Και όμως γυρίζει...

Αργεντινή
Έχοντας αποθρασυνθεί από την άνοδο του Τραμπ και τη γενικότερη ενίσχυση της διεθνούς ακροδεξιάς, ο Αργεντίνος πρόεδρος ΧαβιέΜιλέι έβγαλε ένα ιδεολογικό μανιφέστο από το βήμα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, κατακεραυνώνοντας τις φεμινίστριες (που δε χρειάζονται), το «woke» (που είναι καρκίνος και ιός του εγκεφάλου), τα ομόφυλα ζευγάρια (που είναι παιδόφιλα), τον προοδευτισμό, την Αριστερά και τους «αριστερούς» (που πρέπει να «εκδιωχτούν»). Με πρωτοβουλία φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙ συλλογικοτήτων και με καλέσματα πολλών κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών οργανώσεων, μια Ημέρα «Αντιφασιστικής και Αντιρατσιστικής Περηφάνιας» κατέβασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, για να διαδηλώσουν ενάντια στον Μιλέι και την ακροδεξιά ατζέντα. Η κινητοποίηση ήταν τόσο μεγάλη που -για πρώτη φορά στη διάρκεια της θητείας του- ο Μιλέι υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί ρητορικά. Δήλωσε ότι τα λεγόμενά του παρερμηνεύτηκαν, ξεκαθάρισε ότι «σέβεται τους ομοφυλόφιλους» και πήρε αποστάσεις από τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης για κατάργηση ενός νόμου που τιμωρεί αυστηρά τη γυναικοκτονία. Με την αλαζονεία που επέδειξε, ο Μιλέι «αναθέρμανε» την κοινωνική αντίσταση, καθώς οι εργατικοί αγώνες των πρώτων μηνών της διακυβέρνησής του είχαν υποχωρήσει. Με το δημοκρατικό ζήτημα να έρχεται στην επιφάνεια, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον η φετινή 8η Μάρτη (σε μια χώρα με μαζικό και «ζωηρό» φεμινιστικό κίνημα) και η 23η Μάρτη, η μέρα μνήμης ενάντια στα εγκλήματα της δικτατορίας, τα οποία ο Μιλέι επιχειρεί να καθαγιάσει…

Λίβανος

Μετά την λήξη και της νέας προθεσμίας (στις 18 Φλεβάρη) να αποχωρήσουν οι ισραηλινές δυνάμεις από το νότιο Λίβανο, ο όγκος του στρατού εισβολής αποχώρησε, αλλά η «εγγυήτρια» Ουάσινγκτον ενημέρωσε τη Βηρυτό ότι το Ισραήλ αποφάσισε να διατηρήσει φυλασσόμενες στρατιωτικές θέσεις σε 5 κρίσιμα συνοριακά σημεία. Σε συνδυασμό με τη συγκρότηση κυβέρνησης αρεστής στις ΗΠΑ και με αποκλεισμένη τη Χεζμπολά, φαίνεται ότι η λιβανέζικη οργάνωση βγήκε σοβαρά τραυματισμένη (στρατιωτικά και πολιτικά) από τον πόλεμο και υποχρεώνεται να αναδιπλωθεί σε θέσεις άμυνας, ρίχνοντας βάρος στην στρατιωτική της ανασυγκρότηση, την πολιτική της αναδιάταξη (μετά τον θάνατο του Νασράλα, την ανατροπή του Άσαντ, το νέο εσωτερικό σκηνικό) και την εξασφάλιση πόρων για την ανοικοδόμηση και τη στήριξη των σιιτικών κοινοτήτων που υπέστησαν τις εκδικητικές καταστροφές των σιωνιστικών σαρωτικών βομβαρδισμών. Στην κηδεία του Νασράλα, η ηγεσία δήλωσε ότι παραμένει δεσμευμένη «στην Αντίσταση» και προειδοποίησε τις ΗΠΑ να μην παρερμηνεύσουν την σημερινή της ανοχή. Ήταν μια δημόσια παραδοχή της «αμυντικής» στάσης που κρατά αυτήν την περίοδο, αλλά η ίδια η ίδια η κηδεία αποτέλεσε μια εντυπωσιακή επίδειξη μαζικής πολιτικής δύναμης στους αντιπάλους της μέσα κι έξω από τον Λίβανο. Ενώ η παρουσία Ισραηλινού Στρατού Κατοχής μπορεί σήμερα να αντικατοπτρίζει την αδυναμία της Χεζμπολά, αλλά όσο παρατείνεται θα υπονομεύει την νέα κυβέρνηση. Αυτή δηλώνει ότι θα εργαστεί για το «κρατικό μονοπώλιο των όπλων», αλλά όσο δεν πετυχαίνει την αποχώρηση των Σιωνιστών, η Χεζμπολά θα μπορεί να επικαλείται την νομιμοποιητική βάση διατήρησης του οπλισμού της -την πάλη ενάντια σε μια Κατοχή την οποία ο εθνικός στρατός είναι είτε απρόθυμος είτε ανίκανος να τερματίσει…  

Συρία

Μεθυσμένος από την υπεροπλία του και την στήριξη από τον Τραμπ, ο Νετανιάχου κλιμάκωσε τις επιθέσεις του στη νέα Συρία: «Σημειώστε το: Δεν θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις της ΧαγιάτΤαχρίραλ Σαμ ή του νέου συριακού στρατού να εισέλθουν σε περιοχές νότια της Δαμασκού… Απαιτούμε την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της νότιας Συρίας από στρατεύματα του νέου συριακού καθεστώτος στην Κουνέιτρα, την Νταράα και την Σουέιντα». Ο μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, Μοχάμεντ αλ Σάρα κατήγγειλε τις πράξεις και τις απειλές του Νετανιάχου, ζητώντας «άμεση κι άνευ όρων αποχώρηση», αλλά δεν θέλει ή δεν μπορεί να μπει σε στρατιωτική αντιπαράθεση. Πολιτικά, απάντηση έδωσαν οι μάζες στην Δαμασκό, την Νταράα, την Κουνέιτρα και τη Σουέιντα, φωνάζοντας «Νετανιάχου, γουρούνι, η Συρία δεν διαιρείται!» και «Η Συρία είναι ελεύθερη – Έξω το Ισραήλ!». Ιδιαίτερη σημασία είχαν οι διαδηλώσεις στη Σουέιντα, καθώς το σιωνιστικό κράτος προσπαθεί να προσεταιριστεί τους Δρούζους της επαρχίας ή έστω να προσποιηθεί ότι τους «προστατεύει» από τους ισλαμιστές της Δαμασκού. Την επομένη των διαδηλώσεων και της δήλωσης του Αλ Σάρα, ο  Ισραηλινός Στρατός εξαπέλυσε βομβαρδισμούς σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις νότια της Δαμασκού…