Επιστροφή της Δεξιάς
Μετά από 20 χρόνια η Δεξιά επέστρεψε στην εξουσία στη Χιλή. Η εικοσαετία διακυβέρνησης της Κονσερτατσιόν (κεντροαριστερή συμμαχία των Σοσιαλιστών, Χριστιανοδημοκρατών και Ριζοσπαστών) είχε ονομαστεί περίοδος «δημοκρατικής μετάβασης». Για τους από κάτω αυτό σήμαινε να ξαναχτιστεί η δημοκρατία, να απαλλαγεί η Χιλή από το σύνταγμα του Πινοσέτ (που δίνει το δικαίωμα στη Δεξιά να εκλέγει τους μισούς Γερουσιαστές με τη στήριξη του 1/3 του εκλογικού σώματος) και να τιμωρηθούν οι ένοχοι των εγκλημάτων της δικτατορίας. Αυτό που τελικά «πέτυχε» η Κονσερτατσιόν ήταν να ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή της Δεξιάς ως «δημοκρατικής» εναλλαγής.
Νεοφιλευθερισμός
Στην οικονομία, η κεντροαριστερά δεν αμφισβήτησε σοβαρά τη νεοφιλελεύθερη «κληρονομιά» των μαύρων χρόνων της δικτατορίας. Και αυτό άνοιξε το δρόμο στον Πινιέρα (τον «Χιλιανό Μπερλουσκόνι») να εμφανίζεται ως ο καταλληλότερος να διαχειριστεί την οικονομία και να καλεί στην κυβέρνησή του στελέχη της δικτατορίας, τα οποία όμως είναι, λέει, «καλοί τεχνοκράτες»... Με αυτούς θα προσπαθήσει να ιδιωτικοποιήσει την CODELCO, τη μεγαλύτερη εταιρεία εξόρυξης χαλκού στην κόσμο. Την CODELCO βέβαια δεν μπόρεσε να ιδιωτικοποιήσει ούτε ο Πινοσέτ. Οι μεταλλωρύχοι ήταν οι πρώτοι που απέργησαν μέσα στη δικτατορία και νίκησαν το 1978...
Βενεζουέλα
Συγκρούσεις ξέσπασαν σε πολλές πόλεις της Βενεζουέλας ανάμεσα σε οπαδούς και εχθρούς της κυβέρνησης Τσάβες. Στην πόλη Μερίντα, ένας μαθητής και ένας φοιτητής δολοφονήθηκαν από διαδηλωτές της Δεξιάς. Αφορμή των διαδηλώσεων ήταν η αναστολή της άδειας λειτουργίας του καναλιού RCTV από την κυβέρνηση. Σημαντική λεπτομέρεια: Το RCTV, για το οποίο θρηνούν οι «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της Δύσης, είχε στηρίξει ανοιχτά το πραξικόπημα του 2002.
Δημοκρατία
Όσοι καταγγέλλουν τον Τσάβες για αντιδημοκρατικά μέτρα ενάντια στους καναλάρχες, δεν έχουν πει λέξη για τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης σε μια σειρά άλλα ζητήματα (σχέσεις κράτους-συνδικάτων, καταστολή εργατικών αγώνων, γραφειοκρατικοποίηση της «επαναστατικής διαδικασίας»). Αποδεικνύοντας έτσι ότι για τους από πάνω το αίτημα για «δημοκρατία και ελευθερία» συνοδεύεται από τη διευκρίνηση «για ποιους». Και ακριβώς έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζει από τη μεριά της και η Αριστερά...
«Εξτρεμισμός»
Στις 13 Φλεβάρη, οι Γερμανοί νεοναζί ετοιμάζουν την κεντρική τους κινητοποίηση στη Δρέσδη, καπηλευόμενοι την επέτειο του βομβαρδισμού της από τους Συμμάχους. Μια πλατιά αντιφασιστική συμμαχία 230 οργανώσεων και 800 προσωπικοτήτων οργανώνει μια ειρηνική αντισυγκέντρωση για να μην επιτρέψει τη διαδήλωση των ναζί. Μέχρι πέρυσι η συζήτηση κινούνταν γύρω από την ανάγκη να απαγορευτεί η συγκεκριμένη ετήσια διαδήλωση. Φέτος η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες: Στις 19 Γενάρη, η αστυνομία εισέβαλε σε χώρους αντιφασιστικών ομάδων και σε γραφεία του Αριστερού Κόμματος και κατάσχεσε αντιφασιστικό υλικό. Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Εσωτερικών καλούσε την κυβέρνηση να κατασκοπεύει πιο στενά το «επικίνδυνο, εξτρεμιστικό» Αριστερό Κόμμα. Με τον «εκ δεξιών» εξτρεμισμό δεν έχει πρόβλημα...