Εκλογές για την ανάδειξη νέου Δ.Σ. και εκπροσώπων στην ομοσπονδία τους πραγματοποιεί στις 7 Απρίλη ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Οι εκλογές πραγματοποιούνται για πρώτη φορά από το 2018 λόγω της παράτασης που είχε πάρει η θητεία του Δ.Σ. εξαιτίας της πανδημίας και είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αναστραφεί η πορεία απαξίωσης του Συλλόγου. Μια πρώτης τάξης ευκαιρία ο Σύλλογος να ξαναποκτήσει σχέσεις με τη βάση του. Με όλους τους εργαζόμενους στο Πανεπιστήμιο.
Αυτά τα 4 χρόνια η σημερινή διοίκηση του Συλλόγου πέτυχε να καταστήσει ανύπαρκτο ένα σωματείο που έχει δώσει τεράστιες μάχες τα προηγούμενα χρόνια με αποκορύφωμα την απεργία 3,5 μηνών το 2013. Η συνεργασία στο προεδρείο του Συλλόγου της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης (ΕΑΠ) και της Ανεξάρτητης Πανεπιστημιακής Έκφρασης (ΑΠΕ) μετέτρεψαν ένα σύλλογο που επί της ουσίας καλύπτει πάνω από 4.000 εργαζόμενους στο ΕΚΠΑ σε ένα ακίνδυνο για τη Διοίκηση του πανεπιστημίου σώμα. Απέδειξαν έτσι ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ΠΑΣΚΕ δεν έχουν σκοπό να προσφέρουν καμιά υπηρεσία στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις μάχες που χρειάζονται να οργανωθούν για να ανατραπεί η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση.
Ενώ η κυβέρνηση έχει διαλύσει την Υγεία και την Παιδεία, ιδιωτικοποιεί τα πάντα και προσπαθεί να καταργήσει το συνδικαλισμό και τα Σωματεία το σωματείο με το ζόρι έβγαλε όλο αυτό το διάστημα κάποιες ανακοινώσεις και αυτό μετά από συντονισμένες πιέσεις των 2 παρατάξεων της Αριστεράς που μειοψήφησαν στις προηγούμενες εκλογές. Της ΔΑΣ (ΚΚΕ) και της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθήνας (ΠΕΠΑ) στην οποία συμμετέχουν ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες και μέλη συλλογικοτήτων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Τα προβλήματα
στο Πανεπιστήμιο
Στο πανεπιστήμιο Αθήνας όπως και σε όλα τα πανεπιστήμια τα προβλήματα των εργαζομένων είναι κοινά με αυτά των φοιτητών. Η προσπάθεια να μην μπει η αστυνομία στους χώρους που ήδη η κυβέρνηση της έχει ανοίξει την πόρτα και να μην συλλαμβάνονται φοιτητές-τριες λόγω της δράσης τους είναι μια μάχη που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα. Εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου καθοριστικοί για την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν μπήκαν σε καθεστώς αναστολής εργασίας επειδή επέλεξαν να μην εμβολιαστούν. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα αντί να μονιμοποιηθούν, εξακολουθούν να δουλεύουν με μισθούς πείνας και συμβάσεις προς χάριν της ανακύκλωσης της ανεργίας, ενώ σε αρκετούς χώρους του πανεπιστημίου και εξωτερικούς και εσωτερικούς ήδη έχουν αναλάβει την καθαριότητα εργολάβοι. Η σημερινή πλειοψηφία του Δ.Σ. δεν έχει πάρει καμιά πρωτοβουλία απέναντι στην κερκόπορτα των ιδιωτικοποιήσεων που αποτελεί η παρουσία εργολάβων καθαριότητας στο ΕΚΠΑ και βαφτίζει τις απολύσεις των συμβασιούχων οκτάμηνων ή διετών συμβάσεων ως αναγκαίο κακό λόγω της λήξης της σύμβασης που έχουν υπογράψει.
Με αυτό το πρόβλημα να παίρνει διάσταση λόγω της πανδημίας καθώς η καθαριότητα και η απολύμανση όλων των χώρων του πανεπιστημίου (αιθουσών διδασκαλίας και αμφιθεάτρων, τουαλετών και κοινόχρηστων χώρων, γραφείων και εργαστηρίων) έπρεπε και πρέπει να είναι συνεχής, η απερχόμενη πλειοψηφία δεν έκανε ούτε μία Γενική Συνέλευση με εξαίρεση την εκλογοαπολογιστική της Πέμπτης 31/3 όπου ο διοικητικός απολογισμός της καταψηφίστηκε. Κάτι που μάλλον δεν κόστισε πολύ στην απερχόμενη διοίκηση καθώς αυτά τα 4 χρόνια προτίμησε να στήσει, με την ανοχή και την συναίνεση της διοίκησης, ένα μηχανισμό συνεννόησης μεταξύ τους όπου η συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων έδωσε τη θέση της στις ατομικές συζητήσεις για την επίλυση όποιου θέματος προέκυπτε. Μηχανισμό με στόχο την εργασιακή ειρήνη και όχι την αντίσταση στη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΚΠΑ.
Η ΠΕΠΑ όπως πρωτοστάτησε και στη μεγάλη μάχη του 2013, όπως προσπάθησε και τα τελευταία 4 χρόνια, θα δώσει μάχη για να σταματήσει την ύπαρξη αυτού του μηχανισμού. Η συμμετοχή στις διαδικασίες του Συλλόγου θα είναι καθοριστική. Οι εργαζόμενοι όλοι μαζί και σε συνεργασία με τους φοιτητές του ΕΚΠΑ μπορούν να ανατρέψουν το τοπίο και να πάρουν την κατάσταση ξανά στα χέρια τους ζωντανεύοντας το Σύλλογο για να αποτρέψουμε κάθε σκέψη για την ιδιωτικοποίηση των εργασιών του ΕΚΠΑ, κάθε σκέψη για την είσοδο αστυνομίας στους χώρους του Πανεπιστημίου, για να μπορέσουμε να μονιμοποιήσουμε τους πάνω από 3.000 συμβασιούχους εργαζόμενους του Πανεπιστημίου.
Πρυτανεία και κυβέρνηση εμπαίζουν τους/τις
συμβασιούχους καθαριότητας του ΕΚΠΑ
Για δεύτερη φορά ο πρύτανης του ΕΚΠΑ αποφάσισε να αθετήσει τις δεσμεύσεις του απέναντι στις καθαρίστριες-στες που δουλεύουν στο Πανεπιστήμιο με 8μηνες συμβάσεις εργασίας. Έτσι 30 από τους περίπου 90 εργαζόμενες-ους δεν εξοφλήθηκαν στις 24 Μάρτη, όπως ο πρύτανης είχε δεσμευθεί, τους μισθούς Γενάρη και Φλεβάρη.
Μάλιστα ο ίδιος ο πρύτανης αρνείται να πει καθαρά το λόγω της μη πληρωμής αυτών των εργαζομένων ενώ σε αντιφάσεις έπεσε και η διεύθυνση μισθοδοσίας του ΕΚΠΑ κατά τη διάρκεια παράστασης διαμαρτυρίας που έκαναν οι συμβασιούχες καθαρίστριες-στες στο κτίριο των διοικητικών υπηρεσιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως λόγος της μη-πληρωμής των 30 εργαζομένων (που άλλοι πληρώθηκαν κάποιες μέρες του Φλεβάρη και όχι τις μέρες που δούλεψαν το Γενάρη και κάποιοι μόνο το Γενάρη) προβλήθηκε η αδράνεια από μεριάς εποπτών να προσκομίσουν έγκαιρα υπογεγραμμένα τα παρουσιολόγια των εργαζομένων. Όταν όμως ρωτήθηκαν πως είναι δυνατόν στην ίδια σχολή π.χ. στην Ιατρική με τον ίδιο επόπτη άλλοι εργαζόμενοι να έχουν πληρωθεί κανονικά και άλλοι όχι δεν μπορούσαν να απαντήσουν και μας παρέπεμπαν στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών. Πετούσαν δηλαδή την μπάλα στην εξέδρα.
Πολύ σημαντική ήταν και η πρωτοβουλία καθαριστριών-στών του Φυσικού να ζητήσουν και να λάβουν τη στήριξη των φοιτητών της σχολής και η από κοινού προσπάθεια να συναντηθούν με τον κοσμήτορα της σχολής απαιτώντας να πάρει θέση. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα. Αυτό που έγινε κατορθωτό με την πίεση των καθαριστριών-στων στη συνέλευση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του ΕΚΠΑ ήταν η απόφαση τη μέρα της Γενικής Απεργίας, την Τετάρτη 6 Απρίλη να πραγματοποιηθεί στις 9 το πρωί συγκέντρωση στην Πρυτανεία με αίτημα την άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων. Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν όσο χρειαστεί.