόμενους και τη νεολαία. Τα στοιχεία της Ε.Ε. προειδοποιούν για
έκρηξη της ανεργίας στα επόμενα δύο χρόνια. Εργοδότες σε όλους τους
χώρους αποφασίζουν ήδη «μονομερώς» είτε να αυξήσουν τις ώρες εργασίας,
είτε να μην εφαρμόζουν τις Συμβάσεις, είτε ακόμα να πληρώνουν 20 μόνο
μεροκάματα το μήνα, τάχα, για να μην «υποχρεωθούν» να κάνουν απολύσεις…
Αυτή η πρόκληση πρέπει να απαντηθεί, τώρα! Μπροστά στον κίνδυνο της
κρίσης πρέπει να ξεδιπλωθούν διεκδικήσεις που θα υπερασπίζουν τα
εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και θα απαιτούν βελτιώσεις και
θετικές κατακτήσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση το «ξήλωμα» των δικαιωμάτων
μας μπορεί να αποδειχθεί βαρέλι χωρίς πάτο…
Τα συνδικάτα, οι αγωνιστές της βάσης του εργατικού κινήματος και η
Αριστερά έχουν σήμερα ιστορικά καθήκοντα. Η πολιτική που επιχειρεί να
σώσει τις κυρίαρχες τάξεις από την κρίση, φορτώνοντας όλες τις
συνέπειες στους εργαζόμενους, πρέπει να ανατραπεί. Να ανατραπεί μαζί με
την κυβέρνηση που την εισηγείται, την οργανώνει και απειλεί να την
επιβάλει. Οι υπηρέτες των Εφραίμ, των τραπεζιτών και των βιομηχάνων
πρέπει να πέσουν το ταχύτερο δυνατόν.