Απομονώστε τώρα το κράτος-δολοφόνο

Από τις 2 Μάρτη, το Κράτος του Ισραήλ επέβαλε ολοκληρωτικό αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας από κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ από τα ξημερώματα της 18ης Μάρτη άρχισε ξανά την καταστροφή της Γάζας και τη σφαγή του πληθυσμού της από εκεί που την είχε διακόψει. Ο Νετανιάχου δήλωσε ότι οι –όποιες…– διαπραγματεύσεις θα γίνουν «υπό ισραηλινά πυρά», ενώ ο υπουργός Άµυνας του Ισραήλ απεύθυνε στο λαό της Γάζας µια «τελική προειδοποίηση», απειλώντας µε «καταστροφή και ολοκληρωτική ερηµοποίηση». 
Εθνοκάθαρση
Η σιωνιστική ηγεσία χρησιμοποιεί κάθε βάρβαρο μέσο με στόχο να εκβιάσει μια άνευ όρων επιστροφή των αιχμαλώτων για να απαλλαγεί από αυτόν τον «πονοκέφαλο» (οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο Ισραήλ έχουν κλιμακωθεί σημαντικά) και την έξοδο του στελεχικού δυναμικού της Χαμάς από τη Γάζα, για να μπορέσει να ολοκληρώσει το σχέδιο της εθνοκάθαρσης. Εν τω μεταξύ, τα γενοκτονικά εγκλήματα που διαπράττει ήδη επιταχύνουν αυτό το στρατηγικό στόχο των Σιωνιστών, που ανακοίνωσαν ότι στήνουν «Κέντρα Διευκόλυνσης της Εθελοντικής Μετανάστευσης». 
Είναι προφανές ότι οι δηλώσεις Τραμπ περί µετατροπής της Γάζας σε «Ριβιέρα» (χωρίς Παλαιστίνιους) αποτέλεσαν το πράσινο φως των ΗΠΑ, καθώς μετέτρεψαν την υποχρεωτική μετεγκατάσταση πληθυσμού σε επίσημη αμερικανική πολιτική. Αυτή είναι η ουσία πίσω από τις ρητορικές παλινωδίες του Αμερικανού Προέδρου πάνω στο ζήτημα: Ότι το Ισραήλ είναι πλέον ελεύθερο να επιδιώξει να επιβάλει μια τέτοια «λύση». Αυτά τα σχέδια δεν περιορίζονται στη Γάζα. Στη Δυτική Όχθη, ο Ισραηλινός Στρατός έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους από τους καταυλισµούς προσφύγων, τους οποίους κατεδαφίζει ολοσχερώς και ο Νετανιάχου κάνει λόγο για την πιθανότητα να ανοίξει εκεί «ένα ακόµα ισχυρότερο και µεγαλύτερο µέτωπο». 
Το Ισραήλ γράφει επιδεικτικά στα παλιά του παπούτσια τα ασφαλιστικά μέτρα του Διεθνούς Δικαστηρίου, τα διεθνή εντάλματα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, τις καταγγελίες και τις εκκλήσεις του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών, τις ρητορικές «αποδοκιμασίες» (όχι όλων…) των διεθνών κρατικών ηγεσιών. 
Το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια πρόκληση. Τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο, η ανάπτυξή του υπήρξε το ελπιδοφόρο νέο μέσα στο σκοτάδι της γενοκτονίας. Κέρδισε συνειδήσεις, επέβαλε ιδεολογικές μετατοπίσεις, πιστώνεται τις όποιες «ρωγμές» εμφανίστηκαν σε θεσμικό επίπεδο. Συνάντησε τον «τοίχο» της αδιαλλαξίας των κυβερνήσεων, που επιμένουν να θεωρούν τις δουλειές με το Κράτος-Δολοφόνο σημαντικότερες από το πολιτικό κόστος της συνενοχής τους στα εγκλήματα. Ακτιβιστές και ακτιβίστριες διεθνώς βρίσκονται απέναντι στο ερώτημα της μετατροπής των πολιτικών-ιδεολογικών κατακτήσεων της προηγούμενης περιόδου σε μια πιο απειλητική δύναμη, που θα μπορέσει να επιβάλει μέτρα απομόνωσης (πχ. απόφαση των Σουηδών λιμενεργατών για εμπάργκο όπλων), που θα αυξήσει το τίμημα της συνενοχής των επιχειρήσεων και των κυβερνήσεων στο έγκλημα. 
Στις ΗΠΑ, ο αγώνας για την Παλαιστίνη έχει συνδεθεί με τον ευρύτερο αγώνα για δημοκρατικά δικαιώματα και αντίστασης στην τραμπική απειλή, καθώς μαζικές κινητοποιήσεις καταγγέλουν τις απαγωγές και τις απειλές απελάσεων φοιτητών που ανέπτυξαν φιλοπαλαιστινιακή δράση –με εμβληματική την έφοδο και κατάληψη του «Πύργου Τραμπ» από μέλη της Εβραϊκής Φωνής για την Ειρήνη (Jewish Voice for Peace). Στην Ευρώπη, θα χρειαστεί το κίνημα αλληλεγγύης να ξεσκεπάσει την υποκρισία των ηγεσιών που αρέσκονται τελευταία να αυτοπαρουσιάζονται ως οι τελευταίοι υπερασπιστές του φιλελεύθερου φωτός, ενώ έχουν διαλέξει πλευρά στην «απόλυτη ηθική δοκιμασία της εποχής μας». Οι αραβικές μάζες θα χρειαστεί να βρουν τη δύναμη να παρέμβουν ενάντια στην αδράνεια των κρατικών ηγεσιών, που ανακοινώνουν «πλάνα ανοικοδόμησης της Γάζας» ενώ παρακολουθούν αδρανείς τον αφανισμό της…

Να σπάσουμε τον άξονα Ελλάδας-Ισραήλ

Για την ξεδιάντροπη συνενοχή της ελληνικής κυβέρνησης και το ρόλο του ελληνικού κράτους ως ένας από τους πιο θερµούς και αφοσιωµένους συµµάχους του κράτους-δολοφόνου έχουν ειπωθεί πολλά από πολλούς και από εμάς. Στη σημερινή συνθήκη, όπου η απαίτηση για μέτρα αποτροπής εγκλημάτων πολέμου έρχεται από διεθνείς θεσμικούς οργανισμούς, όπου ο Νετανιάχου εγκαταλείπει κάθε «φύλο συκής» (και καταζητείται διεθνώς…), όπου η αγριότητα της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας συγκλονίζει, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης σπάει κάθε ρεκόρ κυνικής χυδαιότητας. 
Ενώ στη Γάζα είχε επιβληθεί η λιμοκτονία, η Λίνα Μενδώνη επισκεπτόταν το Ισραήλ να σφίξει τα χέρια των εγκληµατιών. Με το Ισραήλ έτοιμο να τινάξει στον αέρα την κατάπαυση του πυρός, ο υπουργός Εξωτερικών του Σιωνιστικού κράτους είχε γίνει πανηγυρικά δεκτός στην Ελλάδα. Η ελληνική πρεσβεία στο Ισραήλ γιόρτασε την 25η Μαρτίου σε… κιμπούτς έξω από τη Γάζα. Η πρόκληση κορυφώθηκε στις 30 Μάρτη. Εν μέσω της αγριότητας σε Γάζα και Δυτική Όχθη, ο Μητσοτάκης επέλεξε να μεταβεί ο ίδιος στην Ιερουσαλήμ για να συναντηθεί με τον φίλο, σύμμαχο και εγκληματία πολέμου Νετανιάχου! 
Ο προσανατολισμός στη συμμαχία με το Ισραήλ έχει πάρει χαρακτήρα «εθνικής γραμμής». Είναι το «μόνο θετικό» που αναγνωρίζουν στην εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη οι ακροδεξιές-εθνικιστικές αντιπολιτεύσεις του. Η «Νέα Εθνική Πυξίδα» του Αλέξη Τσίπρα, λαλίστατη επί παντώς επιστητού (Ουκρανία, Ρωσία, ΕΕ, ΗΠΑ, ελληνοτουρκικά) «ξέχασε» να πει δυο κουβέντες για τη γενοκτονία στη Γάζα ή μια πρόταση για το Παλαιστινιακό Ζήτημα, αποφεύγοντας ακόμα και τον διαχρονικό «φερετζέ» των ανώδυνων όρκων πίστης στην προοπτική λύσης δύο κρατών. 
Το κίνημα αλληλεγγύης και η Αριστερά οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα στέκονται στο ύψος αυτής της κορυφαίας πρόκλησης, βάζοντας στο στόχαστρο τον κατάπτυστο «άξονα» και όλες τις πτυχές της ελληνοϊσραηλινής συμμαχίας…