Πανικός στα επιτελεία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ
Η οικονομική κρίση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το ξέσπασμα ενός ανεξέλεγκτου συνδυασμού οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Ο ι εφιαλτικές προβλέψεις για ύφεση της τάξης του 4% αναθεωρούνται προς το… χειρότερο (στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας κάνουν λόγο για μείωση του ΑΕΠ κατά 5% μέσα στο 2010), ενώ η πολιτική της σκληρής λιτότητας οδηγεί ήδη σε μείωση των εσόδων του Δημοσίου. Το πιο «αυστηρό» πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας που έχει επιβληθεί σε χώρα του αναπτυγμένου καπιταλισμού κατά τη μεταπολεμική περίοδο, οδηγείται με ταχύτητα προς το αδιέξοδο, δημιουργώντας το ενδεχόμενο για νέα ακόμα πιο σκληρά μέτρα το ερχόμενο φθινόπωρο.
Αδιέξοδο*>Αυτή η προοπτική δημιουργεί πανικό στο ήδη
«παγωμένο» κυβερνητικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ. Ο θυμός του κόσμου –που ήδη
εκδηλώθηκε στις μεγάλες απεργίες της 5ης και της 20ής Μάη– μπορεί να
πάρει σαρωτικές διαστάσεις, αν ο Γ. Παπανδρέου υποχρεωθεί να ομολογήσει
ότι οι «θυσίες» του κόσμου δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα και ότι νέα
χτυπήματα στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι προ των θυρών. Τα
αποτελέσματα του πανικού φαίνονται κιόλας στη λειτουργία της
κυβερνητικής μηχανής.Ο Λοβέρδος και ο Κουτρουμάνης παίζουν
κρυφτούλι με το μνημόνιο, προσπαθώντας να παρουσιάσουν το τερατούργημά
τους για το ασφαλιστικό, ως –τάχα– προϊόν «αντίστασης» στην ΕΕ και το
ΔΝΤ. Ματαίως. Πριν ξεχαστούν τα 3 «παρών» της ψηφοφορίας για το
μνημόνιο, 16 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δηλώνουν με επερώτησή τους ότι το
κυβερνητικό νομοσχέδιο «κατεδαφίζει την κοινωνική ασφάλιση, ανοίγοντας
το δρόμο για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες». Στο επιτελείο του
Παπανδρέου φτάνουν μηνύματα ότι το ασφαλιστικό «δεν περνάει εύκολα στην
Κοινοβουλευτική Ομάδα» και σε κάθε περίπτωση δεν περνάει στον κόσμο του
ΠΑΣΟΚ... Ο Παπακωνσταντίνου (!) διαμηνύει ότι δεν προτίθεται να
αναλάβει το κόστος πρόσθετων μέτρων το φθινόπωρο και ότι, αν αυτό
καταστεί αναγκαίο, θα προτιμήσει το δρόμο της παραίτησης…*>Δεν
πρόκειται ασφαλώς για δείγματα μιας –έστω καθυστερημένης– κοινωνικής
ευαισθησίας κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Είναι ενδείξεις της απώλειας
ελέγχου πάνω στις εξελίξεις. Εξελίξεις που θα συνεχίσουν να είναι
σκληρές: ο μηχανισμός επιτήρησης από την ΕΕ και το ΔΝΤ θα «αξιολογήσει»
τις κυβερνητικές αποδόσεις σε διαδοχικές μετρήσεις τον Ιούλιο και το
Σεπτέμβριο.*>Φθορά*>Σε αυτό το υπόβαθρο αποκτά
μεγαλύτερη σημασία η κατάρρευση του κυβερνητικού χειρισμού για το
σκάνδαλο της Ζίμενς και γενικότερα των υποθέσεων διαφθοράς. Η εκτίμηση
ότι το ΠΑΣΟΚ είχε «προεξοφλήσει» το κόστος με την υπόθεση Τσουκάτου
αποτελεί παρελθόν, μετά τις ομολογίες Μαντέλη και το ενδεχόμενο να
«ακουμπήσει» η έρευνα τον ίδιο το Σημίτη. *>Όμως από τη
ραγδαία φθορά δεν γλιτώνει ούτε η ΝΔ, παρότι βρίσκεται στην
αντιπολίτευση. Η «κριτική συναίνεση» στο πρόγραμμα κυβέρνησης, ΕΕ και
ΔΝΤ και το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, αποδεικνύονται δυσβάστακτο φορτίο
για τους ώμους του Σαμαρά. Η στροφή στη «λαϊκή Δεξιά» και ο όψιμος
«αντι-καραμανλισμός» αντί να λύσουν, θα προσθέσουν προβλήματα στην
ηγεσία της ΝΔ: Προβλήματα συνοχής και συνέχειας, προβλήματα σχέσεων
(μετά τη ρήξη με την Ντόρα, πόσο θα αντέξει ο Σαμαράς μια ρήξη με τους
Βαρβιτσιώτη-Μολυβιάτη και άλλους βαρόνους;), προβλήματα ακόμα και
διατήρησης της εικόνας «μεγάλου» κόμματος…*>Αυτή η κατάσταση
των δύο κομμάτων εξουσίας αποτυπώνεται ήδη στις δημοσκοπήσεις που
γίνονται ενόψει των περιφερειακών εκλογών. Η «προβολή» αυτών των
στοιχείων σε εθνική κλίμακα αναδεικνύει κατρακύλα της επιρροής του
ΠΑΣΟΚ και ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση της ΝΔ. Τα ποσοστά εμπιστοσύνης
στα κόμματα του «δικομματισμού» περιορίζονται σε ιστορικά χαμηλά
επίπεδα (ακόμα και κάτω από 40%), ενώ διογκώνεται η απάντηση «κανένας»
στα ερωτήματα περί «καταλληλότερου» για να χειριστεί την κρίση…*>Σενάρια*>Σε
αυτό το έδαφος –κατά τα ρεπορτάζ– τέθηκε ζήτημα πρόωρων εθνικών
εκλογών, με «διπλή» κάλπη κατά τις περιφερειακές (ένα μόλις χρόνο μετά
το «θρίαμβο» του ΠΑΣΟΚ πέρσι τον Οκτώβρη). Στελέχη του ΠΑΣΟΚ αφήνουν
πλέον αυτό το θέμα «ανοιχτό» στις δημόσιες δηλώσεις τους, ενώ στο
υπουργικό συμβούλιο η βασική αντίρρηση του Γ. Παπανδρέου ήταν ότι οι
πρόωρες εκλογές θα είχαν ως πιθανότερο ένα αποτέλεσμα «ακυβερνησίας».*>Με
αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να αποκλείονται χειρισμοί «διεύρυνσης» της
κυβέρνησης κατά το ερχόμενο φθινόπωρο, είτε με συνεργασίες με τμήματα
άλλων κομμάτων, είτε με «αξιοποίηση» τεχνοκρατών και ανεξάρτητων
προσωπικοτήτων (όπως π.χ. ο Λ. Παπαδήμος που ολοκλήρωσε τη θητεία του
στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…).*>Να φύγουν όλοι*>Η
Αριστερά και το κίνημα αντίστασης οφείλουν να επιτεθούν μετωπικά σε
αυτό το παραπαίον προσωπικό, που υπηρετεί την πολιτική του «μνημονίου»
κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ. Ο θυμός του κόσμου πρέπει να βρει πολιτικό
στήριγμα και εκφραστή. Έτσι, η συσσωρευμένη οργή, η διάθεση «να φύγουν
όλοι», μπορεί να γίνει δημιουργική δύναμη. Να συνδεθεί με την
υπεράσπιση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Να δημιουργήσει
τις προϋποθέσεις για ένα καινούργιο πολιτικό τοπίο, στη βάση της
ανατροπής του συσχετισμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, προς όφελος
των εργαζομένων. *> *>
*>
*>
*>