Του Πάνου Πέτρου
Μέσα στις εκρηκτικές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους δείχνουν πρόθυμοι να μας γυρίσουν στις πιο μαύρες στιγμές της δεκαετίας του ’30. Το κυνήγι των Ρομά, που εξαπέλυσε ο Σαρκοζί στη Γαλλία και η απειλή να βρει μιμητές πανευρωπαϊκά, προκαλεί ανατριχίλα και μας προειδοποιεί.
Α πό τις 6 Ιούλη έχει ξεκινήσει μια κατασταλτική επιχείρηση σε όλη τη γαλλική επικράτεια ενάντια στους τσιγγάνους και τους νομάδες. Οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας διαλύουν ολόκληρους καταυλισμούς και συλλαμβάνουν τους Ρομά, οι οποίοι φορτώνονται σε ειδικά τσάρτερ και απελαύνονται. Μέχρι σήμερα έχουν ισοπεδωθεί 50 καταυλισμοί και ο Σαρκοζί έχει ανακοινώσει ότι θα διαλυθούν συνολικά 300.
Οι καταυλισμοί διαλύονται ως παράνομοι και ως «άντρα εγκληματικότητας». Η πραγματικότητα είναι πως η πολιτική του γαλλικού κράτους δημιούργησε αυτή την κατάσταση. Οι δήμοι με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων είναι υποχρεωμένοι να ορίζουν χώρους για τη φιλοξενία πληθυσμών με μη σταθερή κατοικία. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, λιγότεροι από τους μισούς δήμους εφαρμόζουν το νόμο. Γι’ αυτό και οι Ρομά υποχρεώνονται να στήνουν καταυλισμούς στα περίχωρα των πόλεων. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πρόσβαση σε εργασία και στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Η σημερινή επίθεση ξεπερνά κάθε προηγούμενο κρατικού ρατσισμού. Στοχοποιείται μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή, όχι από ακροδεξιούς δημαγωγούς, αλλά από τη γαλλική κυβέρνηση. Με αφορμή τις βίαιες διαδηλώσεις του καλοκαιριού (που προκλήθηκαν μετά από θανάτους τσιγγάνων από καταδίωξη της αστυνομίας), οι τσιγγάνικοι καταυλισμοί βαφτίστηκαν συλλήβδην «κέντρα εγκληματικότητας» από τον Σαρκοζί. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν κυνηγά τους Ρομά, αλλά τους εγκληματίες. Όμως την ώρα που ισοπεδώνονται οι καταυλισμοί και οι κάτοικοί τους φορτώνονται σε λεωφορεία και αεροπλάνα, η αστυνομία δεν ελέγχει ποιος είναι εγκληματίας και ποιος όχι.
Οι περισσότεροι από τους διωκόμενους Ρομά δεν είναι καν «λαθραίοι» με τα μέτρα των ίδιων των κυβερνήσεων. Απελαύνονται απλά γιατί είναι τσιγγάνοι. Πολλοί από αυτούς γεννήθηκαν και έχουν περάσει όλη τους τη ζωή στη Γαλλία. Άλλοι ήρθαν από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, όταν αυτές οι χώρες μπήκαν στην ΕΕ. Η πολυδιαφημισμένη «ελευθερία στη μετακίνηση» δεν προστάτεψε τους κυνηγημένους Ρομά.
Αντιστάσεις
Η πολιτική αυτή είναι τόσο βάρβαρη, που έχει προκαλέσει αντιδράσεις ακόμα και από την εκκλησία, αλλά και δεξιούς βουλευτές. Ο Jean-Pierre Grand, του κυβερνώντος UMP, χρησιμοποίησε τη γαλλική λέξη «rafles», για να περιγράψει τις επιχειρήσεις. Είναι η λέξη που χρησιμοποιήθηκε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για τις μαζικές συλλήψεις Εβραίων από τη γαλλική αστυνομία στην κατεχόμενη Γαλλία από τους ναζί.
Περιπτώσεις αντίστασης υπάρχουν. Στο Μπορντό 200 τσιγγάνοι χρησιμοποίησαν τα καραβάνια τους για να αποκλείσουν μια γέφυρα για μέρες. Πολίτες και μέλη κομμάτων της αντιπολίτευσης προσφέρουν υλική στήριξη και εξασφαλίζουν στέγαση σε κυνηγημένους Ρομά.
Ο Σαρκοζί, που έχτισε την πολιτική του καριέρα ως «τιμωρός του εγκλήματος» με την άγρια καταστολή της εξέγερσης των προαστίων το 2005, καταφεύγει στην ίδια μέθοδο σε μια προσπάθεια να διασώσει αυτή την καριέρα. Κλονισμένοι από τα σκάνδαλα και την οργή απέναντι στα αντιλαϊκά μέτρα, ο Σαρκοζί και το κόμμα του βλέπουν τα ποσοστά τους να βουλιάζουν. Επιφυλάσσοντας για τους εργαζόμενους τα νέα σκληρά μέτρα του φθινοπώρου, οι Ρομά χρησιμοποιούνται σαν αποδιοπομπαίος τράγος. Όπως γράφει σε ανακοίνωσή του το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, «Οι ξενοφοβικές πολιτικές ενάντια στους Ρομά και τους νομάδες και τα σχέδια για τη διάλυση του ασφαλιστικού είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Το ΝΑΚ καλεί σε κοινό, ενιαίο αγώνα με σταθμούς την αντιρατσιστική διαδήλωση στις 4 Σεπτέμβρη και τη μέρα απεργιών και διαδηλώσεων για το ασφαλιστικό στις 7 Σεπτέμβρη. Ταυτόχρονα παίρνει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση «Επιτροπών Έκτακτης Ανάγκης» με στόχο τη συλλογή πληροφοριών, την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, την οργάνωση αντίστασης στις απελάσεις.
Μιμητές
Η πάλη ενάντια στον κρατικό ρατσισμό κατά των Ρομά έχει μεγάλη σημασία, καθώς ο Σαρκοζί βρήκε πολύ γρήγορα μιμητές. Ήδη η Δανία, το Βέλγιο, η Γερμανία οργανώνουν απελάσεις Ρομά. Η Ιταλία, που το 2008 απέλασε χιλιάδες τσιγγάνους πίσω στη Ρουμανία, προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο με τη ρουμανική κυβέρνηση, συνεχίζει αυτή την πολιτική. Μάλιστα, «δικαιωμένοι» από τις τελευταίες εξελίξεις, οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί σύμμαχοι του Μπερλουσκόνι χειροκροτούν τον Σαρκοζί και απαιτούν να γενικευτεί η πρακτική και ενάντια σε άλλες κοινότητες.
Ενώ η κρίση και οι επιπτώσεις της βαθαίνουν, όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους. Στον 21ο αιώνα, στην καρδιά της «πολιτισμένης Ευρώπης», φαίνεται να ξεκινά ένα κηνύγι τσιγγάνων, που γυρίζει τον πολιτισμό αιώνες πίσω. Το κλίμα που καλλιεργείται, ανοίγει το δρόμο για συνολικότερες ρατσιστικές πολιτικές και δίνει πάτημα στην ακροδεξιά δημαγωγία.
Η πάλη ενάντια στο ρατσισμό και η πάλη να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση, δεμένες μεταξύ τους, είναι αναγκαίες για να μην μας γυρίσουν οι καπιταλιστές στα πιο σκοτεινά χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας.