Του Σωτήρη Μάρταλη, Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ
Σ τη συνάντηση συνδικάτων των μεσογειακών χωρών στη Ρώμη, τον Ιούνιο, ανακοινώθηκε η πρόταση για τη διοργάνωση της πρώτης πανευρωπαϊκής απεργίας, στις 29 του Σεπτέμβρη. Αυτή η πρόταση ανοίγει νέες δυνατότητες στις αντιστάσεις των εργαζομένων. Η κρίση δεν αφορά μόνο την Ελλάδα ή τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Έχει παγκόσμια και πανευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και τέτοια πρέπει να είναι και η απάντηση της εργατικής τάξης.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Εργατικών Ενώσεων αρνήθηκε να υιοθετήσει την πρόταση για πανευρωπαϊκή απεργία και αρκέστηκε μόνο σε ένα κάλεσμα για διαδήλωση στις Βρυξέλλες.
Τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της Ισπανίας, η UGT και η CCOO, πήραν την απόφαση για την πραγματοποίηση της απεργίας.
Στην Ελλάδα η ΓΣΕΕ ούτε καν συζήτησε το ζήτημα μέχρι στιγμής. Στην ΑΔΕΔΥ η πρόταση συζητήθηκε στο Γενικό Συμβούλιο στις 25 Αυγούστου. Η πρόταση, που εισηγήθηκε η ΠΑΣΚΕ και τελικά υπερψηφίστηκε, ήταν η εξουσιοδότηση της Εκτελεστικής για 24ωρη απεργία μαζί με τον ιδιωτικό τομέα μέχρι τα μέσα του Οκτώβρη. Και να πραγματοποιηθεί στις 29 Σεπτέμβρη μόνο αν συμμετέχουν περισσότερες χώρες.
Αυτή η απόφαση ήταν ένας εύκολος τρόπος αποφυγής της μάχης για την πραγματοποίηση της πρώτης, έστω και από ορισμένες μόνο χώρες, πανευρωπαϊκής απεργίας. Αντί να πάρουν απόφαση για απεργία μαζί με τους Ισπανούς και να δώσουν τη μάχη για να τραβήξουν στη συμμετοχή Ιταλούς κ.ά., με αυτή την απόφαση απλά μπορούν να ισχυρίζονται ότι «εμείς το αποφασίσαμε, αλλά οι υπόλοιποι όχι». Δυστυχώς στην πίεση των δυσκολιών υποχώρησαν η ΕΣΑΚ και η Αυτόνομη Παρέμβαση, οι οποίες αρκέστηκαν στην εξουσιοδότηση για 24ωρη και δεν έδωσαν τη μάχη για απόφαση της απεργίας την ημέρα του πανευρωπαϊκού καλέσματος.
Παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσουμε τη μάχη, για να γίνει η 29 Σεπτέμβρη μέρα πανευρωπαϊκού αγώνα ενάντια στα μέτρα των κυβερνήσεων.