Ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού Μεσσηνίας, Παναγιώτης Ελευθεράκης, μίλησε στο Βασίλη Λυμπέρη (της «Εργατικής Αριστεράς »), για τον αγώνα των αγροτών.
«Ε μείς μέχρι και το 1982 μετράγαμε τα μεροκάματα που απαιτούσε ανά στρέμμα η κάθε καλλιέργεια, είτε σταφίδα ήταν, είτε ελιές, είτε πατάτα κ.λπ. Και διεκδικούσαμε τιμή στο προϊόν τέτοια που να βγάζουμε το μεροκάματό μας, άντρες ή γυναίκες.
Οπότε, είτε στην πλατεία του χωριού βγαίναμε με τις αξίνες για μεροκάματο, είτε στο δικό μας χωράφι, ήταν αγώνας για το μεροκάματο και τα καταφέρναμε. Στις ελιές στα δικά μας, στη σταφίδα στα ξένα, ανάλογα με τι καλλιεργούσε ο καθένας ή πόσα στρέμματα είχε.
Σ’ αυτή τη φάση στήσαμε τους αγροτικούς μας συλλόγους και οργανώσαμε
τους αγώνες. Μέλη των συλλόγων γράφονταν όλοι όσοι δούλευαν τη γη,
ακόμα και χωρίς ένα στρέμμα στην ιδιοκτησία τους.
Μας προέκυψε η ΕΟΚ και η επιδοματική πολιτική, η οποία ήταν
καταστροφική για τους μικρούς και μεσαίους αγρότες. Αυτό το λέω, γιατί
τις επιδοτήσεις καταρχάς τις έδωσαν με βάση την παραγωγή σε κιλά. Με
αποτέλεσμα, οι μεγαλοαγρότες –κομματικοί φίλοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ– να
παζαρεύουν με τους εμπόρους και τους ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων για να
παρουσιάζουν πολλαπλάσια παραγωγή, ώστε να καρπώνονται την «πίτα» και
να μένουν ψίχουλα για μας.
Στην πορεία μέχρι και σήμερα, οι επιδοτήσεις αποδεσμεύτηκαν από το
προϊόν και δίνονται βάσει στρεμμάτων σε ό,τι αφορά τη σταφίδα και βάσει
του αριθμού των δέντρων, με το μέσο όρο της παραγωγής των τελευταίων 3
χρόνων (πριν την αλλαγή του τρόπου επιδοτήσεων) σε ό,τι αφορά το λάδι.
Αποτέλεσμα: χαμένοι είναι και πάλι οι μικροί αγρότες, αφού οι «άλλοι»
είχαν ήδη «κεκτημένα δικαιώματα».
Φτάσαμε σήμερα, οι αγρότες με μικρή ιδιοκτησία, που αποτελούμε και
το 95% των αγροτών στην Ελλάδα, να είμαστε είδος υπό εξαφάνιση.
Οι δε συνδικαλιστές μας διορίζονται σύμβουλοι στην Αγροτική Τράπεζα
(βλέπε Καραμίχας - πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ) και αλλού, για να μας
ληστεύουν καλύτερα.
Όσο για το μητρώο αγροτών, αυτό κι αν είναι ταφόπλακα!
Για
παράδειγμα, στη Μεσσηνία καλλιεργούμε περίπου 40 στρέμματα η κάθε
οικογένεια. Με 2,10 € το κιλό το λάδι και 0,70 € το κιλό η σταφίδα,
βγαίνουμε στο μεροκάματο ως σερβιτόροι, οικοδόμοι κ.λπ.
Αν τα μεροκάματα ξεπεράσουν σε εισόδημα το αγροτικό, δεν
θεωρούμαστε αγρότες και χάνουμε και τα ελάχιστα από επιστροφή ΦΠΑ και
τυχόν άλλες ελαφρύνσεις. Μπορεί βέβαια τον ένα χρόνο να μας βαφτίζουν
αγρότες και τον άλλο εργάτες.
Το τελευταίο, σύντροφε: Μπορεί οι πολλοί αγρότες να γίνουν λίγοι, αλλά οι λίγοι στους δρόμους θα γίνουν πολλοί.
Όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα!
Αλληλεγγύη στους αγρότες:
• Για το μέτωπο των λαϊκών τάξεων ενάντια στο κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας και το ευρωπαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας.
• Για να σπάσουμε τη διαρκή λιτότητα.
• Για να μείνει ο κόσμος στην ύπαιθρο, για να στηριχθεί η αγροτική παραγωγή και ειδικότερα η παραγωγή τροφίμων, για να μην εκτιναχθεί στα ύψη η ανεργία.
• Για να σπάσουμε τον «κοινωνικό αυτοματισμό», να εμποδίσουμε τη διάσπαση των αντιστάσεων, το «διαίρει και βασίλευε» που τόσο βολεύει κυβερνήσεις και αφεντικά.