Ο ι εξευτελιστικές τιμές που αγοράζουν οι έμποροι από εμάς τους αγρότες τα προϊόντα και ο τουλάχιστον τριπλασιασμός τους στα ράφια των σούπερ-μάρκετ είναι ο πρώτος λόγος, εδώ και πολλά χρόνια, που μας εξοργίζει. Ακολουθούν οι ολοένα αυξανόμενες τιμές στα λιπάσματα και άλλα γεωργικά εφόδια. Αυξήσεις που ξεπερνούν κατά πολύ το 100%.
Όταν, για παράδειγμα το 1997, πουλούσαμε το λάδι 1.000 δρχ. το κιλό, τα 50 κιλά λίπασμα κόστιζαν 175 δρχ. Έντεκα χρόνια μετά, με τιμή λαδιού 2€ το κιλό, τα 50 κιλά του ίδιου λιπάσματος έχουν 35€. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα κηπευτικά. Όσο για τη σταφίδα, τα πράγματα είναι πιο δραματικά.
Τις επιδοτήσεις από την πρώην Ε.Ο.Κ., που χρύσωσαν το χάπι της ένταξης μαζί με τα μεγάλα λόγια για την ελεύθερη αγορά, τις καταβροχθίζουν οι τράπεζες με τα πανωτόκια στα καλλιεργητικά δάνεια, στα οποία αναγκάζονται να καταφεύγουν οι αγρότες.
Το μόνο που μένει σ’ εμάς τους αγρότες είναι ο θυμός που γεμίζει το ποτήρι κι αυτό ξεχείλισε και δεν χωράει άλλο.
Από την άλλη, τα μπλόκα είναι μεταδοτικά! Στη Μεσσηνία πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις κατά περιοχές, με προέδρους ελαιουργικών συνεταιρισμών, ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων, στελέχη της αυτοδιοίκησης, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ.
Αποφασίστηκε πρόσκληση σε συνάντηση αγροτών ανατολικής και δυτικής Πυλίας, στο Ρυζόμυλο (20 χλμ. πριν την Καλαμάτα).
Η συμμετοχή δεν είχε προηγούμενο! Οι δρόμοι έκλεισαν έτσι κι αλλιώς, δεν χωράγαμε. Πανικός (όχι για τους αγρότες). Κατευθυνθήκαμε προς Ασπρόχωμα (4 χλμ. πριν την Καλαμάτα). Το πρώτο μπλόκο στη Μεσσηνία ήταν γεγονός! Παράλληλα εξελίσσονταν τα μπλόκα στο Καλό Νερό (Κυπαρισσία) και στην Τσακώνα.
Η δυναμική, που αναπτύχθηκε, δυσαρέστησε ορισμένους κι έτσι άρχισαν οι εναλλακτικές προτάσεις, όπως να πάμε στον ισθμό της Κορίνθου. Ο κόσμος τις αποδοκίμασε και δοκιμάστηκαν νέες προτάσεις, όπως να ενισχύσουμε το μπλόκο στην Τσακώνα ή στο Καλό Νερό.
Η απάντηση ήταν μία και σταθερή. «Εδώ, όλοι μαζί – δυνατοί. Δεν θα περάσει κανείς εκτός από τα έκτακτα περιστατικά. Μέχρι να δικαιωθούμε».
Όμως, η πλειοψηφία της συντονιστικής μετέτρεψε το μπλόκο σε «σουρωτήρι» παρά τη διάθεση του κόσμου κι έτσι από το πρώτο βράδυ άρχισε η απογοήτευση και οι αποχωρήσεις. Δεν άργησε και το τέλος του μπλόκου, με απόφαση της συντονιστικής «να φύγουμε όλοι με το κεφάλι ψηλά και η συντονιστική να βάλει το θέμα την επομένη στο Νομαρχιακό Συμβούλιο», όπως κι έγινε.
Δηλαδή, αντί για κλιμάκωση του αγώνα, όπως όλοι θέλαμε, έγινε το αντίθετο.
Όσο αφήνουμε ν’ αποφασίζουν για εμάς τους αγρότες των 20 και των 40 στρεμμάτων γης (που το μισό χρόνο δουλεύουμε στα δικά μας και τον άλλο μισό στα ξένα χωράφια και πολλές φορές κάνουμε δεύτερη και τρίτη δουλειά για να ζήσουμε) οι ιδιοκτήτες των ελαιοτριβείων που έχουν στη δούλεψή τους και στα χωράφια τους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι, τελειώνοντας τη δουλειά τους, δεν ξέρουν αν θα πληρωθούν ή αν θα συλληφθούν, τότε τέτοιες αποφάσεις θα παίρνονται.
Την απογοήτευση θα διαδέχεται η κοροϊδία της εκάστοτε κυβέρνησης που μας δίνει 500 εκατομ. €, τα οποία αντιστοιχούν στο μισό από το Φ.Π.Α. που πληρώνουμε συνολικά για αγορά λιπασμάτων, νάιλον, φυτοφαρμάκων κλπ, ή 30 € σ’ όσους παράγουν 1.000 κιλά λάδι, που είμαστε και οι περισσότεροι.
Δεν μας απομένει παρά να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, δυναμώνοντας τους αγροτικούς συλλόγους και συντονίζοντας τον αγώνα μας με τους εργαζόμενους και τους νεολαίους, για την ανατροπή της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού.
Βασίλης Λυμπέρης,
Αγρότης–Οικοδόμος
Κορώνη Μεσσηνίας