Βιομηχανία σεξισμού απέναντι σε μια καταγγελία βιασμού

Ο ι κακοποιήσεις, και ακόμη χειρότερα οι δολοφονίες γυναικών, έχουν κυριαρχήσει στη δημόσια συζήτηση μετά τη δημοσιοποίηση αλλεπάλληλων περιστατικών το τελευταίο διάστημα. Το φεμινιστικό κίνημα, και οι γυναίκες εν γένει, συνειδητοποιώντας το πλαίσιο εντός του οποίου ξεδιπλώνεται αυτή η ακατάπαυστη έμφυλη και ταξική βία, έθεσαν τους δικούς τους όρους αντιπαράθεσης με τους κάθε λογής κακοποιητές και γυναικοκτόνους. Αυτό φαίνεται πως ενόχλησε πολύ, και η υπόθεση Σεμέδο είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα προσπάθειας αντιστροφής του ηγεμονικού λόγου των γυναικών σε τέτοιες υποθέσεις.
Πολλοί είναι αυτοί που σε όλες αυτές τις περιπτώσεις καταγγελιών, επιχειρούν να λειτουργήσουν με όρους ντετέκτιβ και να αποκαλύψουν τα πραγματικά περιστατικά πίσω από κάθε υπόθεση. Σε αυτό το άρθρο ισχυριζόμαστε ότι μια τέτοια προσέγγιση των καταγγελιών από τη σκοπιά του κινήματος μπορεί να λειτουργήσει αντίστροφα. Να αναλωθεί η συζήτηση γύρω από παραφιλολογίες, φήμες και βρώμικες δικηγορικές πρακτικές που δε θα βοηθήσουν το εκάστοτε θύμα να σταθεί όρθιο μπροστά στον θύτη του, αλλά να σταθεί σκυφτό μπροστά στην κανιβαλίστικη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας. Και ρωτάμε ξεκάθαρα, η 17χρονη στην υπόθεση Σεμέδο, ανεξάρτητα από το τι συνέβη το καταγγελλόμενο βράδυ, δεν έχει υποστεί δευτερογενή κακοποίηση; Δεν έχει γίνει βορά στους λύκους των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Δεν έχει υπάρξει θύμα, έτσι κι αλλιώς, ενός βαθιά συστημικού σεξισμού που στοχοποιεί την καταγγέλλουσα και όχι τον καταγγελλόμενο;
Συστημική επίθεση
Δεν πρόκειται να εξετάσουμε το τι συνέβη και τι δε συνέβη εκείνο το βράδυ. Προφανώς και συντασσόμαστε με τη 17χρονη, αλλά άλλο είναι το επιχείρημα. Μια ανήλικη κοπέλα καταγγέλλει έναν επώνυμο και εύπορο ποδοσφαιριστή ότι την κακοποίησε σεξουαλικά. Τελεία. Μέχρι εκεί γνωρίζουμε οι απ’ έξω. Ποια ήταν η αντίδραση ενός ολόκληρου συστήματος απέναντι σε ένα κορίτσι 17 ετών που βρήκε το ψυχικό σθένος να σταθεί όρθιο απέναντι στον καταγγελλόμενο θύτη του και να μη σωπάσει; 
Η επίσημη ΠΑΕ, λοιπόν, στην οποία αγωνίζεται ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έσπευσε να νίψει τας χείρας της από την πρώτη στιγμή, χρησιμοποιώντας τη χιλιοειπωμένη καραμέλα του «τεκμηρίου αθωότητος». Βέβαια, όταν χρησιμοποιείς νομικές υπεκφυγές μπροστά σε μια τόσο σοβαρή καταγγελία, στην πραγματικότητα, άθελά σου ή μη, αβαντάρεις τη θέση του θύτη. Από εκεί και πέρα ο δικηγόρος του ποδοσφαιριστή, εξερχόμενος των δικαστηρίων έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Αν τη δείτε και εσείς θα μου πείτε αν μοιάζει με 17 ή 23-26 ετών. Πρόκειται για μία παρέα που ήταν μαζί επί 15 ώρες, είναι αδιανόητο να καταγγέλθηκαν αυτά». Εν ολίγοις ο συνήγορος του Σεμέδο, αυτό που έκανε ήταν να πατήσει πάνω στην κυρίαρχη σεξιστική αφήγηση και να νομιμοποιήσει μια κακοποιητική συμπεριφορά υπό το πρόσχημα της πλάνης. 
Η λασπολογία και η αποδόμηση της προσωπικότητάς της, όμως, δε σταμάτησε εκεί. Στα social media διοχετεύθηκε βίντεο στο οποίο υποτίθεται παρουσιάζεται η 17χρονη να έχει συναινετική σεξουαλική επαφή με τον ποδοσφαιριστή. Η μητέρα της με δημόσια ανακοίνωσή της τόνισε ότι στο βίντεο αυτό δεν παρουσιάζεται η κόρη της και εύλογα έθεσε τα παρακάτω ερωτήματα: «πώς είναι δυνατόν να ξεφτιλίζετε έτσι και να περιφέρετε στα social media και στα ΜΜΕ την έστω συναινετική σεξουαλική ζωή 2 αγνώστων κοριτσιών; Και πόσο χαρούμενοι είστε που ένας 27χρονος αθλητής, πρότυπο για πολλούς νέους, συνευρίσκεται με ανήλικα κορίτσια; Είναι συνήθης πρακτική να βιντεοσκοπεί ο κατηγορούμενος τις ανήλικες, με τις οποίες συνευρίσκεται ερωτικά; Υπάρχουν και άλλα βίντεο με παιδική πορνογραφία στο κινητό του;».
Απάντηση του κινήματος
Η αντίδραση αυτή της μητέρας σε ένα κύμα επιθέσεων εις βάρος της κόρης της μετά τη δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου αποπροσανατολιστικού βίντεο, είναι το καλύτερο δείγμα του πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η πατριαρχία και ο σεξισμός στην ελληνική κοινωνία. Με το βίντεο δεν εκτέθηκε ο ποδοσφαιριστής που βιντεοσκόπησε και πιθανότατα στη συνέχεια δημοσιοποίησε το βίντεο ερωτικού περιεχομένου, αλλά η καταγγέλλουσα, που σύμφωνα με την ανακοίνωση της μητέρας της «κατασπαράσσεται από τα ΜΜΕ και κυρίως από τα social media». Όπως τονίζει εύστοχα η ίδια «όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι μια κοπέλα έχει δικαίωμα να φοράει τα ρούχα που της αρέσουν, να δημοσιεύει προκλητικές φωτογραφίες στο social media με μαγιό και ότι αυτό δεν είναι πρόσκληση για βιασμό». Όμως, απ’ ότι φαίνεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο, θα συμπληρώσουμε εμείς.
Εδώ βρίσκεται το κέντρο συζήτησης στην υπόθεση Σεμέδο. Το ζήτημα για τους «από πάνω» είναι ο γυναικείος λόγος να πάψει να είναι ηγεμονικός και να υπερκεραστεί από τη φωνή του κακοποιητή, που πιθανότατα πλανεύτηκε και βίασε ή «τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε». Το σύστημα παίζει τα ρέστα του στο να φέρει τούμπα την όλη συζήτηση που έχει ανοίξει με τα αλλεπάλληλα περιστατικά γυναικοκτονιών και κακοποιητικών συμπεριφορών. Στην υπόθεση της 32χρονης στη Ρόδο, δόθηκε άπλετος τηλεοπτικός χρόνος σε συγγενείς του δολοφόνου, τη στιγμή που η οικογένειά της θρηνούσε. Στην υπόθεση Σεμέδο υπήρξε μια ολόκληρη φάμπρικα αθώωσής του πριν καλά καλά γίνουν οι καταθέσεις ενώπιον της δικαιοσύνης. 
Το γεγονός ότι οι γυναίκες όλο το προηγούμενο διάστημα βγήκαν στο δρόμο, εδραίωσαν τον όρο «γυναικοκτονία», έθεσαν τα έμφυλα ζητήματα στο δημόσιο διάλογο και πρωτίστως κατήγγειλαν τη συστημική και σεξιστική βία, ενόχλησε πολύ ένα ολόκληρο σύστημα που αξιοποιεί τις έμφυλες διακρίσεις για να κερδίζει το ίδιο. Αυτός είναι και ο λόγος, που οι γυναίκες πρέπει να «μαζευτούν», γιατί όπως είπε και ο συγγενής του γυναικοκτόνου στη Ρόδο «δεν μπορείτε να παρουσιάζετε όλους τους φονιάδες σαν να είναι τα τέρατα που τους παρουσιάζετε. Παρουσιάζετε τις γυναίκες όλες σαν θύματα, δεν είστε όλες θύματα, υπάρχετε κι εσείς με αγγελική μορφή, αλλά εξωτερικά μόνο, για το μέσα βάλτε άλλη λεξούλα».
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη προσπάθεια αντιστροφής της συζήτησης, είναι πολύ σημαντικό, γυναίκες και άντρες να παλέψουμε από κοινού απέναντι στο σεξισμό και την πατριαρχία. Να σταθούμε στο πλευρό των γυναικών που βγαίνουν δημόσια και μιλούν για όσα βίωσαν, όχι μόνο γιατί καταγγέλλουν συγκεκριμένες κακοποιητικές πράξεις, αλλά γιατί εκθέτουν ένα ολόκληρο σύστημα που αναπαράγει τις έμφυλες καταπιέσεις και θρέφεται από τις προεκτάσεις τους. Μαζί τους λοιπόν πρέπει να χτίσουμε ένα ακόμη πιο μαζικό αντισεξιστικό κίνημα που θα βάζει φρένο στην εγκληματική δράση των κακοποιητών, τσακίζοντας το σύστημα που τους γεννά. Μαζί με τις γυναίκες που σηκώνουν ανάστημα, λοιπόν, ξεκάθαρα, χωρίς κανένα «ναι μεν αλλά».