διεθνή
Και όμως γυρίζει
ΗΠΑ: Η Πορεία για τις Ζωές μας, με αφορμή το μακελειό στο σχολείο του Πάρκλαντ, κατέβασε 800.000 νεολαίους στην Ουάσινγκτον, ενώ μαζικές διαδηλώσεις έγιναν σε εκατοντάδες πόλεις σε όλες τις ΗΠΑ. Το μαθητικό κίνημα αντιμετωπίζεται ως «υποκινούμενο» από τα δεξιά ΜΜΕ, που δεν έχουν διστάσει να χλευάσουν ακόμα και τους επιζώντες της επίθεσης, που πρωτοστατούν στην πρωτοβουλία. Αν και το Δημοκρατικό Κόμμα επιχείρησε να προσφέρει «τεχνογνωσία», ενώ κάποια τμήματα των «φιλελεύθερων» ελίτ διευκόλυναν τη συμμετοχή στην Ουάσινγκτον, η πανεθνική έκρηξη των μαθητών δεν είναι ούτε «υποκινούμενη», ούτε «ευκολάκι». Τα βάζουν με το πανίσχυρο λόμπι που υπερασπίζεται διαχρονικά την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Φυσικά η ριζοσπαστική Αριστερά επιχειρεί να ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα, ανοίγοντας τα θέματα της στρατιωτικοποίησης του αμερικανικού κράτους γενικότερα. Λίγες μέρες μετά, άλλη μια δολοφονία μαύρου από μπάτσους στο Σακραμέντο και οι κινητοποιήσεις του Black Lives Matter που ακολούθησαν, ήρθαν να υπογραμμίσουν την αναγκαία ενότητα των αγώνων...
Γαλλία: Να οργανώσουμε τη σύγκλιση των αντιστάσεων ενάντια στον Μακρόν
Η ημέρα της 22ης Μάρτη ήταν μια πραγματική επιτυχία.
Δράση για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Καταλονία
Τους μήνες μετά τις εκλογές, το «καταλανικό ζήτημα» έδειχνε να έχει μπει στον πάγο.
Η πτώση του Αφρίν
Το Αφρίν τελικά έπεσε, παρά τη σθεναρή αντίσταση των πολιτοφυλακών του, όσο ο καιρός και η μορφολογία του εδάφους ήταν με το μέρος τους. Δεν είχαν απάντηση στο πυροβολικό και την αεροπορία, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της μάχης, κι ευθύνονται για τις μαζικές δολοφονίες αμάχων.
Βραζιλία: Οργή για τη δολοφονία της Μαριέλ
Η Μαριέλ Φράνκο, μέλος του PSOL στη Βραζιλία, δολοφονήθηκε με 4 σφαίρες, μαζί με τον οδηγό της Άντερσον Πέδρο Γκόμες.
Και όμως γυρίζει
ΗΠΑ: Η απεργία των εκπαιδευτικών στη Δυτική Βιρτζίνια νίκησε. Ήταν ένας υποδειγματικός αγώνας, που έχτισε κοινωνικές συμμαχίες (με γονείς και μαθητές), που αψήφησε τον χαρακτηρισμό του ως «παράνομος», που αρνήθηκε την πρόταση της συνδικαλιστικής ηγεσίας για «πάγωμα» των κινητοποιήσεων, που επέμεινε μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή: Στη συγκέντρωση στο Καπιτώλιο, τη μέρα της σχετικής συζήτησης, τα νέα για «αποδοχή των αιτημάτων» έγιναν δεκτά με την απαίτηση να το δουν σε μορφή νομοσχεδίου. Η παρουσίαση του νομοσχεδίου έγινε δεκτή με την απαίτηση να το δουν ψηφισμένο-υπογεγραμμένο. Το πιο σημαντικό είναι ότι ένα σύνθημα που ακούστηκε την ώρα των έξαλλων πανηγυρισμών, όταν τελικά επικυρώθηκαν οι αυξήσεις, «Πρώτα εμείς – Μετά η Οκλαχόμα!», γίνεται πράξη. Όχι μόνο στην Οκλαχόμα, αλλά και στην Αριζόνα, και στο Κεντάκι, και στο Τζέρσεϊ, οι εκπαιδευτικοί συζητούν για απεργία…
Ρωσικές εκλογές: Επιβεβαίωση της κυριαρχίας Πούτιν και της ανυπαρξίας αντιπολιτεύσεων
Η νίκη του Βλαντίμιρ Πούτιν στις προεδρικές εκλογές στη Ρωσία θεωρούνταν εξαρχής δεδομένη. Δεν υπήρξε καν κάποια συστηματική προεκλογική καμπάνια, ενώ ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος δεν μπήκε καν στον κόπο να συμμετέχει στα προεκλογικά ντιμπέιτ με άλλους υποψηφίους.
Οι επιχειρηματίες βλέπουν πιο «ζεστά» τον Κόρμπιν
Βρίσκοντας τον προσανατολισμό μας σε ένα νέο τοπίο
Και όμως γυρίζει
Γερμανία: Πέρασε και τον τελευταίο σκόπελο η ηγεσία του SPD στο δρόμο προς τη συγκυβέρνηση με τη Δεξιά. Στο εσωκομματικό δημοψήφισμα, με σκορ 66%-34%, τα μέλη του κόμματος ενέκριναν την προγραμματική συμφωνία στην οποία είχε καταλήξει η ηγεσία με τους Χριστιανοδημοκράτες. Τα ίδια τα ηγετικά στελέχη δηλώνουν έκπληξη από το εύρος της νίκης τους. Το ζητούμενο είναι πλέον πώς θα κινηθεί η αριστερή πτέρυγα που έδωσε σκληρή μάχη ενάντια στη συγκυβέρνηση και τι θα κάνει ο Κέβιν Κιούνερτ, επικεφαλής της Νεολαίας, που εμφανίστηκε ως το νέο «αστέρι» της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας κατά την εσωκομματική διαπάλη…
Ιταλικές εκλογές: Οι νέοι συσχετισμοί και η επόμενη μέρα
Μια πολιτική κρίση πρωτόγνωρη ακόμα και για την ταραχώδη κοινοβουλευτική παράδοση της Ιταλίας
Η ιταλική Αριστερά και οι εκλογές της 4ης Μάρτη
Στις 4 Μάρτη στην Ιταλία ψηφίζουμε για την εκλογή κοινοβουλίου με ένα νέο εκλογικό σύστημα που προβλέπει την εκλογή του 1/3 των βουλευτών με πλειοψηφικό και μονοεδρικό σύστημα και τα 2/3 με ένα αναλογικό σύστημα και με τον φραγμό του 3%.
Και όμως γυρίζει
Γαλλία: Ολοκληρώθηκε η ρήξη του Φλοριάν Φιλιπό, άλλοτε δεξί χέρι της Λεπέν, με το Εθνικό Μέτωπο. Πέντε μήνες μετά την αποχώρησή του (βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών «σκληρών» της παλιάς φρουράς για την αποτυχία στο δεύτερο γύρο, ενώ ο ίδιος διαφώνησε με τη στροφή της Λεπέν σε έναν πιο «μαλακό» ευρωσκεπτικισμό), ίδρυσε και επίσημα το κίνημα «Πατριώτες», με σύνθημα «Frexit!». Γρήγορα. Ο Φιλιπό θα επιχειρήσει μόνος του να υλοποιήσει τη φιλοδοξία που είχε για το FN: τη διαμόρφωση ενός «πατριωτικού ευρωσκεπτικιστικού ρεύματος, ούτε αριστερά, ούτε δεξιά». Φυσικά οι θέσεις του απέναντι π.χ. στη μετανάστευση αρκούν για να αποκαλύψουν τι πολιτικό πρόσημο έχουν πάντοτε αυτοί οι «πατριωτισμοί» που δηλώνουν «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά»…
Βόμβες, παζάρια και απειλές στην «πυριτιδαποθήκη» της Συρίας
Βδομάδες μετά την έναρξη της επιχείρησης με το οργουελικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.
Ο «χάρτης» των πολιτικών δυνάμεων στην Ιταλία
Στο δρόμο για τις εκλογές στις 4 Μάρτη
Και όμως γυρίζει
Γερμανία: Μετά τις κυλιόμενες στάσεις εργασίας, το IG Metal (που οργανώνει 4 εκατομμύρια μεταλλεργάτες) κλιμάκωσε με 24ωρες απεργίες σε μια σειρά επιχειρήσεις, καθώς οι διαπραγματεύσεις έφταναν σε αδιέξοδο (το συνδικάτο ζητά αυξήσεις 6% και δυνατότητα επιλογής μειωμένου ωραρίου εργασίας με μερική μισθολογική αποζημίωση, για εργαζόμενους που έχουν να προσέξουν παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς). Καθώς η «Ε.Α.» πήγαινε στο Τυπογραφείο, , οι δύο πλευρές (υπό την απειλή απεργίας διαρκείας, για πρώτη φορά στον κλάδο μετά το 2003) φαίνονταν να καταλήγουν σε καταρχήν συμβιβασμό στη Βάδη-Βυρτεμβέργη ο οποίος μένει να φανεί αν θα «επεκταθεί» πανεθνικά. Περιμένοντας τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, και το συνδικάτο και οι εργοδότες περιγράφουν «ισοπαλία»…
Κυπριακές εκλογές: Το αποτέλεσμα αναμενόμενο, οι αγώνες το ζητούμενο
Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή με νικητή τον αρχηγό του μεγαλύτερου δεξιού κόμματος, του Νίκου Αναστασιάδη και ηττημένο τον Σταύρο Μαλά που υποστηρίχθηκε από το ΑΚΕΛ. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αναμενόμενο.
«Αδιέξοδα» στην Καταλονία
Η δημόσια συζήτηση στην Καταλονία και για την Καταλονία συνεχίζει να κυριαρχείται από το ερώτημα: «Ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος μετά τις εκλογές της 21ης Δεκέμβρη;».
Αφρίν: Βόμβες και διπλωματία σε βάρος των αμάχων
Η μάχη του Αφρίν έχει ήδη προκαλέσει καταστροφή στην περιοχή –σε νεκρούς αμάχους, σε εκτοπισμένους πληθυσμούς, πολλοί εκ των οποίων είχαν ήδη εκτοπιστεί προηγουμένως από τις εστίες τους και είχαν καταφύγει στο Αφρίν για ασφάλεια…
Επικίνδυνη ανάφλεξη στη Συρία, με απρόβλεπτες συνέπειες
Νέα ανάφλεξη στη Συρία μετά την έναρξη της τουρκικής στρατιωτικής επίθεσης κατά των κουρδικών θέσεων σε συριακό έδαφος.
Προς «Μεγάλο Συνασπισμό» στη Γερμανία, στο φόντο απεργιών
Η πίεση της «εθνικής υπευθυνότητας» (που στη Γερμανία πήρε διαστάσεις «ευρωπαϊκής υπευθυνότητας») διέλυσε τη βραχύβια «αντιδεξιά» τοποθέτηση του SPD.
Και όμως γυρίζει
Κορέα: Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη Νότια Κορέα έχουν αποκτήσει πολιτικό συμβολισμό. Η Β. Κορέα κλήθηκε να συμμετάσχει, οι δύο αποστολές (Βόρειας και Νότιας) θα βαδίσουν με κοινή σημαία ενοποίησης, ενώ θα υπάρξει κοινή ομάδα στο γυναικείο χόκεϊ. Πέρα από τους συμβολισμούς, έχει ανοίξει μια συζήτηση για απευθείας συνομιλίες των δύο πλευρών. Τα ερωτηματικά είναι ακόμα πολλά. Οι σκληροπυρηνικοί εθνικιστές νοτιοκορεάτες (τους οποίους «ξεχνούν» συνήθως τα δυτικά ΜΜΕ), έδειξαν τις διαθέσεις τους, διαδηλώνοντας ενάντια στην επίσκεψη διάσημης τραγουδίστριας από τη Β. Κορέα. Κυρίως, μένει να φανεί αν η Σεούλ παίζει ρόλο «καλού μπάτσου» (ένα σενάριο που καταδικάζει τις επιφανειακές κινήσεις καλής θέλησης σε αποτυχία) ή αν υπάρχει ειλικρινής διάθεση επαναπροσέγγισης, έξω από την αμερικανική ατζέντα για την περιοχή…
Τυνησία: Ξεσηκωμός ενάντια στη φτώχεια
Ένα κύμα μαζικών διαδηλώσεων εξαπλώθηκε από τις αρχές Γενάρη στην Τυνησία. Στο κέντρο της Τύνιδας (λεωφόρος Μπουργκίμπα), στις φτωχογειτονιές που είναι απλωμένες στα προάστιά της, σε πάρα πολλές πόλεις -ιδιαίτερα στις «ξεχασμένες» περιοχές που βρίσκονται στην ενδοχώρα κι όχι στα σχετικά πιο εύπορα παράλια- κατέβηκαν στους δρόμους κυρίως νεολαίοι διαδηλωτές, φοιτητές και άνεργοι.
Καταλανικό ζήτημα: Βαθαίνει η αβεβαιότητα
Καμία ασφαλής πρόβλεψη δεν μπορεί να υπάρξει για το μέλλον της καταλανικής κοινωνίας. Όπως ήταν αναμενόμενο, η ακραία καταστολή του Ισπανικού Κράτους απέναντι στον καταλανικό λαό, με αποκορύφωμα τη φυλάκιση των πρώην μελών της καταλανικής κυβέρνησης και την απειλή 30ετούς φυλάκισης για τον πρώην πρόεδρο της Καταλονίας Πουιτζντεμόντ και τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη που βρίσκονται στην εξορία, έχει οδηγήσει σε απόλυτο αδιέξοδο.
Οι εκλογές στην Κύπρο και η προοπτική της Αριστεράς
Η Κύπρος μετά τη 5ετή διακυβέρνηση του Αναστασιάδη, κατά την οποία εφαρμόστηκαν πιστά και πρόθυμα όλα τα μνημονιακά μέτρα δοσμένα από την τρόικα σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ντόπια αστική τάξη, φαίνεται έστω και στα χαρτιά να περνάει σε μια σχετική οικονομική σταθερότητα.
Καταλονία: Το μπλοκ της ανεξαρτησίας και η Αριστερά μπροστά σε νέες προκλήσεις
Οι εκλογές της 21ης Δεκέμβρη στην Καταλονία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έφεραν «τη λύση» στο καταλανικό πρόβλημα. Απλώς έδωσαν μια μικρή παράταση χρόνου στις πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός Καταλονίας, ούτως ώστε να ανασυγκροτηθούν και να ανανεώσουν την επιχειρηματολογία τους.
Ιταλία: Potere Al Popolo, μια νέα δύναμη στην Αριστερά
Μια νέα δύναμη γεννιέται στην ιταλική Αριστερά. Και το όνομά της Potere Al Popolo (Δύναμη, Εξουσία στο Λαό).
Και όμως γυρίζει
Ονδούρα: Η νοθεία υπέρ του εκλεκτού της ημι-δικτατορίας Ορλάντο Ερνάντεζ επικυρώθηκε στις εκλογές στην Ονδούρα, ενώ οι νεκροί των διαδηλώσεων ενάντια στη νοθεία έχουν φτάσει τους 35. Οι ΗΠΑ έχουν ρίξει όλες τους τις πιέσεις στις πιο μετριοπαθείς προσωπικότητες της Συμμαχίας Ενάντια στη Δικτατορία, με στόχο να σταματήσουν να αμφισβητούν το αποτέλεσμα. Οι κινητοποιήσεις όμως συνεχίζονται μέχρι σήμερα, και ο Νασράλα (ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης και πραγματικός νικητής των εκλογών), αλλά και ο Σελάγια (που είχε ανατραπεί στο πραξικόπημα του 2009 και αποτελεί «πνευματικό ηγέτη» του αντιδικτατορικού κινήματος) προς το παρόν επιμένουν ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι να παραδώσει την εξουσία ο Ερντάντεζ...
Τι συμβαίνει στο Ιράν;
Το κύμα διαδηλώσεων που ξέσπασε στα τέλη Δεκέμβρη στο Ιράν αποτέλεσε αντικείμενο διαφωνιών ακόμα και ως προς το μέγεθός του. Αλλού οι αριθμοί φούσκωναν ανεξέλεγκτα και γινόταν λόγος για «εξέγερση», ενώ αλλού γραφόταν υποτιμητικά ως «λίγες χιλιάδες ανθρώπους».
Ο παλαιστινιακός λαός και το κίνημα αλληλεγγύης απέναντι στην πρόκληση Τραμπ και στο Ισραήλ
Αναγνώριση της Ιερουσαλήμ: Πρελούδιο αντιδραστικών σχεδιασμών
Καταλονία: Προεκλογικές και μετεκλογικές αβεβαιότητες
1.Η πολιτική σημασία των καταλανικών εκλογών στις 21 Δεκεμβρίου (21Δ) και το σκηνικό πόλωσης στο οποίο διαδραματίζονται συνυπάρχουν με μια εκλογική εκστρατεία που φαίνεται σαν επίλογος, εξελισσόμενος με ταχύτητα αντιπαραβαλλόμενη με την επιτάχυνση που βιώθηκε τις μέρες του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου. Ένας επίλογος ο οποίος, στην πραγματικότητα, είναι επίσης το καθοριστικό προοίμιο ενός επόμενου σταδίου.
Και όμως γυρίζει
Αυστρία: Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν και η ακροδεξιά συμμετέχει στη νέα αυστριακή κυβέρνηση, και μάλιστα ως ισχυρός εταίρος του παραδοσιακού δεξιού κόμματος. Ένας κρυπτοφασίστας, ο Στράχε, αναλαμβάνει την αντικαγκελαρία, ενώ το κόμμα του αναλαμβάνει 6 από τα 14 υπουργεία, μεταξύ των οποίων τα Άμυνας, Εξωτερικών και Εσωτερικών. Ο νέος υπουργός Άμυνας φέρεται να έχει διασυνδέσεις με τις αυστριακές νεοναζιστικές οργανώσεις. Ο Στράχε αναλαμβάνει και το καινούργιο υπουργείο «Προστασίας της πατρίδας», με τον όρο «Heimatschutz» να αποδίδει και την αντίστοιχη αμερικανική υπηρεσία (Homeland Security), αλλά και μια εθνικιστική παράδοση που υιοθέτησαν οι αυστριακές φασιστικές δυνάμεις του Μεσοπολέμου. Το ευχάριστο, σε μια κατά τα άλλα τρομακτική εξέλιξη, είναι ότι η ορκωμοσία έγινε σε κλοιό διαδηλωτών, οι οποίοι ετοιμάζουν και νέες αντικυβερνητικές-αντιφασιστικές διαδηλώσεις...
Διεθνής συνάντηση αλληλεγγύης στην Καταλονία, Βαρκελώνη 16-17/12/2017
Χτίζουμε τη Δημοκρατία - αλληλεγγύη στην Καταλονία
Σε κλίμα σκληρής καταστολής οι καταλανικές εκλογές στις 21 δεκέμβρη
Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία
Η εκτέλεση του Σάλεχ και ο πόλεμος στην Υεμένη
Ο Αλί Αμπντάλα Σάλεχ, που κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή τη Βόρεια Υεμένη από το 1978 και την επανενωμένη Υεμένη από το 1990 ώς το 2011 και την εξέγερση που τον ανέτρεψε, έπεσε νεκρός μετά από επίθεση των ανταρτών Χούτι, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν σε συμμαχία μαζί του.
Το πολιτικό εκκρεμές στη Λατινική Αμερική
Οι τελευταίες εβδομάδες φωτίζουν μια σειρά πτυχές και δυναμικές των πολιτικών διεργασιών στη Λατινική Αμερική, στο φόντο πάντοτε της κρίσης του «ροζ κύματος» και των ανακατατάξεων και συγκρούσεων που αυτή προκαλεί.
Και όμως γυρίζει
Λίβανος: Με ενδιάμεσο σταθμό το Παρίσι (όπου μάλλον υπήρξε γαλλική παρέμβαση «εκτόνωσης»), ο Χαρίρι επέστρεψε στο Λίβανο, όπου ανακοίνωσε ότι «αναστέλλει» την παραίτησή του. Δήλωσε ότι την κατέθεσε στον πρόεδρο Μισέλ Αούν, του ζητήθηκε να παραμείνει δείχνοντας «εποικοδομητικό πνεύμα» και ότι δέχτηκε να αρχίσει ένας διάλογος. Η πίεση να περιοριστεί η δύναμη της Χεζμπολά θα συνεχιστεί αναμφίβολα, αλλά προς το παρόν η «μετωπική επίθεση» που επιχείρησαν οι Σαούντ με την παραίτηση Χαρίρι με στόχο να πυροδοτήσουν πολιτική κρίση, δείχνει να ανακόπηκε. Η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, όλοι τους θέλουν να βρεθεί τρόπος να ηττηθεί η λιβανέζικη οργάνωση. Μόνο που προς το παρόν, μοιάζουν να περιμένει ο ένας τον άλλο, γιατί κανείς δεν αισθάνεται σίγουρος ότι μπορεί να «κάνει τη δουλειά»...
Καταλονία: Η ανεξαρτησία, η αντικαπιταλιστική Αριστερά και οι εκλογές
Ανταπόκριση από την Βαρκελώνη: Εκτεταμένοι διωγμοί εναντίον αγωνιστών, αλλά το κίνημα οργανώνεται
Και όμως γυρίζει
Γερμανία: Σε αδιέξοδο οδηγήθηκαν οι διαπραγματεύσεις Χριστιανοδημοκρατών-Φιλελεύθερων-Πράσινων στη Γερμανια και για πρώτη φορά η σταθερότητα της ηγεσίας Μέρκελ κλυδωνίζεται. Ο πρόεδρος Στάινμαγερ καλεί τους πάντες να επιμείνουν στην επίτευξη συμφωνίας, αλλά χωρίς αντίκτυπο προς ώρας, ενώ το SPD δείχνει να επιμένει στην άρνησή του να συμπράξει σε νέο «Μεγάλο Συνασπισμό». Οι καθεστωτικές πιέσεις αναμένεται να αυξηθούν προς όλους, για να αποφευχθεί η παρατεταμένη ακυβερνησία, αλλά προς το παρόν η Γερμανία βρίσκεται μεταξύ κυβέρνησης μειοψηφίας και νέων εκλογών. Είναι μια εξέλιξη χωρίς προηγούμενο στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας...
Το Βασίλειο των Σαούντ σαπίζει και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο
Η χρονική σύμπτωση διαφορετικών (αλλά όχι άσχετων μεταξύ τους) γεγονότων, έφεραν στο επίκεντρο της δημοσιότητας τη Σαουδική Αραβία.
Και όμως γυρίζει
Συρία: Ενώ στην Συρία τον τόνο δίνει πλέον ο πόλεμος και οι διεθνείς ανταγωνισμοί, μια απεργία πείνας στις φυλακές της Χομς, υπενθυμίζει την τραγική μοίρα των πρωταγωνιστών της εξέγερσης του 2011. Στα κελιά του Άσαντ υπολογίζεται πως υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι. Πεντακόσιοι από αυτούς, που κρατούνται επειδή συμμετείχαν στις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις, με την απεργία πείνας τους θυμίζουν ποιοι είναι: Αυτοί που «υποφέραμε από την καταπίεση, την αδικία και την τυραννία». Αυτοί που «πάντοτε αντιμετωπιζόμασταν ως ο αδύναμος κρίκος σε κάθε διαπραγμάτευση, που ήμασταν το τελευταίο θέμα που απασχολούσε κάθε τοπική ή διεθνή συνάντηση». Αυτοί που βλέπουν ότι «οι υποσχέσεις όλων των πλευρών που συμμετέχουν στην σύγκρουση και την κρίση στην Συρία αποδείχτηκαν μάταιες».
Καταλονία: Πώς φτάσαμε ως εδώ και οι προκλήσεις της συνέχειας
Οι μέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από το καταλανικό κοινοβούλιο δεν θύμιζαν σε τίποτα μια διαδικασία ανεξαρτητοποίησης -το αντίθετο: Το άρθρο 155 είχε τεθεί σε εφαρμογή, η συζήτηση κινούνταν στους ρυθμούς των εκλογών που επέβαλε ο Ραχόι, πολιτικά στελέχη του καταλανικού εθνικισμού προφυλακίζονται, η Χενεραλιτάτ (η καταλανική κυβέρνηση) δεν λειτουργεί στην ουσία, με τη μισή να βρίσκεται στις Βρυξέλλες, ενώ στους δρόμους επικρατούσε ηρεμία. Αξίζει να δούμε τώρα πώς φτάσαμε έως εδώ, γιατί τα πράγματα πήραν αυτήν την τροπή και τι εγκυμονεί το μέλλον.
Νίκη στο λαό της Καταλονίας - Όχι στην εφαρμογή του άρθρου 155
Η σύγκρουση στην Καταλονία κορυφώνεται, με σύσσωμη την κρατική-πολιτική-οικονομική εξουσία να διαμορφώνει ένα αρραγές «ενιαίο μέτωπο» και να σκληραίνει τη στάση της, επιχειρώντας να τσακίσει πολιτικά όχι απλώς τον καταλανικό εθνικισμό, αλλά και το λαϊκό ρεύμα που αναδείχθηκε υπέρ του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και της δημοκρατίας, όπως και κάθε ρωγμή αμφισβήτησης στο «καθεστώς του 1978», του συμβιβασμού που οργάνωσε τη «μετάβαση» από τον φρανκισμό στην αστική δημοκρατία.
Οι περιφερειακές εκλογές στη Βενεζουέλα
Αντέχει η κυβέρνηση Μαδούρο, αντιμέτωπη με τα αδιέξοδά της η αντιπολίτευση
Και όμως γυρίζει
Υεμένη: Και εν μέσω του πολέμου μεταξύ των ανταρτών Χούθι και του έκπτωτου προέδρου Χάντι (που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία) στην Υεμένη, η τοπική ηγεσία του νότου της χώρας ανακινεί διαδικασία ανεξαρτητοποίησης. Πρόκειται για δυνάμεις που πολέμησαν ενάντια στους Χούθι (που έχουν κοινωνική βάση στα βόρεια της χώρας), αλλά ήρθαν σε ρήξη και με τον Χάντι και κατηγορούνται και από τους Σαούντ ότι υποκινούνται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το 2011, εν μέσω της εξέγερσης ενάντια στον Σάλεχ, διαμορφωνόταν το περίγραμμα να ενωθούν τα αιτήματα των «σεπαρατιστών» του Νότου, των Χούθι και του δημοκρατικού κινήματος. Ο σάπιος συμβιβασμός που επέβαλαν οι Σαούντ, οδήγησε στην ήττα του κινήματος αλλά άφησε άλυτα όλα τα ζητήματα της Υεμένης, που σήμερα «σκάνε» με άγρια μορφή...
Σε Ιράκ και Συρία, κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός για τη «μοιρασιά»
Οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους καταλαμβάνουν τη Ράκα...
Η αντικαπιταλιστική Αριστερά για τη μάχη της Καταλονίας
Α κολουθούν -εδώ και στις επόμενες σελίδες- κάποια αποσπάσματα κειμένων και ομιλιών από το διάλογο που αναπτύχθηκε τις τελευταίες μέρες σε Ελλάδα και Ισπανικό Κράτος, για το πιο σημαντικό ιστορικό γεγονός των τελευταίων δεκαετιών, γεγονός που συντελέστηκε στην καρδιά της Ευρώπης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πράξη συλλογικής πολιτικής ανυπακοής που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Καταλανοί ψήφισαν ΝΑΙ στην ανεξαρτησία. Οργανώσεις και εναλλακτικά μέσα αναφέρουν επίσης ότι η 1η Οκτώβρη, ημερομηνία του καταλανικού δημοψηφίσματος, καταγράφεται ως η μέρα με τη μεγαλύτερη καταστολή τα τελευταία 50 χρόνια, παρόμοια μέρα υπάρχει μόνο την περίοδο της δικτατορίας επί Φράνκο. 15.000 αστυνομικοί επιστρατεύτηκαν για να βρίσκονται στην Καταλονία τις τελευταίες μέρες και ιδιαίτερα την 20ή Σεπτέμβρη. Στην εικόνα που κυκλοφόρησε ανώνυμα στο διαδίκτυο βλέπουμε τη φωτογραφία της ιστορικής στιγμής. Το λαό που παλεύει για την αυτοδιάθεση και το δικαίωμά του να αποφασίσει ελεύθερα την ανεξαρτησία, τη μεγάλη αστυνομική καταστολή, στο μπαλκόνι τον μονάρχη και ταυτόχρονα το φάντασμα του Φράνκο. Τα χέρια των πολιτών που φωτογραφίζουν και διαδίδουν την πληροφορία. Και στη μέση ένα πελώριο άλλο τείχος που γκρεμίζεται: το τείχος του 1978. Η χρονιά της Μετάβασης από τη δικτατορία σε μια δημοκρατία υπό κηδεμονία. Τα τελευταία χρόνια οι λαοί του Ισπανικού Κράτους επιστρέφουν ξανά και ξανά πίσω σε εκείνη την ημερομηνία, επιχειρούν να «διορθώσουν» την Ιστορία, να τελειώνουν με το φάντασμα του Φράνκο, να ολοκληρώσουν τη ρήξη που έμεινε στη μέση.
Και όμως γυρίζει
Συρία: Ένα νέο μέτωπο ανοίγει στη Συρία, με την ανακοίνωση της Τουρκίας ότι ξεκινά επιχείρηση στην επαρχία Ιντλίμπ. Προς το παρόν η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι θα δράσει «υποστηρικτικά» προς φιλικές προς αυτήν αντάρτικες δυνάμεις. Η επιχείρηση στρέφεται ενάντια στην τζιχαντιστική συμμαχία γύρω από την Αλ Νούσρα, που έχει ισχυρή παρουσία στο Ιντλίμπ, και δε συμμετείχε στη συμφωνία Ιράν-Τουρκίας-Ρωσίας για «ζώνες αποκλιμάκωσης». Συνολικότερα, είναι ένα ακόμα επεισόδιο στην «μοιρασιά»: Αφενός η Τουρκία «απαντά» στον αποκλεισμό της από την εκστρατεία ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος (που ενισχύει το ρόλο των Κούρδων μαχητών) και αφετέρου δείχνει να υλοποιεί τη συμφωνία για «ζώνες επιρροής» που έδινε στην Άγκυρα ρόλο στο Ιντλίμπ με αντάλλαγμα το Χαλέπι και γενικότερα την «διευκόλυνση» του Άσαντ...
Το παράδοξο της Καταλονίας
Π ίσω από τα γεγονότα, που εξελίσσονται με αστραπιαία ταχύτητα, βρίσκεται ένα σημαντικό παράδοξο: Η καταλανική ανεξαρτησία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τη «συνέχεια» του πολιτικού και θεσμικού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε το 1978, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να ενισχύσει προσωρινά κάποιους από τους «πυλώνες» του κράτους, παράγοντας ένα πλαίσιο που θα σπρώχνει την ισπανική πολιτική σκηνή προς τα δεξιά.