πολιτική

Κάποιοι νόμιζαν ότι ξόφλησαν οριστικά με τη μαζική κινητοποίηση του κόσμου από τα κάτω. Ότι ο κυβερνητικός τους θώκος είναι ατράνταχτος και το στόμα τους ανέλεγκτο. Δυστυχώς για εκείνους, ευτυχώς για εμάς, διαψεύστηκαν πανηγυρικά στις 28/02. 

Το έγκλημα στα Τέμπη, αποδεικνύει πως η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της εξυπηρέτησης του επιχειρηματικού κέρδους, κοστίζει ανθρώπινες ζωές. 
 

Δύο χρόνια μετά το τραγικό έγκλημα των Τεμπών τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει στη συγκάλυψη, η Hellenic Train συνεχίζει να κερδοσκοπεί, η δικαστική εξουσία εξακολουθεί να προκαλεί με την αδιαφορία της και τα συστημικά ΜΜΕ δεν σταματούν να αναπαράγουν το κυβερνητικό αφήγημα. Οι οικογένειες των 57 θυμάτων των Τεμπών βρίσκονται αντιμέτωπες με το πιο βάναυσο πρόσωπο του αστικού κράτους. Όμως δεν έχουν σκύψει το κεφάλι και ζητούν δικαίωση.
 

Στο ότι ο κόσμος κινείται στους ρυθμούς της πολεμικής οικονομίας συμφωνούν πλέον όλοι οι διεθνείς αναλυτές. Σε μια συνθήκη ακραίων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που απειλεί την ειρήνη, τις ζωές και τα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των πολεμόχαρων ηγεσιών. 
 

Πριν από σχεδόν 25 χρόνια, όταν η Γαλλία και Γερμανία βίωναν εποχές ακμής, ο τότε Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ τόνιζε: «Όταν η Γαλλία και η Γερμανία προχωρούν, όλη η Ευρώπη προχωρά. Όταν δεν το κάνουν, σταματάει». 
 

Όλες οι ευρωπαϊκές έρευνες που αφορούν τη δυνατότητα των ανθρώπων να βγάλουν το μήνα με το εισόδημά τους, τη στεγαστική κρίση, την ενεργειακή φτώχεια, αποτυπώνουν ότι οι συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων στην Ελλάδα βρίσκονται στον πάτο της κατάταξης. 
 

Από τα μέσα Νοεμβρίου, καταγράφεται μεγάλο άλμα στις χονδρεμπορικές τιμές ρεύματος αναγκάζοντας ακόμα και τον Μητσοτάκη να δηλώσει ότι θα φροντίσει ώστε οι υψηλές τιμές να μην περάσουν στον καταναλωτή.
 

Μετά από δύο εσωκομματικές εκλογές, δύο συνέδρια και τόνους μελάνι για το μέλλον της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης, τα κόμματα της κεντροαριστεράς αδυνατούν να αποτελέσουν πειστική εναλλακτική απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. 
 

Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, από τα πρώτα βήματα της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας μέχρι τη σημερινή στρατηγική συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ, έχει επενδυθεί πολύς χρόνος, πολύ χρήμα και πολλές εργατοώρες για να αποκτήσει ερείσματα και στην κοινή γνώμη η αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. 
 

Στην επέτειο του ενός χρόνου πολέμου στη Γάζα, το κίνημα αλληλεγγύης έδειξε ότι διατηρεί δυνατότητες κινητοποίησης στο δρόμο.

Στις 14 Οκτώβρη θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, μέσα σε μια καυτή διεθνή συγκυρία, που ορίζει η φρικιαστική «στασιμότητα» του πολέμου στην Ουκρανία και, κυρίως, η επέκταση της δολοφονικής εκστρατείας του Κράτους του Ισραήλ από τη Γάζα προς το Λίβανο. Αυτή η μάζωξη των πολιτικών στελεχών του ευρωατλαντισμού θα πρέπει να απαντηθεί στο δρόμο από σοβαρή κινητοποίηση της Αριστεράς και του αντιπολεμικού κινήματος.