Με κόκκινο μελάνι

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΜΠΡΗΣΤΩΝ
Από την 1η Μάη ξεκίνησε και επίσημα η αντιπυρική περίοδος, όπως κάθε χρόνο, με διαβεβαιώσεις περί «ετοιμότητας» και «κατάλληλης προετοιμασίας». Από την αρχή του έτους όμως, πριν την επίσημη «πρεμιέρα» δηλαδή, είχαν ξεσπάσει δεκάδες πυρκαγιές σε δάση και δασικές εκτάσεις, όπως σε Σάμο, Ρόδο, Κορινθία, Χαλκιδική, Ηλεία, Λακωνία κ.α., που είχαν σαν αποτέλεσμα να καούν περίπου 11.000 στρέμματα. Αριθμός κατά πολύ μεγαλύτερος από τις συνήθεις 4-5 μεγάλες πυρκαγιές της χειμερινής περιόδου, όλα τα προηγούμενα χρόνια, αποδεικνύοντας την αναγκαιότητα μιας διαρκούς πολιτικής πρόληψης και ενίσχυσης της δασοπροστασίας. Κάτι που φυσικά απουσιάζει από τις προτεραιότητες του «επιτελικού κράτους» Μητσοτάκη, που αντί για πυροσβεστικά μέσα αγοράζει όπλα, όταν δεν οργανώνει «πράσινες» και τουριστικές μπίζνες στα δάση. Παρά την εκθετική αύξηση των πυρκαγιών και της τεράστιας οικολογικής καταστροφής το περασμένο καλοκαίρι σε Εύβοια, Αττική και Πελοπόννησο, εξακολουθούν να υπάρχουν 4.000 κενές οργανικές θέσεις μονίμων στην Πυροσβεστική, με «γερασμένα» οχήματα και λίγα πτητικά μέσα πυρόσβεσης. Η φιλότιμη προσπάθεια του προσωπικού, στο οποίο οφείλονται χιλιάδες μέρες ρεπό και άδειας, δεν αρκεί για να καλυφθούν οι ανάγκες. Επιπλέον, περίπου 1.700 πυροσβέστες, βρίσκονται εκτός επιχειρησιακού σχεδιασμού, καθώς στελεχώνουν τις υπηρεσίες των ιδιωτικών αεροδρομίων της «Fraport», του «Ελευθέριος Βενιζέλος», των ιδιωτικών οδικών αξόνων κλπ. Μακάρι να μην δικαιωθούμε, αλλά αυτή η εγκληματική πολιτική επιλογή, προμηνύει ακόμα ένα τραγικό καλοκαίρι. Και θα γνωρίζουμε όλοι/ες, τον εμπρηστή… 
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
«Σφυρίζοντας τη λήξη» της πανδημίας, με πολιτική απόφαση του υπουργού Υγείας, η κυβέρνηση ποντάρει όλα τα χαρτιά της στη φετινή τουριστική σεζόν. Από Σεπτέμβρη που θα φύγουν οι τουρίστες, θα επανεξεταστούν και τα υγειονομικά δεδομένα…Τα κυβερνητικά επιτελεία εκτιμούν ότι μια καλή πορεία του τουριστικού κλάδου θα βοηθήσει το οικονομικό κλίμα και θα ανακόψει την πολιτική φθορά της ΝΔ, εξαιτίας της κοινωνικής δυσαρέσκειας που γεννά το μεγάλο κύμα της ακρίβειας. Με αφετηρία το Πάσχα, μια σειρά τουριστικές περιοχές κατέγραψαν αυξημένη πληρότητα. Ωστόσο, το «καλό ξεκίνημα» που διαπιστώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες δεν είναι καθόλου «αισιόδοξο» για τους εργαζόμενους στις τουριστικές επιχειρήσεις, που καλούνται να δουλέψουν μέσα σε άθλιες συνθήκες εργασίας και διαμονής, με κακοπληρωμένους μισθούς και εξαντλητικά ωράρια. Όταν μάλιστα, στη διάρκεια της πανδημίας, πολλοί από αυτούς/ες ήταν σε αναστολή και ζούσαν με 534 ευρώ το μήνα ή με τρεις μόλις μήνες δουλειά το χρόνο. Η προτροπή Μητσοτάκη στους εργοδότες του τουρισμού, προκειμένου να τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες της εργατικής νομοθεσίας, μόνο σαν ειρωνικό αστείο ακούγονται. Παρά τα απανωτά μέτρα ενίσχυσης του τουριστικού κεφαλαίου, τα αφεντικά εξακολουθούν να δίνουν ψίχουλα και να λειτουργούν ασύδοτα. Και μετά αναρωτιούνται γιατί τους λείπουν 50 χιλιάδες εργαζόμενοι. Τι πιο ωραίο καλοκαίρι άλλωστε, από 12ωρη εργασία με το βασικό μισθό, χωρίς ρεπό για μήνες, με ύπνο σε τραγικά καταλύματα; Γιατί οι ανέσεις είναι μόνο για τους τουρίστες.
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕΡΑ 25
Από τις 12 μέχρι τις 15 Μάη θα πραγματοποιηθεί το β΄ μέρος του 1ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου του ΜΕΡΑ25, το α’ μέρος του οποίου είχε γίνει το περασμένο καλοκαίρι στη Δραπετσώνα, όπου με ποσοστό 92,48% είχαν εγκριθεί οι πολιτικές θέσεις του κόμματος. Παράλληλα, είχαν διευρυνθεί τα όργανα και πλέον η Κεντρική Επιτροπή αριθμεί 200 μέλη, που θα εκλεγούν την τελευταία μέρα των εργασιών. Στο φόντο νέων ανεξαρτητοποιήσεων βουλευτών, διαγραφών και αποχωρήσεων στελεχών με καταγγελίες για σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας, με αφορμή τις αλλαγές στο καταστατικό και όχι μόνο, η ηγεσία προσπαθεί να υπερβεί το κλίμα εσωστρέφειας και να αποσαφηνίσει το ιδεολογικό στίγμα του ΜΕΡΑ25. Το κόμμα Βαρουφάκη, δείχνει να ριζοσπαστικοποιεί το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του, αναθεωρώντας παλαιότερες «αυταπάτες» σχετικά με τις δυνατότητες «εκδημοκρατισμού» της ΕΕ (για αυτό και «Ρήξη, η μόνη απάντηση στην κρίση» το βασικό σύνθημα του Συνεδρίου). Παραμένει όμως καθηλωμένο στο πεδίο ενός «έντιμου κεϋνσιανισμού» -με ισχνή συμβολή στην οικοδόμηση μετώπων κοινωνικής αντίστασης- όπου οι «υγιείς» επιχειρηματίες, θα οικοδομούν μαζί με τους εργαζόμενους, την «κοινή» ευημερία τους. Στα αδιέξοδα των πολλαπλών κρίσεων της εποχής μας, τέτοιες απαντήσεις είναι απλά ανέφικτες.