Οι ζωές μας μετράνε - Νίκη στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με μπροστάρη τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη οδηγεί την πολιτική και κοινωνική ζωή σε έναν αυταρχικό κατήφορο. Η απάντηση σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα, που συσσωρεύονται εκρηκτικά, είναι ακόμα περισσότερη αστυνόμευση και καταστολή. Έχοντας την πλήρη πολιτική κάλυψη του υπουργείου και της κυβέρνησης, οι συμμορίες ένστολων τραμπούκων συμπεριφέρονται ως στρατός κατοχής στις γειτονιές και τους δρόμους μας.
Από την πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα ως τη λαϊκή αγορά του Χαλανδρίου, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, είναι μόνο τα πιο πρόσφατα παραδείγματα της ασύδοτης δράσης τους (για να μη θυμηθούμε την πλατεία Γεωργίου στην Κυψέλη, την πλατεία Αγίας Παρασκευής και δεκάδες άλλα καθημερινά περιστατικά κακοποίησης ανθρώπων στους δρόμους της Αθήνας).
Το άρθρο 11 του Συντάγματος, για το δικαίωμα της δημόσιας συνάθροισης, πότε αναστέλλεται με εντολή αστυνομικού διευθυντή και πότε καταργείται στην πράξη από τις απρόκλητες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, με τελευταίο και πιο χοντρό παράδειγμα την άγρια επίθεση στους δικηγόρους (μεταξύ πολλών άλλων) που επιχείρησαν να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα για την υπεράσπιση του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Καταλαβαίνει κανείς τι θα σημαίνει η μόνιμη εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια, που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση. Πρόσφατα αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν την κατάληψη του ΑΠΘ, επιβάλλοντας ένα καθεστώς τρόμου στους γύρω δρόμους, ενώ δυνάμεις καταστολής εμφανίστηκαν προκλητικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την ώρα γενικής συνέλευσης φοιτητών.
Καταλαβαίνει κανείς πώς θα καταλήξει η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, αν δεν υποχρεώσουμε την κυβέρνηση να αλλάξει στάση. Θα τον οδηγήσουν στο θάνατο, αντί να δεχτούν να εφαρμόσουν το (δυσμενή!) νόμο που ψήφισαν ειδικά για αυτόν. Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στην κοινωνία είναι σαφές: Δεν θα διστάσουμε μπροστά σε τίποτα απέναντι σε όποιον θεωρούμε «εχθρό»/Δεν θα σεβαστούμε ούτε καν τους δικούς μας νόμους άμα χρειαστεί/δεν θα υποχωρήσουμε σε κανένα αίτημα και καμία πίεση.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση κατασκευάζει μαζικά «εχθρούς». Οι διαδηλωτές, οι αριστεροί, οι αντιεξουσιαστές, οι συνδικαλιστές, τα μέλη συλλογικοτήτων, οι ενεργοί πολίτες είναι «ύποπτοι», «σεσημασμένοι», δεν είναι «απλοί πολίτες» που δικαιούνται να μιλούν ή να μην ξυλοφορτώνονται. Η πολιτική άποψη γίνεται ιδιώνυμο αδίκημα στην ρητορική της κυβέρνησης και την πρακτική της αστυνομίας. Τα ΜΜΕ ευθυγραμμίζονται με την κυβέρνηση και την αστυνομία, τα social media επιχειρούν να επιβάλουν λογοκρισία σε αναρτήσεις, φωτορεπόρτερ δέχονται επιθέσεις γιατί αποκαλύπτουν με το φακό τους τα ανδραγαθήματα της ΕΛΑΣ.
Αυτός ο κατήφορος αφορά τον καθένα και την καθεμιά από εμάς. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων γίνεται υπόθεση όλων μας.
Να σπάσουμε την παραπληροφόρηση. Απέναντι στα ψέματα, τις διαστρεβλώσεις και τη μονομέρεια των μεγάλων ΜΜΕ, είναι η «δημοσιογραφία των πολιτών», που αποκαλύπτει συστηματικά από τα κινητά της στα social media τι συμβαίνει στους δρόμους της Αθήνας –ποιοι είναι πραγματικά οι επιτιθέμενοι, ποιοι είναι πραγματικά οι επικίνδυνοι, δηλαδή οι άντρες της αστυνομίας. Αυτό το μήνυμα πρέπει να το μεγεθύνουμε –στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς μας, συζητώντας με τους γείτονες και τους συναδέλφους μας.
Να πάρουμε πίσω τις γειτονιές μας. Η συγκλονιστική παλλαϊκή διαδήλωση στη Νέα Σμύρνη ήταν μια τέτοια απάντηση, όπου ένας ολόκληρος Δήμος φώναξε «ως εδώ!». Παρόμοιες κινητοποιήσεις έγιναν ή θα γίνουν και σε άλλους Δήμους και γειτονιές, γιατί το πρόβλημα είναι γενικευμένο, γιατί δεν πρόκειται για «μεμονωμένα περιστατικά». Χρειάζεται να πυκνώσουμε και να στηρίξουμε τέτοιες δράσεις στις πλατείες, στους δρόμους, στα πάρκα μας.
Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση. Η κοινωνική πλειοψηφία έχει πολλούς λόγους να διαδηλώσει. Εργαζόμενοι-ες στον τουρισμό-επισιτισμό, οι καλλιτέχνες, οι υγειονομικοί, οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές, όλοι-ες οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που ασφυκτιούμε από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Θέλουν να επιβάλουν κλίμα τρόμου για να μην αντιδράσουμε απέναντι σε όλα αυτά. Η καλύτερη απάντηση είναι να μαζικοποιήσουμε τις διαδηλώσεις, να πυκνώσουμε τις κινητοποιήσεις, να στείλουμε μήνυμα ότι δεν θα μας φοβίσει η καταστολή.
Σε όλους αυτούς τους αγώνες, να μην αφήσουμε να «ξεχαστεί» ο αργός θάνατος του Δ. Κουφοντίνα. Αν επιτρέψουμε να συμβεί, θα είναι μια ντροπιαστική μαύρη σελίδα στην ιστορία, που θα δημιουργεί ένα εφιαλτικό «τετελεσμένο» για τα δημοκρατικά δικαιώματα στη χώρα.
Το πρόσφατο διάγγελμα Μητσοτάκη ήταν σαφές. Αξίζει αναφοράς μόνο ένας τραυματίας αστυνομικός. Οι ζωές όλων των άλλων, που κακοποιούνται συστηματικά από την κυβέρνηση και την αστυνομία, δεν μετράνε. Όσα «φτιασίδια» και να παρουσιάσουν (τις γνωστές ΕΔΕ, κούφια λόγια περί «καλύτερης εκπαίδευσης» κ.ο.κ.), το πρόβλημα είναι ριζικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
• Διάλυση των σιδερόφρακτων «ειδικών σωμάτων», πρόκειται για αφιονισμένες ένστολες συμμορίες που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο, που βρίσκονται σε καθημερινό πόλεμο ενάντια στην κοινωνία.
• Αποχρηματοδότηση της αστυνομίας. Οι πόροι που πάνε σε διαδοχικές προσλήψεις όλο και περισσότερων αστυνομικών και στο στρατιωτικοποιημένο οπλοστάσιό τους, να κατευθυνθούν σε υποδομές της υγείας και της παιδείας, σε προσλήψεις υγειονομικών κι εκπαιδευτικών.
• Παραδειγματική τιμωρία όλων των ένστολων που εμπλέκονται σε περιστατικά βίας και των διοικητών τους –να τελειώνουμε με την συστηματική ατιμωρησία.
• Νίκη στην απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Να μην επιτρέψουμε να γίνει η Ελλάδα η χώρα με τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ευρώπη μετά από 40 χρόνια.
• Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματά μας –στη διαδήλωση, στην ελεύθερη ενημέρωση, στην πολιτική διακίνηση ιδεών, στη συνδικαλιστική δράση, στο δημόσιο χώρο.