Το μεγαλειώδες
κίνημα
φοιτητών-εκπαιδευτικών συνεχίζει να αντιπαρατίθεται συνολικά με την κυβέρνηση
Καραμανλή, με μαζικότητα και μαχητικότητα που ξαφνιάζει εχθρούς και φίλους. Σήμερα
βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή γι’ αυτή τη μάχη. Από την επομένη της ψήφισης
του νόμου πλαισίου στη βουλή, σύσσωμη η Ν.Δ., μαζί με τα ΜΜΕ και με
(τουλάχιστον) την ανοχή της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, έχουν πέσει πάνω στο κίνημα αξιώνοντας
οπισθοχώρηση. Το αίτημα για ανατροπή ενός νόμου του κράτους είναι «έκνομο»
κραυγάζουν, ενώ μαζί με διάφορους Πάγκαλους και Ανδρουλάκηδες απαιτούν «να
ανοίξουν τώρα τα πανεπιστήμια!». Δεν είναι η πρώτη φορά. Ο Καραμανλής, ο
πρεσβύτερος, πέρασε από αυτό το σημείο. Το 1979-80 υποχρεώθηκε να αποσύρει (με
τηλεοπτικό διάγγελμα) το νόμο 815, που λίγους μήνες πριν είχε –εξίσου «άνετα»
με τον ανιψιό του– ψηφίσει στη βουλή. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και η
αταλάντευτη προσήλωσή μας και σήμερα.
Φοιτητές και
εκπαιδευτικοί έχουν ήδη πετύχει πολλά: Ακύρωσαν την προσπάθεια αναθεώρησης του Άρθρου 16 και
τσαλάκωσαν όλο το σχέδιο του Καραμανλή για τη συνταγματική κατοχύρωση του
νεοφιλελευθερισμού. Οι καταλήψεις και η απεργία της ΠΟΣΔΕΠ έχουν ήδη
δημιουργήσει τις συνθήκες που εγγυώνται ότι ο νόμος Γιαννάκου θα παραμείνει
ανεφάρμοστος (οι σύγκλητοι των πανεπιστημίων που έχουν μέχρι σήμερα συνεδριάσει,
επιβεβαίωσαν με αποφάσεις τους αυτήν την εκτίμηση). Η αντιμεταρρύθμιση στην
εκπαίδευση είναι καθηλωμένη. Χρειάζεται να συνεχίσουμε, επιδιώκοντας την
κατάργηση του νόμου εδώ και τώρα, επιδιώκοντας μια μεγάλη ήττα του Καραμανλή
που θα ανοίξει νέους δρόμους και προοπτικές για το γενικότερο κίνημα
αντίστασης. Το κίνημα της παιδείας έχει υποστεί μια μεγάλη επίθεση του
μηχανισμού καταστολής αλλά απάντησε με τον καλύτερο τρόπο: το συλλαλητήριο της
15/3 ήταν μια τεράστια επιτυχία. Η μαζικότητα, η ζωντάνια, η ορατά αυξημένη
συμμετοχή εργαζομένων (παρότι τα συνδικάτα απέφυγαν και πάλι να απεργήσουν για
να διευκολύνουν…) έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς την κυβέρνηση –και τους
λυσσασμένους τηλεαστέρες– ότι τα χημικά και οι πραιτοριανοί του Πολύδωρα δεν
είναι αρκετά για να κάμψουν τη διάθεση των φοιτητών και των απεργών
πανεπιστημιακών.
Οι δυνατότητες για
μια μεγάλη νίκη είναι εδώ. Η συνέχεια των καταλήψεων και της απεργίας της ΠΟΣΔΕΠ δημιουργούν την
απαραίτητη βάση κινητοποίησης. Γύρω τους μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν όλες
οι «πολύμορφες και πολύχρωμες δράσεις» με στόχο την ευρύτερη κινητοποίηση. Για
τη νίκη, υπάρχει μία ακόμα κρίσιμη προϋπόθεση: να μπει στο χορό το εργατικό
κίνημα. Οι αντικειμενικοί όροι υπάρχουν. Οι αντιμεταρρυθμίσεις Καραμανλή
αφορούν όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων: το εισόδημα, τις
εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό. Το
πρόβλημα βρίσκεται στην απαράδεκτη στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στο
συνέδριο της ΓΣΕΕ, με ευθύνη της πλειοψηφίας των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ δεν αποφασίστηκε
απεργία συμπαράστασης. Την ίδια στιγμή τα ΜΑΤ εμπόδιζαν την προσέγγιση των
φοιτητών που έρχονταν για να απαιτήσουν απεργιακή δράση! Στην οργανωτική
διάσκεψη της ΑΔΕΔΥ επίσης εμποδίστηκε η τοποθέτηση εκπροσώπων του φοιτητικού κινήματος.
Όμως η πίεση πάνω τους μπορεί να τις αναγκάσει να αλλάξουν τακτική. Τα
περιθώρια υπάρχουν. Γιατί στη βάση των συνδικάτων είναι οι εργαζόμενοι
που βιώνουν καθημερινά τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός και
ανταγωνιστικότητα. Είναι οι γονείς των φοιτητών που παλεύουν στο δρόμο. Είναι ο
κόσμος που όλο αυτό το διάστημα συμπαραστέκεται και δίνει τις δικές του μάχες
ενάντια στην κυβέρνηση. Σε αυτό τον κόσμο και σε αυτή την αγανάκτηση είναι υποχρεωμένη
η ηγεσία των συνδικάτων να απολογηθεί, όσο κι αν δείχνει αμετακίνητη στην
αδράνειά της. Η ΑΔΕΔΥ, ήδη κήρυξε 3ωρη στάση εργασίας για συμμετοχή στο
πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 22 Μάρτη, ενώ έχει αποφασίσει απεργία στις 28
Μάρτη, με αιτήματα αυξήσεις των μισθών και κοινωνικές δαπάνες.
Όλοι μαζί, φοιτητές
και εργαζόμενοι να μαζικοποιήσουμε την απεργιακή συγκέντρωση που έχει καλέσει η
ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 28/3, και να τη μετατρέψουμε σε μία ενιαία πανεκπαιδευτική -
πανεργατική συγκέντρωση και πορεία. Να απαιτήσουμε
την κήρυξη απεργίας και από τη ΓΣΕΕ για την ίδια μέρα, και τη μεταφορά τη μέρα αυτή
και της απεργίας που έχει κηρύξει το ΠΑΜΕ για την επομένη (29/3)! Τώρα είναι η
ώρα να συντονιστούμε, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σ’ ένα κοινό μέτωπο γενικής
απεργίας και καταλήψεων, που μπορεί να τους αναγκάσει να πάρουν πίσω το νόμο
έκτρωμα, και ν’ ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου
προγράμματος Καραμανλή συνολικά. Έτσι ανατρέψαμε το νόμο 815 στην Ελλάδα το
1979, έτσι έγινε και πέρυσι με το νόμο CPE στη Γαλλία. Όλοι
μαζί μπορούμε να τους σταματήσουμε!
· ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΣΤΙΣ 28/3
·
Η ΓΣΕΕ ΝΑ
ΚΗΡΥΞΕΙ 24/ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ
· ΝΕΟΛΑΙΑ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ