«Για τους καταπιεσμένους που δεν έμαθες ν' ακούς»*

Την ώρα που οι πρόσφυγες στα camps σε όλη την Ελλάδα βρίσκονται εκτεθειμένοι στις σκληρές καιρικές συνθήκες του χειμώνα, στον κορωνοϊό, αλλά και όπως φάνηκε και στο camp της Σάμου στα ποντίκια και στα φίδια, οι πρόσφυγες στην δομή του Ωραιόκαστρου έγιναν ακόμα μια φορά θύματα μιας δολοφονικής ρατσιστικής επίθεσης. Αυτή την φορά, θύτες ήταν ένας 38χρονος και ο 14χρόνος γιος του, οι οποίοι οπλισμένοι με ρόπαλα και μαχαίρια επιτέθηκαν στους πρόσφυγες που διαμένουν στην δομή. Οι θύτες αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την σύλληψη τους και μάλιστα, κατέθεσαν και μήνυση (!) προς ένα ανήλικο προσφυγόπουλο. Δεν είναι μόνο αυτοί οι αυτουργοί όμως. Θυμόμαστε καλά και τις προηγούμενες επιθέσεις στην δομή,  την προτροπή του προηγούμενου δημάρχου Ωραιόκαστρου «να ανοίξουν κεφάλια» ώστε να μην εγκατασταθούν πρόσφυγες στην περιοχή, την μερίδα γονέων που ζήταγε των διαχωρισμό των προσφυγόπουλων από τα ντόπια παιδιά στο σχολείο για λόγους «υγείας και θρησκευτικών διαφορών». Τόσο η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μέσα από τις ρατσιστικές πολιτικές τους έχουν επιτρέψει να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα ακραίας ρατσιστικής βίας. Το «τέρας» που υπάρχει στο Ωραιόκαστρο είναι αυτό που δημιουργείται παντού με ευθύνες του κράτους. Και σε αυτό το τέρας οφείλουμε να απαντήσουμε.

***

Η γνωστοποίηση του εξευτελισμού, του τραμπουκισμού και της βίας που υπέστη η Δήμητρα, τρανς κάτοικος της Λέσβου, έφερε για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο την καθημερινή βία που υφίστανται τα τρανς άτομα. Στην περίπτωση της Δήμητρας, μια ομάδα ανήλικων εφήβων όρμησαν στο σπίτι της μέσα από το παράθυρο, και ξεκίνησαν να της φωνάζουν και να χοροπηδούν στα έπιπλα, τραβώντας βίντεο το οποίο δημοσίευσαν στα κοινωνικά δίκτυα. Όπως μαθεύτηκε, αυτή ήταν η συνέχεια μιας σειράς επιθέσεων που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα. Το γεγονός ότι αυτή η βία προέρχεται από ανήλικους, ηλικίας έως και 12 -14 χρονών, δείχνει πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η τρανσφοβία και ο σεξισμός στην ελληνική κοινωνία. Η Δήμητρα είναι ο εύκολος στόχος, η αδύναμη και η περιθωριοποιημένη σε μια κλειστή επαρχιακή κοινωνία και για αυτό βρίσκεται εκτεθειμένη στην βία. Είναι άγνωστο πόσες Δήμητρες έχουν υπάρξει χωρίς να μάθουμε ποτέ για αυτές, για αυτό είναι καθήκον μας να παλέψουμε για το δικαίωμα στην ζωή, στην ασφάλεια και στην αξιοπρέπεια για κάθε μία από αυτές.

***

Συνεχίζοντας την εκδικητική πολιτική της προς τους πολιτικούς κρατούμενους, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθέτησε μία σχεδόν φωτογραφική διάταξη, σύμφωνα με την οποία, όχι μόνο απαγορεύονται οι μεταγωγές σε αγροτικές φυλακές όσων έχουν χαρακτηριστεί «τρομοκράτες», αλλά αίρονται και όσες μεταγωγές «τρομοκρατών» είχαν ήδη γίνει.  Πρώτο θύμα της νομοθεσίας αυτής ήταν ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο οποίος μέσα από σκηνές που θύμιζαν ταινία του Χόλυγουντ, με συνοδεία δεκάδων αυτοκινήτων της ΕΛΑΣ μεταφέρθηκε από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας στις φυλακές Δομοκού, χωρίς να του επιτραπεί να μαζέψει καν τα προσωπικά του αντικείμενα. Η μεταφορά του προς τις φυλακές Δομοκού καταστρατηγεί κάθε κανόνα κράτος δικαίου, αλλά και την υπάρχουσα νομοθεσία που ορίζει ότι οι κρατούμενοι στην αναμεταγωγή τους πρέπει να επιστρέφουν στο ίδρυμα στο οποίο κρατούνταν αρχικά, το οποίο οφείλει να είναι το κοντινότερο στον τόπο κατοικίας και στην οικογένεια του κρατούμενου. Η μεταγωγή του Δ. Κουφοντίνα είναι το κερασάκι στην τούρτα μίας σειράς από εγκληματικές επιθέσεις στα δικαιώματα των κρατουμένων επί Νέας Δημοκρατίας. Θυμίζουμε απλά ότι η κατάσταση σε όλα τα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας παραμένει απελπιστική εν μέσω κορονοϊού, και τα μόνα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι καταστολής των φυλακισμένων. Πρόκειται για καταφανή καταπάτηση ακόμα και των πιο βασικών δικαιωμάτων των κρατουμένων, και για μία ακόμα απόδειξη ότι δεν πρόκειται για σύστημα σωφρονιστικό, αλλά αυταρχικό, εκδικητικό, τιμωρητικό και παράλογο.

***

Με πρακτικές παρακράτους και μαφίας αντιμετώπισε η Ελληνική Αστυνομία τον αναρχικό συλληφθέντα από τις 6 Δεκέμβρη γαλλικής καταγωγής Ερόλ. Μετά από κράτησή του στις φυλακές της Πέτρου Ράλλη μεταφέρθηκε στην Αμυγδαλέζα, όπου του ανακοινώθηκε ότι εκκρεμεί απόφαση απέλασης και απαγόρευσης εισόδου στην χώρα, η οποία όμως δεν είχε κοινοποιηθεί ούτε σε αυτόν ούτε στους δικηγόρους τους. Λόγος της απέλασης το γεγονός ότι σύμφωνα με την ΕΛΑΣ αποτελεί «δημόσιο κίνδυνο λόγω παράβασης των υγειονομικών μέτρων» αλλά και κάποιες κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί σε προηγούμενο διάστημα λόγω της συμμετοχής του στον αναρχικό χώρο και στα κοινωνικά κινήματα, οι οποίες όμως είχαν παραγραφεί χωρίς να υπάρξει καταδικαστική απόφαση. Στις 19 του μήνα, χωρίς να υπάρξει καμία ενημέρωση προς τους οικείους και τους δικηγόρους του, χωρίς κάποια εισαγγελική εντολή, ο Ερόλ οδηγήθηκε στο αεροδρόμιο με συνοδεία πάνοπλης αντιτρομοκρατικής ομάδας, όπου με χειροπέδες και δεμένα πόδια αναγκάστηκε να μπει σε αεροπλάνο με κατεύθυνση την Γαλλία. Οι πρακτικές αυτές δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το μένος και την εκδικητικότητα σε όποιον άνθρωπο τολμάει να αντιστέκεται. Η ΕΛΑΣ απαγάγει, απελάσει, φυλακίζει χωρίς πλέον να τηρεί ούτε τα προσχήματα εφαρμόζοντας στο απόλυτο το δόγμα νόμος και τάξη της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.