(ολόκληρο στο Rproject.gr)
Ημερ.Δημοσίευσης
Μεθυσμένος από την επιστροφή του στο Λευκό Οίκο και την αυτοκρατορική εξουσία που τη συνοδεύει, ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει ότι έχει λαϊκή εντολή να εφαρμόσει ολόκληρη την ακροδεξιά του ατζέντα. Και κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα για να την εφαρμόσει σε όλα τα μέτωπα.
Αυτή η στρατηγική, που είναι σχεδιασμένη για να οδηγήσει τους πολλούς στόχους του Τραμπ σε ζαλισμένη παράλυση, είναι η ίδια που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη του θητεία. Όμως αυτήν τη φορά ο Τραμπ στοχεύει ψηλότερα και επέστρεψε στο Λευκό Οίκο με ένα καταρτισμένο σχέδιο το οποίο θα διευκολυνθεί από ένα δίκτυο ανθρώπων αφοσιωμένων στην επιχείρηση «πλιάτσικου»: Τους προσωπικά επιλεγμένους διορισμένους υπουργούς οι οποίοι είχαν ήδη αποδείξει την αφοσίωσή τους στον Τραμπ και τις αυταρχικές τάσεις του.
Επίσης, ήδη από την πρώτη του θητεία, ο Τραμπ έχει γεμίσει τα ομοσπονδιακά δικαστήρια με διορισμένους από τον ίδιο αντιδραστικούς οι οποίοι είναι πρόθυμοι να επικυρώνουν και τυπικά την σαρωτική του επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα. Σήμερα έχει ξεκινήσει να εκδικείται όσους θεωρεί ότι τον πρόδωσαν. Οι ενέργειες του Τραμπ έχουν χαρακτηριστεί ως «πραξικόπημα» και ως «συνταγματική κρίση». Αν και δεν είναι καθαρό το πώς ακριβώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τις ενέργειες του Τραμπ, είναι καθαρό ότι η έκβαση θα εξαρτηθεί από το πόσο μακριά θα του επιτραπεί να προχωρήσει σε αυτόν τον καταστροφικό δρόμο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ βρήκε επιτέλους το ταίρι του, στο πρόσωπο του εξίσου μανιακού ναρκισσιστή Ίλον Μασκ. Γεννήθηκαν και οι δύο μέσα σε πλούσιες οικογένειες και λατρεύουν να συσσωρεύουν χρήμα και εξουσία. Μαζί σκοπεύουν να ανατρέψουν την πολιτική και ίσως και τη συνταγματική τάξη πραγμάτων προκειμένου να αναπλάσουν το αμερικανικό κράτος με βάση τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα και προς την εξυπηρέτηση των δικών τους προσωπικών κερδών.
Διάλυση του ομοσπονδιακού κράτους
Ο Μασκ σήμερα έχει αναλάβει να πάρει το τσεκούρι και να πελεκήσει το ομοσπονδιακό κράτος με τη βοήθεια μιας ομάδας φανατικών νερντ της τεχνολογίας, οι οποίοι παραμένουν σε γενικές γραμμές ανώνυμοι και οι οποίοι υπολογίζεται ότι είναι μεταξύ 19 και 25 χρονών. Έχουν αποκτήσει το παρατσούκλι «οι Μπράβοι», εξαιτίας του ζήλου που δείχνουν στο να μπουκάρουν σε κρατικές υπηρεσίες προκειμένου να τις κλείσουν.
Ο Τραμπ και ο Μασκ έχουν από κοινού παρακάμψει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων από το Κογκρέσο, καταργώντας ή κόβοντας τη χρηματοδότηση σε ολόκληρες υπηρεσίες με μια υπογραφή, πετσοκόβοντας θέσεις εργασίες στο ομοσπονδιακό κράτος και στις δημόσιες υπηρεσίες.
Σύμφωνα με τους Financial Times:
«οι αξιωματούχοι του DOGE έχουν εγκατασταθεί σε όλο το ομοσπονδιακό κράτος: Στο υπουργείο Οικονομικών, στο υπουργείο Εξωτερικών, στο υπουργείο Υγείας, στην Ομοσπονδιακή Διοίκηση Πολιτικής Αεροπορίας και σε μια σειρά από άλλους μικρότερους οργανισμούς –κάποιοι μάλιστα κοιμούνται τα βράδια μέσα στα κρατικά κτίρια.
Μια ολόκληρη υπηρεσία αξίας 40 δισ. δολαρίων, η USAID, έχει πρακτικά κλείσει, με τις συμβάσεις της να ακυρώνονται και το εργατικό της δυναμικό να προγραμματίζεται να πετσοκοφτεί από τις 10.000 θέσεις εργασίας στις 600. Με μια έφοδο που σόκαρε τους παλιότερους βουλευτές, τα μέλη της DOGE άρχισαν να ελέγχουν εμβάσματα αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απέκτησαν πρόσβαση σε προσωπικούς αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης, σε στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών, ακόμα και στους ιατρικούς φακέλους Αμερικανών πολιτών…».
Ενάντια σε μαύρους
και τρανς
Ο Τραμπ υποστηρίζει εδώ και πολύ καιρό τη φαντασίωση περί «αντεστραμμένου ρατσισμού» κατά των λευκών. […] H σαρωτική του επίθεση έχει εξαπολυθεί ενάντια σε όλα τα προγράμματα «θετικών δράσεων» που είχαν δημιουργηθεί για να καταπολεμηθούν οι έμφυλες και φυλετικές διακρίσεις –σε μια από τις νίκες του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα.
Στις 21 Γενάρη, ο Τραμπ υπέγραψε το εκτελεστικό διάταγμα «Για τον τερματισμό των παράνομων διακρίσεων και την αποκατάσταση των αξιοκρατικών ευκαιριών». Με αυτό, ανέτρεψε το κομβικό εκτελεστικό διάταγμα του Προέδρου Λίντον Τζόνσον του 1965, το οποίο απαγόρευε σε εργολάβους και υπεργολάβους που συνεργάζονται με το Δημόσιο να κάνουν διακρίσεις στις προσλήψεις τους, απαιτώντας από αυτούς να αναλάβουν θετικές δράσεις για να αποτραπούν οι διακρίσεις στην απασχόληση.
Ανατρέποντας το διάταγμα του Τζόνσον, με βάση το οποίο είχε δημιουργηθεί το Γραφείο Προγραμμάτων Συμμόρφωσης με τις Ομοσπονδιακές Συμβάσεις («OFCCP»), ο Τραμπ ουσιαστικά έκοψε τα φτερά αυτού του Γραφείου.
Με αυτό ο Τραμπ έκανε και μια προσωπική χάρη στον Ίλον Μασκ, καθώς η Tesla αντιμετώπιζε έρευνα από το OFCCP μαζί με κάποιες άλλες εταιρίες της Περιοχής του Κόλπου [την Bay Area του Σαν Φρανσίσκο]. Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης είχε κάνει μήνυση στην Tesla το 2023, κατηγορώντας την ότι καλλιεργεί ένα ρατσιστικό περιβάλλον προς τους Μαύρους εργαζόμενους.
Σήμερα ο Τραμπ έχει εξαπολύσει ένα κυνήγι μαγισσών κατά των τρανς ανθρώπων. Η συντακτική ομάδα των New York Times σημείωσε ότι «έχουμε να δούμε εδώ και ολόκληρες γενιές μια εκστρατεία τόσο ευθείας στοχοποίησης μιας συγκεκριμένης ευάλωτης μειονότητας σαν αυτήν που διεξάγει». Όπως συνοψίζουν:
«αυτή η ρητορική άρχισε να κωδικοποιείται σε μια σειρά από εκτελεστικά διατάγματα και ενέργειες που επιχειρούν να αποκλείσουν τα τρανς άτομα από κάθε πτυχή του αμερικανικού δημόσιου βίου: Τους αρνούνται ακριβή έγγραφα ταυτοποίησης όπως τα διαβατήρια. Επιβάλλεται σε πανεθνικό επίπεδο ο περιορισμός της ιατρικής φροντίδας επιβεβαίωσης φύλου για την τρανς νεολαία. Τα σχολεία που διαθέτουν ουδέτερα από άποψη φύλου μπάνια αντιμετωπίζουν έρευνες. Ποινικοποιείται η υποστήριξη των εκπαιδευτικών σε τρανς μαθητές-τριες. Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών διατάσσεται να υποχρεώσει τις περίπου 1.500 τρανς κρατούμενες γυναίκες να εγκλειστούν μαζί με άντρες».
Τι να κάνουμε;
Τι κάνουμε λοιπόν από δω και πέρα; Δυστυχώς, έχουμε διαθέσιμα μόνο αρνητικά παραδείγματα. Δηλαδή τι να μην κάνουμε. Όπως έγραψε η Μόιρα Ντόνεγκαν στον «Γκάρντιαν»:
«Το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να στραφούμε στους Δημοκρατικούς, οι οποίοι από την εκλογή του Τραμπ και μετά έχουν βάλει τα κεφάλια τους στην άμμο... Είναι οι εξτρεμιστές Ρεπουμπλικανοί αυτοί –και μόνο αυτοί– που επικοινωνούν δημόσια στον κόσμο ένα όραμα για την Αμερική. Και οι κλαψιάρηδες, υποτακτικοί πολιτικοί που περνιούνται για “αντιπολίτευση” ποτέ δεν αντιπαραβάλουν ένα δικό τους όραμα παρά μόνο ψιθυρίζουν, τόσο χαμηλόφωνα που μετά βίας ακούγονται, την αδύναμη απάντηση: “Ε μη φτάσουμε και ως εκεί…”».
Μήπως τότε μπορούμε να υπολογίζουμε στα δικαστήρια; Κάποιοι αναλυτές επισημαίνουν τις πολυάριθμες «προσωρινές δικαστικές εντολές» δικαστών που έχουν αποκρούσει κάποιες από τις χειρότερες ακρότητες του Τραμπ (όπως η κατάργηση του δικαιώματος στην ιθαγένεια για τα παιδιά που γεννιούνται στις ΗΠΑ και η μεταφορά τρανς γυναικών σε αντρικές φυλακές) ως απόδειξη ότι θα τον ελέγξει η δικαστική εξουσία.
Αλλά αυτές οι εντολές είναι μόνο προσωρινές και μπορούν εύκολα να φτάσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το οποίο είναι στελεχωμένο με σύνθεση σταθερά υπέρ του Τραμπ...
Επιπλέον, όπως ισχυρίζεται η Έλι Μάισταλ στο Nation:
«Μια δικαστική εντολή δεν μπορεί να επιβάλει την εφαρμογή της από μόνη της. Δεν μπορεί να αλλάξει γνώμες… Δεν μπορεί να ανακτήσει πράγματα που χάθηκαν ή κλάπηκαν. Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είμαστε εμείς οι ίδιες».