Ετοιμάζουν σοκ
Να τους προκαλέσουμε δέος
Αρχίζοντας από τις 25 Φλεβάρη, να απαντήσουμε στο πρόγραμμα σταθερότητας
Συνταγή σοκ, ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία, προτείνουν στους καπιταλιστές και τον Καραμανλή τόσο η Επιτροπή της ΕΕ, όσο και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος.
Κ όψτε τους μισθούς και τις συντάξεις, μειώστε τις δημόσιες δαπάνες, ανοίξτε πάλι το ασφαλιστικό, διαμηνύουν από τις Βρυξέλλες, την παραμονή της ημέρας όπου η ΕΕ θα «αξιολογήσει» το ήδη σκληρό τριετές πρόγραμμα σταθερότητας, που κατέθεσε η κυβέρνηση.
Τη γραμμή αυτή ανέλαβε να συγκεκριμενοποιήσει με την ετήσια έκθεσή
του ο Προβόπουλος. Η Τράπεζα της Ελλάδας αμφισβητεί την «αισιοδοξία»
του Παπαθανασίου, προβλέποντας για το 2009 ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ κατά
0,5%, έναντι του 1,1% της κυβέρνησης και του 0,2% της ΕΕ. Σ’ αυτή τη
βάση ο Προβόπουλος προτείνει να μειωθεί το έλλειμμα από φέτος κάτω από
το όριο 3% (επιδιώκοντας την «εξοικονόμηση» περίπου 1,8 δισ. ευρώ) και
να μηδενιστεί(!) μέχρι το 2012 (επιδιώκοντας επί μια τριετία
«εξοικονόμηση» 2,5-3 δισ. ευρώ ετησίως…).
Οι στόχοι αυτοί μπορούν να προσεγγιστούν μόνο με εξαιρετικά σκληρά
αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Η Τράπεζα της Ελλάδας προτείνει:
–Μείωση των αυξήσεων στους μισθούς στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα
στο ύψος του επίσημου πληθωρισμού (1,8%). Ο κ. Προβόπουλος θεωρεί ότι
οι μισθοί πείνας της πλειοψηφίας των εργαζομένων στηρίχθηκαν με
«υπερβολικές»(!) αυξήσεις φέτος και πέρυσι.
–Εκμηδενισμό της «σπατάλης» στο δημόσιο, που την υπολογίζει στο 30%! Σε
απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει να αφαιρεθούν από τη χρηματοδότηση των
νοσοκομείων, των σχολείων και των Ταμείων πάνω από 16 δισ. ευρώ.
–Αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 20%, δηλαδή περίπου 12 δισ. ευρώ περισσότερους φόρους.
–Και, κυρίως, να επιβληθούν μέσα στην τριετία οι αντιμεταρρυθμίσεις,
που το εργατικό κίνημα εμπόδισε στην τελευταία 15ετία! Ασφαλώς, ο
Προβόπουλος μιλάει για την «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας (ομαδικές
απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, κινητικότητα κ.λπ.). Ζητάει όμως και να
ανοίξει επειγόντως η νέα αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού: Η Τράπεζα
της Ελλάδας προτείνει επιστροφή στην πλήρη «ανταποδοτικότητα» του
συστήματος, κάτι που π.χ. στο ΙΚΑ οδηγεί σε κατώτατη σύνταξη στα 280
ευρώ (από 480 σήμερα). Προτείνει ακόμα επιτάχυνση της μετάβασης προς το
σύστημα «τριών πυλώνων», δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση μεγάλου τμήματος
του σημερινού δημοσίου συστήματος.
Αποδεικνύοντας τη στενή συνεργασία που υπάρχει μεταξύ
κυβερνήσεων–«εμπειρογνωμόνων» τύπου Προβόπουλου και διεθνών οργανισμών,
ο Καραμανλής, μιλώντας την ίδια ημέρα στο συνέδριο των ασφαλιστικών
εταιρειών, εξήγγειλε «εθνικό διάλογο» για να οργανωθεί η συμμετοχή τους
στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Στην ουσία τους υπόσχεται τα
Επαγγελματικά Ταμεία, το φιλέτο των Επικουρικών (όπου υπάρχουν ακόμα
υψηλά αποθεματικά) και τη δυνατότητα να συνάπτουν συμβόλαια με τα
δημόσια νοσοκομεία!
Ο Προβόπουλος ισχυρίζεται ότι η οικονομική πολιτική είναι «υπό την
κρίση των διεθνών αγορών» για να εξασφαλίσει η κυβέρνηση «λογικούς
όρους δανεισμού». Ο Καραμανλής ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμά του είναι
«υπό την κρίση των Βρυξελλών» και ότι υποχρεωτικά περικόπτει κάθε
«ενίσχυση των ασθενέστερων». Και οι δύο εννοούν ότι ετοιμάζουν
μέτρα-σοκ ενάντια στην πλειοψηφία της κοινωνίας για να υποστηρίξουν
–όσο μπορούν– τα κέρδη των επιχειρήσεων μέσα στις συνθήκες της κρίσης.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η κυβέρνηση Καραμανλή –μέσα στην
παραλυτική κρίση της ΝΔ– μπορεί να καθοδηγήσει την υλοποίηση έστω και
ενός τμήματος αυτού του «άγριου» προγράμματος. Μαζί με τις μετρήσεις
των δημοσκοπήσεων, αυτή την εκτίμηση προσπαθούν να ολοκληρώσουν στη
Ρηγίλλης, για να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν την κυβερνητική
περιπέτεια ή αν θα πάνε άμεσα σε εκλογές και θα παραδώσουν το «πικρό
ποτήρι» στον επόμενο. Που θα υποχρεωθεί να κάνει ακριβώς τα ίδια.
Παρεμπιπτόντως, πρέπει να σημειώσουμε την τελείως χλιαρή «αντίδραση»
του ΠΑΣΟΚ στις προτάσεις Προβόπουλου και –κυρίως– την πλήρη απουσία
κάθε δέσμευσής του σε αντίστροφη πολιτική.
Ακριβώς γι’ αυτό δεν έχουμε κανένα λόγο να περιμένουμε τις κάλπες.
Αυτές οι προκλήσεις απαντιούνται στους δρόμους, με απεργίες και
διαδηλώσεις, με μαζικό ξεσηκωμό.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι τελείως απαράδεκτη η στάση της ηγεσίας της
ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ, που διασπά το μέτωπο με την ΑΔΕΔΥ στις 25 Φλεβάρη και
καλεί τον ΣΕΒ σε «διάλογο» για κοινή αντιμετώπιση της κρίσης. Το
εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα χρειάζονται τελείως διαφορετική
πολιτική στην περίοδο που έρχεται.
Ετοιμάζουν μέτρα-σοκ. Θα πρέπει να τους προκαλέσουμε παραλυτικό δέος!