Σε δοκιμασία η συνοχή της Νέας Αριστεράς

Φωτογραφία

Μετά την τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ της Νέας Αριστεράς, δεν επαληθεύτηκαν οι εκτιμήσεις που έβλεπαν μια «συγκόλληση» με τον ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα και διάσπαση του κόμματος. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν δοκιμάστηκε η συνοχή του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου ή ότι οι σοβαρές διαφωνίες στο εσωτερικό της ΝΕΑΡ, έχουν ξεπεραστεί. 
 

Ημερ.Δημοσίευσης
Συντάκτης
Σπύρος Αντωνίου

Η καθαρή πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής, σε ποσοστό 60% (συσχετισμός που υπάρχει και στο Πολιτικό Γραφείο) είπε «όχι» στη μονομερή συμφωνία με την Κουμουνδούρου, υιοθετώντας σχετική τροπολογία του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Είχαν προηγηθεί η εισήγηση του Αλέξη Χαρίτση για τον οδικό χάρτη (αρχικά για συντονισμό των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων) και η αντιεισήγηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη («όχι σε μια βιαστική και σπασμωδική συνεργασία με ένα κόμμα που έχει πολιτική γραμμή του μέσου όρου»)  ως προς το «λαϊκό μέτωπο», που αποτελεί συνεδριακή απόφαση της ΝΕΑΡ. Νωρίτερα, υπήρξε και η υιοθέτηση, από τον Αλέξη Χαρίτση, της συνθετικής τροπολογίας Ηλιόπουλου – Καρπόζηλου. 
Η σχετική τροπολογία Τσακαλώτου, που έφερε την έκρηξη του Ν. Μπίστη κ.α. στελεχών, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η Νέα Αριστερά παραμένει προσηλωμένη στην απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου για λαϊκό μέτωπο. Όμως το λαϊκό μέτωπο με στόχο να συγκροτηθεί μια ανταγωνιστική δύναμη προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να νοείται ως η συνεργασία της Νέας Αριστεράς αποκλειστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ένα λαϊκό μέτωπο απαιτεί σοβαρές διεργασίες». 
Έτσι παρέμεινε κλειστή η πόρτα της Νέας Αριστεράς για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να ανοίξει στο εγγύς μέλλον. Ως προς το εσωκομματικό τοπίο και τις διεργασίες, που πιθανά θα προκύψουν μετά την απόφαση της ΚΕ, οι εξελίξεις είναι ανοιχτές. Το ραντεβού δίνεται πλέον για το συνέδριο στα τέλη Ιουνίου και μέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο για τη στάση του Αλέξη Χαρίτση, αν δηλαδή παραιτηθεί, οπότε θα γίνει και εκλογή νέου προέδρου.  Σε μια τέτοια εξέλιξη το προγραμματικό συνέδριο θα αλλάξει χαρακτήρα και θα μετατραπεί σε έκτακτο. 
Η διάσταση απόψεων μεταξύ προέδρου και γραμματέα και η νέα πλειοψηφία που διαμορφώθηκε (υπέρ του δεύτερου), δεν είναι απλή υπόθεση για κανένα κομματικό σχηματισμό. Πόσο μάλλον όταν ο συσχετισμός στην κοινοβουλευτική ομάδα είναι εντελώς αντίστροφος, από αυτόν της Κεντρικής Επιτροπής («8-3»). Τα προβεβλημένα στελέχη, υπουργοί κατά βάση των κυβερνήσεων του Α. Τσίπρα, δείχνουν αποφασισμένα  να προχωρήσουν σε μια στενότερη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και στη διατήρηση της ΝΕΑΡ, εντός των σεναρίων ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς, με όρους «προοδευτικής διακυβέρνησης». Άλλωστε, με τα σημερινά δημοκοπικά ποσοστά, μια τέτοια συμμαχία φαντάζει υπαρξιακός όρος. 
Στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί οργή για την απόφαση της Νέας Αριστεράς να κόψει τις γέφυρες άμεσης κοινοβουλευτικής συμπόρευσης. Φαίνεται πώς η φιλοδοξία του Φάμελλου να ανέβει στη ΔΕΘ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης «πάει περίπατο»! Στις 12 – 15 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς η ηγεσία του ήθελε να παρουσιάσει μια θετική εξέλιξη στο ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών (που ουσιαστικά είναι ανύπαρκτες). «ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων», σημείωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για τις αρνήσεις στο προσκλητήριο της Κουμουνδούρου. 
Μέτωπο
«Λαϊκό μέτωπο», «προοδευτικό μέτωπο», «δημοκρατικό μέτωπο» είναι μόνο μερικές φράσεις από την ορολογία που χρησιμοποιούν τα κόμματα της κεντροαριστεράς, προκειμένου να περιγράψουν την ανάγκη δημιουργίας ενός «αντίπαλου δέους» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πόσο κοντά είναι όμως στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου; Μπορεί ένα συμμαχικό σχήμα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΝΕΑΡ να φέρει την πολιτική αλλαγή, εκτοπίζοντας τη ΝΔ από την κυβερνητική εξουσία; 
Ένα τέτοιο σενάριο είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει πραγματικότητα. Όχι μόνο επειδή η συντριπτική πλειοψηφία της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ παραμένει αντιΣΥΡΙΖΑ και ο Ν. Ανδρουλάκης αρνείται κατηγορηματικά. Αλλά επίσης γιατί η ισχυρή μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ (Π. Πολάκης) και όχι μόνο (Ν. Παππάς) δεν επιθυμούν μια τέτοια συνεργασία. Το ίδιο και η «Ομπρέλα» της Νέας Αριστεράς.
Στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι η λύση είναι η επιμονή στην αυτόνομη πορεία γιατί, νομοτελειακά, θα λειτουργήσει το κλασσικό παιχνίδι του δικομματισμού (ο δεύτερος κάποια στιγμή γίνεται πρώτος). Για την ώρα πάντως, βλέπουν την Πλεύση Ελευθερίας στη δεύτερη θέση των μετρήσεων. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η λύση βρίσκεται στη συμπόρευση των τριών κομμάτων, μήπως και διατηρήσουν μια αξιοπρεπή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. 
Και κάπως έτσι φουντώνουν και τα σενάρια ενός φορέα υπό την ηγεσία του Α. Τσίπρα, που συνεχίζει τις διαλέξεις στα…υπόγεια του Χάρβαρντ, προπαγανδίζοντας τις εκθέσεις Ντράγκι και Λέτα για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και τον επανεξοπλισμό της ΕΕ.
Στη Νέα Αριστερά προτάσσουν έναν προγραμματικό διάλογο και κοινές κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες, γιατί οι μισοί θέλουν να αποφύγουν μια τέτοια συμμαχία. Η απόφαση της ΚΕ κρατά μεν ανοιχτές τις πόρτες των συνεργασιών, ωστόσο, παραπέμπει στο μέλλον την όποια συζήτηση περί συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι διαφορές στην προσέγγιση του ζητήματος των συμμαχιών ήταν πάντα καθοριστικές στην Αριστερά, για το πολιτικό σχέδιο που θέλει να υπηρετήσει κάθε πολιτική δύναμη και τον χαρακτήρα των πολιτικών ή εκλογικών μετώπων που συγκροτεί. Στη Νέα Αριστερά φαίνεται πώς θα υπάρχουν αρκετά επεισόδια ακόμα, επί του συγκεκριμένου πολιτικού επίδικου που έχει διχάσει το κόμμα. 
Εκείνο όμως που προκαλεί το μεγαλύτερο ζήτημα αξιοπιστίας του συγκεκριμένου χώρου, είναι η σθεναρή υπεράσπιση της κυβερνητικής θητείας 2015-2019. «Κεκτημένο» που υπονομεύει τα καλέσματα της ΝΕΑΡ για την ανάγκη δημιουργίας μετώπου απέναντι στη Δεξιά. Η υπόκλιση στα ιδεολογήματα της «υπευθυνότητας», ο άκρατος κυβερνητισμός και ευρωπαϊσμός, παραμένουν τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανάκαμψη του κόμματος. Την Αριστερά των καλών τρόπων και της «υγιούς επιχειρηματικότητας» προφανώς ο κόσμος της δουλειάς δεν την χρειάζεται.
Ο μη διαχωρισμός από τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, που έστρωσαν το δρόμο στη ΝΔ και συκοφάντησαν την Αριστερά, είναι ο βασικός λόγος που δεν μπορούν να αποκτήσουν «ορατότητα» και κάποιες θετικές πολιτικές πρωτοβουλίες της Πατησίων. Για παράδειγμα το σχέδιο νόμου για την απαγόρευση των εξορύξεων και η άρνηση ψήφου στις εξοπλιστικές δαπάνες, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού. Πόσο μάλλον να υπάρξει κοινή δράση με δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αν πραγματικά ενδιαφέρει κάτι τέτοιο τη ΝΕΑΡ. 
 

Φύλλο Εφημερίδας

Κατηγορία