ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
(Αθήνα, 2.30 μ.μ. πλ. Κλαυθμώνος)
Στο δρόμο του Νοέμβρη να βαδίσουμε ξανά
Για να τους διώξουμε μια ώρα γρηγορότερα, τη νέα κυβέρνηση των μνημονίων και των τραπεζιτών, τη μαύρη συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ακροδεξιάς.
Για να ανατρέψουμε την πολιτική της κυρίαρχης τάξης, της ΕΕ, του ΔΝΤ, που έκαναν απολύτως επίκαιρο το αίτημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία».
Γιατί σήμερα, όταν το βαθιά άρρωστο σύστημα παρατάσσει όλα τα όπλα του για να πληρώσουμε την κρίση του, ένα νέο Πολυτεχνείο -της κλίμακας της εξέγερσης του 73- είναι αναγκαίο όσο ποτέ. Αυτή η προοπτική είναι εφικτή. Ξαναζεί και ωριμάζει στις μεγάλες απεργίες, στις καταλήψεις, στις διαδηλώσεις. Στα όσα συμβαίνουν σε εργατικούς χώρους και γειτονιές.
Εμπρός για της εποχής μας το Πολυτεχνείο, κάνοντας πάλης ξεκίνημα νέων αγώνων τη φετινή διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη, που θα είμαστε όλοι εκεί, παλιοί και νέοι αγωνιστές.
Συγκυβέρνηση έκτακτης ανάγκης
Η παράδοση της κυβερνητικής εξουσίας στον Παπαδήμο συμβολίζει την
παράδοση όλων των αποφάσεων στους τραπεζίτες, στους ντόπιους και
διεθνείς τοκογλύφους.
Η σύνθεσή της αποδεικνύει την πλήρη υποταγή του πολιτικού προσωπικού στα κελεύσματα της κυρίαρχης τάξης, της ΕΕ, του ΔΝΤ.
Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ σημαίνει ότι το δόγμα του «σοκ και δέος» πηγαίνει
χέρι χέρι με αυτό του «νόμος και τάξη», με όποιο τρόπο κι αν
επιβάλλεται.
Η «λύση» αυτή είναι αναγκαστική επιλογή για τους «από πάνω». Το σύστημα
θα ήθελε αναχώματα «εκτόνωσης και λύτρωσης» όπως μας είπε ο Β.
Βενιζέλος. Όμως, μετά τη 48ωρη της 19-20 Οκτώβρη, τη μεγαλύτερη απεργία
και διαδήλωση της μεταπολίτευσης, μετά τις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη
που μετατράπηκαν σε λαϊκές διαδηλώσεις όπου το επίσημο κράτος
αποχωρούσε, δεν υπήρχαν εύκολοι δίοδοι διαφυγής. Το δημοψήφισμα του ΓΑΠ
έγινε καταστροφική ιδέα, γιατί απειλούσε με ένα εκκωφαντικό και
παραδειγματικό ΟΧΙ όλους τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Αυτή
την κυβέρνηση, αυτούς τους σχεδιασμούς τους ρίξαμε εμείς, η κοινωνική
αντίσταση. Και αυτήν θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Φρανκεστάιν, η
νέα κυβέρνηση των «εθνοσωτήρων».
Είναι μια επικίνδυνη
κυβέρνηση. Ο επικεφαλής της Παπαδήμος είχε πριν λίγες μέρες αφορίσει το
«κούρεμα» του χρέους -αυτό που δίνει 60 δισ. στους τραπεζίτες για να
χάσουν κάτι ελάχιστα- ως πολυτελή παραχώρηση. Η κυβέρνηση αυτή θα
επιχειρήσει να επιβάλει με κάθε τρόπο το μεσοπρόθεσμο, το
πολυνομοσχέδιο, τη νέα δανειακή σύμβαση.
Όμως, είναι μια
αδύναμη κυβέρνηση. Γιατί προέκυψε από εκβιασμούς, παζάρια, συμβιβασμούς
ανάμεσα σε διάφορους εταίρους. Σ’ αυτούς που ήθελαν να πείσουν
«αντιμνημονιακά» (ΝΔ-Σαμαράς), αυτούς που θυσιάζονταν ως Ιφιγένειες «για
το καλό του τόπου» όπως ο ΓΑΠ και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, και σε άλλους όπως
τον Καρατζαφύρερ που είχαν βάλει τους όρους και τις προϋποθέσεις τους. Ο
καθένας τους θα ήθελε να διατηρήσει τη δική του εκλογική του πελατεία
και όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά θα ήθελαν να προσφέρουν στο σύστημα
αναχώματα. Μόνο που αυτά τα καταρρίψαμε εμείς, με τη δράση μας.
Πολύ
περισσότερο θα είναι μια αδύναμη κυβέρνηση, γιατί θα έχει μπροστά της
ένα μεγαλύτερο και πιο ώριμο κίνημα αντίστασης. Ένα κίνημα που βλέπει
θεσμούς και νομιμότητες να καταρρέουν. Που ψάχνει για τη δική του
δημοκρατία, για τα δικά του ταξικά συμφέροντα.
Τα μαθήματα του Νοέμβρη...
Ο Νοέμβρης του 1973 άφησε πίσω του πολλές παρακαταθήκες.
Την υλοποίηση των πιο προχωρημένων μορφών δράσης: Της κατάληψης, της γενικής πολιτικής απεργίας, της μαζικής διαδήλωσης.
Την
επιμονή στη μαχητική αριστερή αντιπολίτευση, αυτήν που τότε ξεπέρασε τα
όρια των «συνετών βημάτων» (ΚΚΕ) ή των «πλατιών» συμμαχιών εθνικής
αντιδικτατορικής ενότητας (ΚΚΕ εσ.), τη μαζική αποδοχή τους ως το πιο
σύντομο και πιο ρεαλιστικό δρόμο.
Το άνοιγμα των αγώνων της
μεταπολίτευσης που περιόρισε τα κοινοβουλευτικά ποσοστά της Δεξιάς, που
επέβαλλε κατακτήσεις, κοινωνικά δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες.
Μέσα από αυτό το κύμα, η Αριστερά ξαναστήθηκε στα πόδια της, η
επαναστατική Αριστερά μεγάλωσε και έπαιξε καθοριστικό ρόλο.
Αυτά τα μαθήματα συνεχίζουν να εμπνέεουν εμάς τους από κάτω, συνεχίζουν να φοβίζουν αυτούς, τους από πάνω.
...στους αγώνες του σήμερα
Όταν
σήμερα η βαθιά κρίση του συστήματος κάνει κυριολεκτικό το ερώτημα “ή
αυτοί ή εμείς”, όταν αυτό αποχτά σημασία ζωής ή θανάτου για τους πολλούς
–τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους- τώρα
τα μαθήματα του Νοέμβρη του 73 πρέπει και μπορούμε να τα πάμε παρακάτω.
Να συνεχίσουμε παίρνοντας τα σωματεία στα χέρια μας, να
χτίσουμε τη δύναμη από τα κάτω με ενημερώσεις, συνελεύσεις,
περιφρουρήσεις που θα επιβάλλουν τις γενικές απεργίες, να χτίσουμε στις
γειτονιές την ενότητα κατοίκων και σωματείων που θα αποτρέψει την
επιβολή των χαρατσιών.
Να επιβάλλουμε το πολιτικό πρόγραμμα που αντιστοιχεί στις ανάγκες των πολλών:
την
άμεση παύση πληρωμών στους ντόπιους και διεθνείς τοκογλύφους, την
εθνικοποίηση με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών και γενικότερα
των επιχειρήσεων που χειρίζονται το δημόσιο πλούτο, το «καμιά θυσία για
το ευρώ», την άμεση αναδιανομή εισοδήματος, με αυξήσεις στους μισθούς,
τις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες, με ταυτόχρονη βαριά φορολόγηση
των κερδών και του πλούτου, τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας,
τη ραγδαία μείωση των πολεμικών δαπανών.
Η συμπαράταξη της
Αριστεράς, είναι το απαραίτητο πολιτικό στήριγμα αυτού του ευρύτερου
κινήματος αντίστασης, είναι προϋπόθεση του κερδίσματος της εμπιστοσύνης
των απλών ανθρώπων.
Υπάρχει εναλλακτική λύση. Αυτή περνάει
από τα παραπάνω αιτήματα, και έχει ορίζοντα το σοσιαλισμό, την κοινωνία
όπου οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη.
Όλοι οι στόχοι
-τακτικοί και στρατηγικοί- για να επιτευχθούν προϋποθέτουν μια μαζική
επαναστατική οργάνωση, ικανή να παίξει ρόλο για τη συγκρότηση της
συμπαράταξης της Αριστεράς, να βάλει σε συζήτηση το ζήτημα της
επανάστασης και του σοσιαλισμού. Σ’ αυτήν την προσπάθεια, η ΔΕΑ καλεί
νεότερους και παλιότερους αγωνιστές μαζί της.
• Άμεση παύση πληρωμών στους τοκογλύφους
• Καμιά θυρία για το ευρώ
• Βαριά φορολόγηση των κερδών και του πλούτου
• Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες