Σε διαλυτική κρίση μπήκε πια οριστικά το Respect, το «μετωπικό» σχήμα της Αριστεράς πέραν του Εργατικού Κόμματος το οποίο είχε δημιουργηθεί στην Αγγλία και που είχε καταφέρει πρόσφατα να εκλέξει βουλευτή, τον γνωστό επικριτή των ιμπεριαλιστικών πολέμων Τζορτζ Γκαλογουέι. Στη δημιουργία του Respect, εκτός από τον Γκαλογουέι, είχε πρωτοστατήσει το SWP (αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ στην Αγγλία, αλλά και η βασική οργάνωση της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Τάσης, IST). Στο «μέτωπο» συμμετείχαν και άλλες μικρές οργανώσεις της Αριστεράς, αλλά κυρίως οι ηγέτες πολλών τοπικών μουσουλμανικών κοινοτήτων της Αγγλίας και φυσικά μουσουλμάνοι επιχειρηματίες αυτών των κοινοτήτων.
Συγκολλητική ουσία αυτών των δυνάμεων θεωρήθηκε ότι μπορεί να αποτελέσει το αντιπολεμικό κίνημα που είχε αναπτυχθεί τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και η αντίσταση στην ογκούμενη ρατσιστική καταπίεση και τις διακρίσεις που υπέφεραν οι μουσουλμάνοι στη Δύση. Αριθμητικά υπήρξαν επιτυχίες σε μια σειρά τοπικές εκλογές, καθώς οι μουσουλμανικές «κοινότητες» έπαψαν να υποστηρίζουν τους Τόρις (δηλ. τη Δεξιά) και μεταπήδησαν κατευθείαν στο Respect, το οποίο βεβαίως είχε φροντίσει να κάνει σειρά σοβαρών ιδεολογικών και πολιτικών και άλλων παραχωρήσεων αρχών, προκειμένου να μη φαντάζει ιδιαίτερα «κόκκινο».
Ωστόσο η κρίση δεν άργησε, και μάλιστα παρά τις επιτυχίες. Στις 29 Οκτώβρη το SWP καθοδήγησε την αποσκίρτηση από το Respect τεσσάρων δημοτικών συμβούλων στην περιοχή Τάουερ Χάμλετς. Τη νύχτα 2 προς 3 Νοέμβρη ο Γκαλογουέι άλλαξε τις κλειδαριές στα κεντρικά γραφεία του Respect, εμποδίζοντας έτσι την είσοδο στον εθνικό γραμματέα της οργάνωσης (και ηγέτη του SWP) Τζον Ρις. Μέσα σε μερικές μόνον ώρες το SWP είχε πάρει στον έλεγχό του τον δικτυακό τόπο του Respect και η σύγκρουση για τα ιμάτια του νεκρού πλέον «μετώπου» ήταν γεγονός.
Γκαλογουέι
Η πλευρά Γκαλογουέι κάνει λόγο για αντιδημοκρατική χειραγώγηση του επικείμενου συνεδρίου του Respect, έτσι ώστε σε αυτό «να αποφασίζει το SWP και όχι τα μέλη του Respect». Φυσικά έχει δίκιο, όμως αντίστοιχες πρακτικές χρησιμοποίησε και τώρα και στο παρελθόν και ο ίδιος ο Γκαλογουέι. Από την άλλη, το SWP κάνει λόγο για δεξιά στροφή του Γκαλουγουέι, τον οποίο ενδιαφέρουν πια μόνον οι μουσουλμανικές ψήφοι και η βουλευτική καριέρα του. Και σε αυτά υπάρχει αλήθεια, μόνον που δεν υπάρχει καμιά στροφή του Γκαλογουέι τώρα. Απλώς το SWP μπορεί να «ανακάλυψε» τώρα το τι ήταν πάντα ο Γκαλογουέι.
SWP
Τελικά στις 17 Νοέμβρη διοργανώνονται δύο διαφορετικές εκδηλώσεις που θα σηματοδοτήσουν την ύπαρξη δύο Respect: το SWP διοργανώνει συνέδριο υπό τον απόλυτο έλεγχό του, η δε πλευρά Γκαλογουέι διοργανώνει μια συγκέντρωση για την «Ανανέωση του Respect». Η πλευρά Γκαλογουέι έχει με το μέρος της τη συντριπτική πλειοψηφία των μη SWP στελεχών του Respect, αλλά και άλλες μικρές οργανώσεις της άκρας Αριστεράς. Όμως θα της λείψει ιδιαίτερα η οργανωτικότητα των μελών του SWP.
Όσον αφορά το τελευταίο, η κρίση φαίνεται ότι είχε και αντίκτυπο στο εσωτερικό του, καθώς με την πλευρά Γκαλογουέι τάχθηκαν και γνωστά στελέχη του SWP, όπως ο Ρομπ Χόουβμαν, ο Νικ Ρακ και ο Κέβιν Όβεντεν, ενώ υπάρχουν φήμες για αποχώρηση από το SWP και άλλων στελεχών και μελών. Παρότι φαίνεται ότι θα είναι αυτό που θα κρατήσει τη «σφραγίδα» του Respect, μαζικοποιώντας με τα μέλη του το συνέδριο της 17ης Νοεμβρίου, η έλλειψη αληθινών πολιτικών συμμαχιών που υπήρχαν μέσα στο Respect θα σημάνει την αδυναμία του να διατηρήσει την εκλογιμότητα στελεχών του που τώρα είναι δημοτικοί σύμβουλοι στο Λονδίνο. Δηλαδή θα είναι ένα Respect που θα μοιάζει πολύ περισσότερο με τις εδώ εκδοχές της «Πρωτοβουλίας Γένοβα» και της «Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο», όπου ένα κόμμα συμμαχεί με τον εαυτό του.
Το SWP έκανε όλο αυτόν τον κύκλο για να φτάσει ακριβώς εκεί, παίρνοντας ένα πικρό μάθημα: Είναι άλλο πράγμα να υπερασπίζεις με επιμονή τα δικαιώματα των μουσουλμάνων -ακόμα και των μουσουλμάνων αστών στην Αγγλία- αλλά και να εμπλέκεσαι σε αγώνες μαζί τους, κι άλλο πράγμα το να στήνεις ενιαίο μέτωπο μαζί τους, και μάλιστα με τη μορφή του ενιαίου κόμματος. Είναι άλλο πράγμα να βάζεις ψηλά στην ατζέντα του κόμματος το αντιπολεμικό κίνημα, κι άλλο πράγμα να νομίζεις ότι θα χτίσεις μαζικό κόμμα μόνον μέσα από αυτό. Όπως θα όφειλε να γνωρίζει καλά η ηγεσία του SWP, τα ενιαία μέτωπα γίνονται με υπαρκτές αριστερές δυνάμεις, (όσο ρεφορμιστικές κι αν είναι) που έχουν ρίζες στην εργατική τάξη. Αν τέτοια κόμματα δεν υπάρχουν στην Αγγλία αυτή τη στιγμή, δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταφεύγεις σε τόσο θνησιγενή τεχνάσματα.
Πέτρος Τσάγκαρης