ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ
ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
Όσο παραμένει η κυβέρνηση της Ν.Δ. στην εξουσία, τόσο πιο επικίνδυνη
γίνεται!
Νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικού
15χρονος μαθητής. Το χέρι του όπλισε η πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Μια κυβέρνηση
που βουλιάζει από την αγανάκτηση και το
θυμό των εργαζομένων, που παραπαίει μέσα στη διαφθορά και στα σκάνδαλα. Το
«παράπτωμα» του μαθητή ήταν η έκφραση της αηδίας και της αγανάκτησης που
νιώθουμε όλοι οι εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχοί νεολαίοι και συνταξιούχοι για τα
“όργανα” που κυκλοφορούν προκλητικά και κάνουν επίδειξη δύναμης σε κάθε
ευκαιρία.
Δεν πρόκειται για “μεμονωμένο” γεγονός όπως ισχυρίζεται ο υπουργός της
Ν.Δ., Παυλόπουλος. Το μήνυμα που στέλνει η εντεινόμενη βία και αυταρχισμός της
αστυνομίας το τελευταίο διάστημα είναι να «μην τολμήσουμε να αντισταθούμε»! Γι’
αυτό οι επιθέσεις στους απεργούς της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, των λιμανιών, του Λαναρά, στις
φοιτητικές διαδηλώσεις, γι’ αυτό οι βασανισμοί και οι δολοφονίες μεταναστών
στην Πέτρου Ράλλη και όχι μόνο, γι’ αυτό η “ζαρντινιέρα” και τα “πράσινα
παπούτσια”. Αποδέκτες του μηνύματος είναι όλο το εργατικό και νεολαιίστικο
κίνημα που αντιστέκεται και παλεύει.
Η εξέγερση της νεολαίας τις
τέσσερεις προηγούμενες μέρες σε όλη την Ελλάδα, στην πραγματικότητα είναι η
έκφραση της αγανάκτησης και του θυμού απέναντι στα αδιέξοδα που την έχει
οδηγήσει η πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Μία πολιτική που μοιράζει
απλόχερα δισ. στους τραπεζίτες και στους μοναχούς και ψίχουλα στην υπόλοιπη
κοινωνία. Μια πολιτική που απογείωσε την ακρίβεια και την ανεργία, γενίκευσε
την ανασφάλιστη εργασία των 700 €, τους νοικιαζόμενους εργαζόμενους. Αυτή η
νεολαία είναι που εξεγέρθηκε, αυτή την αγανάκτηση τρέμουν οι κυβερνώντες.
Η
κυβέρνηση αφού «φλερτάρισε» με την ιδέα της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης
κατέληξε στο ότι θα ελέγξει την κατάσταση με «ευθυγράμμιση» όλων των πολιτικών
κομμάτων, σε συνδυασμό με καταστολή και προπαγάνδα. Την Τρίτη έκλεισε σχολεία
και σχολές για να αποφύγει τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών. Παράλληλα
όλα τα ΜΜΕ άρχισαν να προβάλλουν τις καταστροφές και το ότι οι οργισμένοι
διαδηλωτές είναι «ακραίοι» που είναι «πολιτικά απομονωμένοι» και «καπηλεύονται»
την αγανάκτηση της νεολαίας για δικούς τους στόχους.
Σκοπός της κυβέρνησης είναι να ελέγξει ξανά την κατάσταση έτσι ώστε να
πληρώσουμε εμείς την οικονομική τους κρίση, κι αυτό θα προσπαθήσει να το
επιβάλλει με κάθε τρόπο.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη αποδεχθεί αυτή
την κατεύθυνση και την πριμοδοτεί με τη στάση του. Το ΚΚΕ αφού απουσίασε
παντελώς τις 2 πρώτες μέρες, όψιμα κάλεσε συλλαλητήριο για να καλύψει την πίεση
που δεχόταν από τις εξελίξεις. Παράλληλα οι δηλώσεις τις Παπαρήγα δείχνουν ότι
έχει ενταχθεί στην συμμαχία των προθύμων και επιτίθεται κατά του ΣΥΡΙΖΑ ότι
«υποθάλπει και συμπορεύεται με τους γνωστούς και αφανείς μηχανισμούς».
Αποτέλεσμα της στάσης του ΠΑΣΟΚ
είναι και η απόφαση μετατροπής της διαδήλωσης, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, από το
Πεδίο του Άρεως σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα που τελευταία στιγμή κατέληξε στην
Πλατεία Κλαυθμώνος, στο όνομα της αποφυγής επεισοδίων. Αντί τα συνδικάτα να
κλιμακώσουν απεργιακά κατευθύνονται στον ρεαλισμό της «υπευθυνότητας» και
συντάσσονται με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει την κατάσταση. Δυστυχώς
ο ΣΥΝ υποχώρησε σε αυτή την πίεση με αποτέλεσμα η Αυτόνομη Παρέμβαση να καλεί
και αυτή στην Πλατεία Καυθμώνως.
Το εργατικό κίνημα μαζί με τη νεολαία
μπορεί να επιβάλλει γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, στις
κοινωνικές δαπάνες για παιδεία και υγεία, κατάργηση όλων των μορφών ελαστικής
εργασίας, να σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, επανακρατικοποίηση όλων των
δημόσιων υπηρεσιών που χαρίστηκαν σε ιδιώτες, μείωση της φορολογίας των
εργαζόμενων και συνταξιούχων, μέτρα προστασίας για τα ασφαλιστικά ταμεία. Να
διαλυθούν οι ειδικές δυνάμεις καταστολής και να αφοπλιστεί η αστυνομία.
Αυτό που
χρειάζεται είναι να προχωρήσει απεργιακά το εργατικό κίνημα, να προχωρήσουν σε
καταλήψεις σχολεία και σχολές με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Έχουμε πίσω μας την εμπειρία της εξέγερσης του
Πολυτεχνείου του ’73, των αγώνων της Μεταπολίτευσης, τις κινητοποιήσεις του
εργατικού και φοιτητικού κινήματος που απάντησαν και στο παρελθόν
αποτελεσματικά στην καταστολή και τον αυταρχισμό (Κουμής, Κανελλοπούλου,
Καλτεζάς). Η μαζική πάλη και η μαχητική αντιπολίτευση έφεραν τη νίκη. Σε αυτόν
το δρόμο έχουμε να συνεχίσουμε!
Οργανώνουμε τη δράση μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια και
τα σχολεία, απαντάμε με απεργίες, καταλήψεις και διαδηλώσεις.
-
Άμεση κήρυξη νέας Γενικής Απεργίας
-
Ανατροπή του προϋπολογισμού της
λιτότητας
- Αφοπλισμός της Αστυνομίας.Διάλυση
των Εδικών μονάδων