Το παρόν τεύχος του περιοδικού «Κόκκινο» κυκλοφορεί σε μια «μεταβατική» περίοδο. Στο τέλος της «πρώτης φάσης διαχείρισης» της πανδημίας Covid-19 και στα πρώτα στάδια μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης. Η ύλη αυτού του τεύχους είναι επικεντρωμένη στις προοπτικές της περιόδου που ανοίγει.
Ημερ.Δημοσίευσης
Η Μαρία Μπόλαρη περιγράφει τη «μεταβατικότητα» αυτής της περιόδου, τις δυσκολίες αλλά και τις δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας, και σκιαγραφεί τα καθήκοντα της ριζοσπαστικής Αριστεράς απέναντι στις προκλήσεις που έρχονται.
Ένα άρθρο του Μισέλ Ισόν παρουσιάζει τη διεθνή συζήτηση για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας. Με τίτλο «ριμπάουντ ή βουτιά;», απαντά στα ευχολόγια περί «ταχείας ανάκαμψης» και παρουσιάζει τους λόγους που οδηγούν τον καπιταλισμό σε μια υφεσιακή τροχιά.
Στο φόντο αυτής της βαθιάς κρίσης έχουν εμφανιστεί εκτιμήσεις για ένα επερχόμενο συναινετικό τέλος του νεοφιλελευθερισμού –με μια στροφή των αρχουσών τάξεων στον κεϊνσιανισμό ή σε άλλες εκδοχές νεοκρατισμού. Ο Ζιλμπέρ Ασκάρ απαντά σε τέτοιες προβλέψεις «αυτοματισμών», υπενθυμίζοντας την κομβική σημασία του πολιτικού, υποκειμενικού παράγοντα.
Το άρθρο του Άνταμ Χάνιε αγγίζει μια ιδιαίτερη πτυχή της τρέχουσας κρίσης – την κρίση στις πετρελαιαγορές. Επικοινωνεί και με τις συζητήσεις για την πορεία της οικονομίας (όπου οι πετρελαϊκές μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διάδοση της κρίσης), αλλά και με το οικολογικό ζήτημα, εξηγώντας ότι –παρά τη φαινομενική κρίση τους σήμερα– αντιμετωπίζουμε μεγάλους κινδύνους περεταίρω ενίσχυσης των μεγάλων πετρελαϊκών.
Στη σχετική συζήτηση για το περιβάλλον είναι κρίσιμη η θεωρητική παρέμβαση του Τζεφ Σπάροου. Καθώς τα lockdown έδωσαν «ανάσα» στον πλανήτη, εμφανίστηκε η αντίληψη ότι «ο κορονοϊός είναι το εμβόλιο της Γης – Εμείς είμαστε ο ιός». Ο Σπάροου εκτιμά ότι οι θεωρίες περί «υπερ-πληθυσμού» θα αποκτήσουν ισχύ καθώς η οικολογική κρίση θα βαθαίνει και γράφει μια απάντηση, ισχυριζόμενος ότι «ο καπιταλισμός είναι ο ιός».
Ακολουθεί ένα άρθρο της Σάρον Σμιθ για την αντιρατσιστική αντικατασταλτική εξέγερση στις ΗΠΑ. Πρόκειται για κορυφαίο γεγονός της περιόδου που ζούμε, με τη δική του «αυτονομία» ως θέμα, που δεν θα μπορούσε να λείπει από την κάλυψη των διεθνών εξελίξεων. Αλλά εντάσσεται και στην συνολικότερη συζήτηση. Μια εξέγερση στην καρδιά του καπιταλισμού είναι και δείγμα της «μεταβατικής» εποχής που ζούμε –φωτίζοντας την θετική της πλευρά, των κινηματικών δυνατοτήτων.
Αυτά τα κινήματα θα χρειαστούν και την Αριστερά τους. Ο Πάνος Πέτρου, γράφει για το «φαινόμενο Σάντερς» και τη μεγάλη συζήτηση που έχει ανοίξει στη ριζοσπαστική Αριστερά γύρω από την ανεξαρτησία από το Δημοκρατικό Κόμμα. Αφορά τις προκλήσεις στις ΗΠΑ, αλλά έχει και γενικότερη αξία για το πώς οφείλει να στέκεται η ριζοσπαστική Αριστερά απέναντι σε λογικές «μικρότερου κακού» ή διάφορων «εκλογικών ρεαλισμών».
Η ριζοσπαστική Αριστερά θα χρειαστεί και θεωρητικό «εξοπλισμό» για να εξηγήσει και να ανταποκριθεί σε καθήκοντα. Αυτό το τεύχος του «Κ», κυκλοφορεί 80 χρόνια από τη δολοφονία του Λ. Τρότσκι. Η επέτειος είναι μια καλή αφορμή να ανατρέξουμε στις ιδέες του μεγάλου Ρώσου επαναστάτη, που παραμένουν πολύτιμες για κάθε αγωνιστή-στρια. Ξεκινάμε σε αυτό το τεύχος ένα μικρό αφιέρωμα.
Ο Παναγιώτης Λίλλης παρουσιάζει τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής και του έργου του Λεβ Νταβίντοβιτς, σκιαγράφοντας σε αδρές γραμμές την «κληρονομιά» του σήμερα.
Ο Μικαέλ Λεβί εξειδικεύει πάνω σε μια από τις κορυφαίες θεωρητικές-πολιτικές συμβολές του Τρότσκι, η οποία παραμένει πολύτιμος οδηγός και στη σημερινή στρατηγική της Αριστεράς –τη Διαρκή Επανάσταση. Θα επανέλθουμε στις ιδέες του Τρότσκι και σε επόμενο τεύχος.
Την ύλη αυτού του τεύχος ολοκληρώνει μια παρουσίαση του βιβλίου του Ερίκ Τουσέν, «Συνθηκολόγηση Ενηλίκων» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Red Marks). Το βιβλίο είναι μια πολύτιμη παρέμβαση στην απολογιστική συζήτηση για το 2015. Επιλέγουμε μια παρουσίαση του Μάικλ Ρόμπερτς, ο οποίος έχει επίσης παρακολουθήσει στενά την «ελληνική κρίση» όλα αυτά τα χρόνια. Καλή ανάγνωση.