Κι όμως γυρίζει...

ΗΠΑ
Αϊτινοί μετανάστες/πρόσφυγες έχουν στήσει έναν αυτοσχέδιο καταυλισμό στον ποταμό Ρίο Γκράντε, ένα «φυσικό σύνορο» ΗΠΑ-Μεξικού, ζητώντας να περάσουν σε αμερικανικό έδαφος. Στις κακουχίες που υπομένουν καθημερινά, προστέθηκε πρόσφατα μια άγρια επίθεση αμερικανών έφιππων συνοριοφυλάκων, με μαστίγια ή λάσο. Ήταν μια γνώριμη εικόνα από το αμερικανικό παρελθόν. Με τις ίδιες μεθόδους αντιμετωπίζονταν άνθρωποι μαύρου χρώματος όταν επιχειρούσαν να «δραπετεύσουν» από την κόλαση στην οποία ζουν. Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου δήλωσε ότι δεν μπορεί να σκεφτεί «σε ποιο πλαίσιο αυτή θα ήταν μια αποδεκτή συμπεριφορά». Ίσως στο πλαίσιο αποτροπής που έχει ορίσει η κυβέρνηση Μπάιντεν, αναπτύσσοντας μαζικά αυτά τα καλόπαιδα να φρουρούν στον Ρίο Γκράντε, δηλώνοντας ότι «δεν πρόκειται να περάσουν» οι Αϊτινοί και οργανώνοντας τον μαζικό «επαναπατρισμό» τους. Η γραμμή των Δημοκρατικών απέναντι στους βασανισμένους ανθρώπους που προσεγγίζουν τα αμερικανικά σύνορα φαίνεται να περιορίζεται στο «ε όχι και μαστίγιο». Για αυτούς που καταφέρνουν να περάσουν, η αλλαγή πλεύσης σε σχέση με την εποχή Τραμπ συνίσταται στο εξής: Τους μαντρώνουν στα ίδια ακριβώς κλουβιά, τα οποία όμως πλέον δεν αποκαλούν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» αλλά «εγκαταστάσεις πλεονάζουσων ροών». Το γεγονός αποκτά ισχυρότερο συμβολισμό από το ότι οι μετανάστες/πρόσφυγες προέρχονται από την Αϊτή, μια χιλιοβασανισμένη χώρα που κανονικά δικαιούται αποζημιώσεις επί αποζημιώσεων για όσα τις έκαναν ιστορικά και συνεχίζουν να κάνουν μέχρι σήμερα, μη συγχωρώντας ποτέ ότι 230 χρόνια πριν, οι «Μαύροι Γιακωβίνοι» καθοδήγησαν μια επανάσταση των σκλάβων και δημιούργησαν ένα δικό τους κράτος…

Αργεντινή
Το Νοέμβρη θα γίνουν οι «ενδιάμεσες» εκλογές στην Αργεντινή, όπου ανανεώνεται η σύνθεση των κοινοβουλευτικών σωμάτων (κατά ½ και 1/3 σε Βουλή και Γερουσία). Στα μέσα Σεπτέμβρη, έγιναν οι ανοιχτές προκριματικές, το λεγόμενο PASO, όπου -όπως ορίζει το εκλογικό σύστημα- όλα τα κόμματα κατεβάζουν τους υποψηφίους που διεκδικούν να συμμετέχουν στις επίσημες εκλογές. Καθώς πρόκειται για πανεθνική κάλπη, όπου συμμετέχουν όλα τα κόμματα αλλά ο κάθε ψηφοφόρος έχει δικαίωμα να ψηφίσει τον υποψήφιο που προτιμά από ένα μόνο κόμμα, θεωρείται πολύ ισχυρός προάγγελος του αποτελέσματος των επίσημων εκλογών. Τα νέα ήταν σκληρά για το κυβερνητικό περονικό κόμμα, που είδε τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά να επικρατεί ακόμα και σε παραδοσιακά «κάστρα» του περονισμού. Παράλληλα εμφανίστηκαν νέες δυνάμεις και προσωπικότητες που επιχειρούν να εκφράσουν στην Αργεντινή το σκληρό δεξιό ρεύμα που εμφανίζεται στη Λατινική Αμερική: Επίδοξοι Μπολσονάρο που εκφράζουν το θαυμασμό τους στη δικτατορία κ.ο.κ. Τα καλά νέα ήρθαν στα αριστερά του περονισμού. Το Μέτωπο Εργαζομένων και Αριστεράς (FIT) η συμμαχία 4 τροτσκιστικών οργανώσεων, αναδείχθηκε σε τρίτη μεγαλύτερη δύναμη της χώρας, καταγράφοντας τα καλύτερα αποτελέσματα στην 11χρονη ιστορία του σε μια σειρά πόλεις και περιοχές. Το FIT, ξεκίνησε ως μια υποχρεωτική, «αμυντική» επιλογή των οργανώσεων που παραδοσιακά παρουσίαζαν ξεχωριστά ψηφοδέλτια, απέναντι στο όριο 1,5% που είχε φέρει η εφαρμογή του PASO από τους περονικούς. Χωρίς να λείπουν οι εντάσεις και τα προβλήματα, αυτή η «υποχρεωτική» επιλογή απέδωσε καρπούς, με το FIT να έχει εξελιχθεί σε  μια δύναμη που απέχει από το να αμφισβητήσει τον περονισμό εκλογικά, αλλά έχει κατακτήσει μια πανεθνική ορατότητα (σταθερά μεταξύ 3-5%). Αν επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματα το Νοέμβρη, το FIT θα έχει κάνει ένα ακόμα βήμα στην (εξαιρετικά δύσκολη) προσπάθεια να παρουσιαστούν δυνάμεις στα αριστερά του «ροζ κύματος» στη λατινοαμερικάνικη ήπειρο…

Ιταλία
Στις 30 Ιούνη, η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε το τέλος της απαγόρευσης απολύσεων που ίσχυε στη διάρκεια της πανδημικής κρίσης και μια σειρά από εταιρείες αποφάσισαν κλεισίματα και μεταφορά των εγκαταστάσεών τους. Ανάμεσά τους, η GKN Florence, που ανήκει σε ένα βρετανικό επενδυτικό fund και κατασκευάζει εξαρτήματα αυτοκινήτων που εφοδιάζουν τον Όμιλο Stellantis (συγχώνευση Πεζό και ΦΙΑΤ Κράισλερ). Οι περίπου 500 εργάτες της GKN απάντησαν επαναφέροντας εν ζωή τις καλύτερες παραδόσεις του ιταλικού εργατικού κινήματος. Κατέλαβαν το εργοστάσιο, καλώντας σε μια «διαρκή γενική συνέλευση» και απαίτησαν να επανεκκίνηση άμεσα η λειτουργία χωρίς καμία απόλυση. Μέσα από τις διαδικασίες τους διαμόρφωσαν ένα δικό τους «νομοσχέδιο» ενάντια συνολικά στη πλήρη ελευθερία «μετεγκαταστάσεων» (που αξιοποιεί η Κονφιντούστρια συστηματικά ενάντια στα συνδικαλισμένα εργοστάσια), επιχειρώντας να γενικεύσουν τον αγώνα τους. Το σύνθημα «Insorgiamo!» (Ας Εξεγερθούμε!), ξυπνά μνήμες της Αντίστασης στη Φλωρεντία και απευθύνθηκε σε όλη την εργατική τάξη. Οι εργαζόμενοι στη Φλωρεντία ανταποκρίθηκαν, συμμετέχοντας κατά δεκάδες χιλιάδες σε μια μεγάλη διαδήλωση στις 18 Σεπτέμβρη. Οι εργαζόμενοι πέτυχαν μια πρώτη νίκη, με δικαστήριο να αποφασίζει ενάντια στην εταιρία για αντισυνδικαλιστικές πρακτικές. Η GKN μπορεί να επιμείνει στα σχέδιά της (καταδικάστηκε η μέθοδος, όχι η πρόθεση), αλλά χρειάζεται να ξεκινήσει από την αρχή τις διαδικασίες. Εν τω μεταξύ, τα συνδικάτα βάσης ετοιμάζουν μια πανεθνική απεργία στις 11 Οκτώβρη, γενικεύοντας το ζήτημα της υπεράσπισης της απασχόλησης, των μισθών και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Στο πολύ σκληρό ιταλικό τοπίο, υποχώρησης ή και «λευκής σημαίας» του συνδικαλιστικού κινήματος τα τελευταία χρόνια, η μάχη στην GKN μπορεί να δώσει μια ζωογόνο ώθηση…

Ρωσία
Σε πείσμα των προβλέψεων για σοβαρή πτώση στα εκλογικά της ποσοστά (ιδιαίτερα μετά την αντιδημοφιλή συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση), η Ενωμένη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, «μάτωσε» (πτώση περίπου 5 μονάδων) αλλά άντεξε (49%) και διατηρεί μια άνετη πλειοψηφία στη Δούμα. Στην αντιπολίτευση, η βασική είδηση ήταν η σημαντική άνοδος του Κομμουνιστικού Κόμματος στο 19%. Το ΚΚΡΟ είχε διαφωνήσει με την 3ήμερη διάρκεια των εκλογών όπως και με την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Καθώς τα αποτελέσματα της ηλεκτρονικής ανέτρεψαν το αποτέλεσμα προς όφελος της Ενωμένης Ρωσίας, το ΚΚ αμφισβητεί μια σειρά από τοπικά αποτελέσματα όπου υποψήφιοί του έχασαν το προβάδισμά τους όσο προχωρούσε η ενσωμάτωση των «ηλεκτρονικών ψήφων». Στην προεκλογική περίοδο, είχε αυξηθεί η κρατική «πίεση» στο ΚΚ και σε υποψηφίους του. Αχνοφαίνεται ένα τοπίο όπου ο Πούτιν αρχίζει να αντιμετωπίζει το ΚΚ ως «πραγματική αντιπολίτευση» ή/και όπου το ΚΚ αρχίζει να κινείται ως τέτοια. Πιθανό τα δύο φαινόμενα να είναι αλληλοτροφοτούμενα. Το ΚΚ διατηρεί μια σειρά από βαθιά προβληματικές πολιτικές, αλλά η συζήτηση που ανοίγει για το κατά πόσο αλλάζει η περίοδος «νομιμόφρονος» και «ανεκτής» αντιπολίτευσης για το κόμμα του Ζιουγκάνοφ έχει σίγουρα ενδιαφέρον…