Σοσιαλθατσερισμός!
Μ ε έναν απίστευτης σκληρότητας προϋπολογισμό –που αφαιρεί μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 15 δισ. ευρώ από τις λαϊκές τάξεις– η κυβέρνηση Παπανδρέου μπαίνει στο «δεύτερο ημίχρονο» του αγώνα για να φορτώσει ολόκληρο το κόστος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή συνεχίζει τα «δώρα» προς τους καπιταλιστές (φοροαπαλλαγές, fast truck, ιδιωτικοποιήσεις, κατεδάφιση ΣΣΕ…). Ο προϋπολογισμός τίθεται σε καθεστώς μηνιαίας επιτήρησης από την τρόικα, ανοίγοντας το δρόμο για «αυτοματισμούς» λιτότητας και για ένα νέο πακέτο άγριων μέτρων στο πρώτο τρίμηνο του 2011.
Φόροι
Τα «τρία Όχι» (Όχι νέοι φόροι, Όχι νέες μειώσεις μισθών, Όχι απολύσεις στο Δημόσιο) του ΓΑΠ ανήκουν ήδη στο παρελθόν.
Οι
αυξήσεις συντελεστών ΦΠΑ (από το 11% στο 13% που θα «συμπαρασύρει» και
το κατώτατο 5,5% στο 6,5%) στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, σε
συνδυασμό με την «εξίσωση» των τιμών πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης
(που οδηγεί στο ακριβότερο πετρέλαιο θέρμανσης στην Ευρώπη…) θα
ροκανίσουν άγρια το πραγματικό εισόδημα των μισθωτών. Την ίδια στιγμή
μειώνεται ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρειών από το 24% στο 20%,
ενώ το Δημόσιο ομολογεί την τεράστιας έκτασης φοροδιαφυγή των πλουσίων,
αφού το 2010 κατόρθωσε να εισπράξει περίπου το… 50% από τους άμεσους
φόρους και τον ΦΠΑ που είχε προϋπολογίσει. Ακόμα και οι νεοφιλελεύθεροι
«Financial Times» δηλώνουν πλέον ότι «η είσπραξη των φόρων… είναι η
αχίλλειος πτέρνα των δημόσιων οικονομικών» και καλεί «τον ιδιωτικό
τομέα να αρχίσει να πληρώνει τους φόρους του». Μόνο τα παπαγαλάκια της
ελληνικής τηλεόρασης εξακολουθούν να διακινούν την άποψη ότι για την
κρίση στην Ελλάδα φταίει «ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας».
Και
όμως σε αυτό τον τομέα στρέφει τα πυρά της μια σοσιαλδημοκρατική
κυβέρνηση, ακολουθώντας κατά γράμμα τις συνταγές της Θάτσερ. Ο
προϋπολογισμός προβλέπει απίστευτες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες:
στα υπουργεία Υγείας και Παιδείας η μείωση χρηματοδότησης προσεγγίζει
το 20%, συγκεντρώνοντας μαύρα σύννεφα πάνω στο μέλλον των δημόσιων
νοσοκομείων και σχολείων. Ο ανεκδιήγητος υφυπουργός Οικονομικών,
Φ.Σαχινίδης, προαναγγέλλει (από το «Βήμα») τον «ξαφνικό θάνατο»
εκατοντάδων δημόσιων οργανισμών, που δεν κατορθώνουν να διασφαλίζουν τη
λειτουργία τους με… «ίδια έσοδα».
Δημόσιο
Στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα αρχίζει ο χορός των απολύσεων με το ξωπέταγμα
χιλιάδων συμβασιούχων, ενώ οι υποχρεωτικές συγχωνεύσεις, μετατάξεις
κ.λπ. προϊδεάζουν ότι ανάλογο μέλλον προετοιμάζεται και για τους
υπαλλήλους με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Το άνοιγμα της συζήτησης για
συνταγματική αναθεώρηση (με πρωτοβουλία της ΝΔ…) αποδεικνύει ότι δεν θα
αρκεστούν στις σφαγιαστικές «νόρμες» προσλήψεων στο Δημόσιο (5 φεύγουν
– 1 μπαίνει), αλλά ότι θα απαιτήσουν και την κατάργηση της μονιμότητας
–όπως άλλωστε δηλώνει προγραμματικά η Ντ. Μπακογιάννη– ώστε με την
απειλή των απολύσεων να κατεδαφίσουν ό,τι έχει αντέξει στο δημόσιο
τομέα, ειδικότερα στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Ο προϋπολογισμός
ανοίγει το δρόμο για ένα τεράστιο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων: ΕΥΔΑΠ,
ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ΕΛΤΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Αεροδρόμιο Σπάτων, Εγνατία Οδός, Λάρκο,
ΟΔΙΕ, Καζίνο Πάρνηθας, Airbus και δημόσιες συχνότητες βγαίνουν στο
σφυρί, προσφέροντας στα κοράκια της αγοράς τα τελευταία «φιλέτα» του
δημόσιου τομέα, με αντίτιμο που αθροιστικά υπολογίζεται μικρότερο από 1
δισεκ. ευρώ.
Η νέα μείωση μισθών θα αρχίσει επίσης στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ –που λόγω των
μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό καλούνται να δουλεύουν με απίστευτες
υπερωρίες– θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται κατά 20-40%, αφού η
κατάργηση των «επιδομάτων» συμπαρασύρει και την… πληρωμή των υπερωριών.
Όμως
η μείωση των μισθών δεν αφορά μόνο το δημόσιο τομέα. Η τρόικα
υπογράμμισε ότι ο όρος του Μνημονίου για την υπεροχή των
«επιχειρησιακών» συμβάσεων έναντι των κλαδικών, είναι αδιαπραγμάτευτος
και πρέπει να υλοποιηθεί στο πρώτο τρίμηνο του 2011. Αυτή η βάρβαρη
επέμβαση θα πιέσει όλους τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα προς τα κάτω,
αφού καταργεί την «προστασία» ακόμα και του κατώτατου ημερομίσθιου του
«ανειδίκευτου» εργάτη. Ο πανικός της ηγεσίας του υπ. Εργασίας (Κατσέλη
και Κουτρουμάνης) απέναντι στις συνέπειες μιας τέτοιας ανατροπής,
απαντήθηκε κυνικά από τους τροϊκανούς («ας προσέχατε τι υπογράψατε»). Η
πλήρης απορρύθμιση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα έχει πλέον συνδεθεί
με τις διαδικασίες δανειοδότησης από την ΕΕ και το ΔΝΤ και έχει
αποκτήσει την ισχύ εισοδηματικής πολιτικής…
Χαρακτηριστική
της κατρακύλας του ΠΑΣΟΚ ήταν η δήλωση του προέδρου του Eurogroup,
Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ: «Ποιος άλλος εκτός από τον σοσιαλιστή Έλληνα
πρωθυπουργό θα μπορούσε να υπερασπιστεί καλύτερα τα ευρωπαϊκά μέτρα
λιτότητας;». Πράγματι, ο ΓΑΠ –ο κ. Πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής
Διεθνούς», τρομάρα του– αναδεικνύεται σήμερα σαν ο πιο προωθημένος
υπηρέτης των βιομηχάνων και των τραπεζιτών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ανατροπή
Αυτή
η πολιτική δεν παίρνει διορθώσεις. Δεν αντιμετωπίζεται με διάλογο. Μόνη
απάντηση που της αξίζει είναι η πάλη για την πλήρη ανατροπή της. Και
αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τους αγώνες μας από τα κάτω, αρχίζοντας με
τη γενική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου. Το απεργιακό πρόγραμμα των
συνδικάτων είναι πολύ «λίγο» σε σύγκριση με την πρόκληση. Θα χρειαστούν
αγώνες σκληρότεροι, μεγαλύτερης διάρκειας και πιο προωθημένου
συντονισμού. Αγώνες σαν αυτούς που η τάξη μας έδωσε επανειλημμένα στο
παρελθόν, αγώνες σαν αυτούς που οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη –με κορυφαίο
παράδειγμα το καυτό φετινό γαλλικό «φθινόπωρο»– έδειξαν ότι
εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά επίκαιροι, αλλά και εφικτοί.
Με το
καθήκον της οργάνωσης αυτής της διαδικασίας θα κριθεί η Αριστερά, με
τρόπο πολύ πιο ουσιαστικό από την καταμέτρηση της δύναμής της στις
πρόσφατες περιφερειακές εκλογές.