Το διάστημα που το εργατικό κίνημα σταθεροποιείται σε σαφώς πιο μαζικές κινητοποιήσεις, επαναλαμβανόμενα (μετά τη Γενική Απεργία της 6ης Απρίλη και η Πρωτομαγιά συγκέντρωσε πλήθος κόσμου, παρά τις παρατεταμένες διακοπές του Πάσχα, μαζί με το τριήμερο λόγω αργίας στις 2 Μάη), ενώ σκληρές, ανθεκτικές και με λαϊκή αποδοχή μάχες δίνονται σε χώρους όπως η Cosco, εξελίσσεται και το «πινγκ πονγκ» για το Νόμο Χατζηδάκη.
Φωτογραφία
Ημερ.Δημοσίευσης
Παρόλο που οι πλειοψηφίες (ΔΗΣΥΠ, ΔΑΚΕ) σε ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ και εννοείται σε ΓΣΕΕ, «πετάνε το μπαλάκι στην εξέδρα», το μπαλάκι γυρίζει πίσω και φαίνεται ότι δεν ξεμπερδεύουν τόσο εύκολα, αφήνοντας να εφαρμοστεί ο νόμος δια της διολισθήσεως.
Ανυπακοή
Μεγάλες ομοσπονδίες του Δημοσίου έχουν ήδη τελειώσει τις εκλογές των πρωτοβάθμιών τους και τα συνέδριά τους, χωρίς την εφαρμογή καμιάς διάταξης του διαβόητου νόμου (ΟΣΥΑΠΕ, ΟΕΝΓΕ).
Αλλά και ακόμα μεγαλύτερες ομοσπονδίες, έχουν αποφασίσει ότι δεν θα τηρήσουν τις απαιτήσεις του νόμου που παρεμβαίνει και αλλοιώνει τους συσχετισμούς στα συνδικαλιστικά όργανα. Η ΠΟΕΔΗΝ έχει εξαρχής δηλώσει ότι δεν θα συμμορφωθεί. Η ΟΛΜΕ, δια της συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ αποφάσισε ότι ούτε αυτή θα εφαρμόσει το νόμο και αυτό επιβεβαιώνεται κατά τη διεξαγωγή εκλογών στα πρωτοβάθμιά της.
Η ΠΟΕ-ΟΤΑ επίσης δεν έχει τηρήσει τις διατάξεις του Νόμου και μάλιστα, υπέγραψε ΣΣΕ χωρίς αυτήν την προϋπόθεση.
Πρόκειται για ομοσπονδίες που αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος της ΑΔΕΔΥ και του εργατικού/συνδικαλσιτικού κινήματος και η αντίστασή τους δημιουργεί κλίμα για συνέχιση και εντατικοποίηση του αγώνα για την απειθαρχία αρχικά και κατάργηση του Νόμου στην ουσία.
Υπάρχουν μικρότερες, αλλά σημαντικές ομοσπονδίες, που κρατάνε τη σημαία του αγώνα, επίσης, σταθερά ψηλά, όπως η ΕΜΔΥΔΑΣ, η οποία, πέρα από τα υπόλοιπα, έχει καταθέσει αναφορά στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
Στις 10 Μαΐου εκδικάζεται στο ΣτΕ η προσφυγή με την οποία έχουν ζητήσει την ακύρωση της υπουργικής απόφασης που προβλέπει τη σύσταση Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και Εργοδοτών (ΓΕΜΗΣΟΕ) οι ΟΤΟΕ, το ΕΚΑ και το Σωματείο Εργαζομένων ACS-Ταχυδρομικές Υπηρεσίες.
Γι αυτό, στις 10/5 έχει προκηρυχθεί γενική στάση εργασίας σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα και συγκέντρωση έξω από το ΣτΕ.
Η κυβέρνηση χάνει συνεχώς πόντους μέσα στα εργατικά-λαϊκά στρώματα και δεν είναι καθόλου εύκολο να υπερασπίζεται αυτόν τον ψηφισμένο, εν τω μέσω χιλιάδων απεργών του Ιούνη 2021, νόμο, παράλληλα με την ταξική αγανάκτηση για τους δυσθεώρητους λογαριασμούς ρεύματος, την τιμή των καυσίμων, τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την αδυναμία να πληρωθούν οι στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης από τους άθλιους (ακόμα και μετά την… «αύξηση» του κατώτατου) μισθούς.
Δυστυχώς και η στάση του ΠΑΜΕ, παρόλο που στις ομοσπονδίες και τα σωματεία που οι συσχετισμοί είναι υπέρ του, δεν εφαρμόζει το Νόμο Χατζηδάκη, δεν βοηθάει στο να σχηματιστεί ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης, που να εξοπλίζει με αυτοπεποίθηση τους/τις εργαζόμενους-ες για να δοθεί μια μεγάλη μάχη απέναντι στην κυβέρνηση και το νόμο-λαιμητόμο, που να συσσωρεύει δυνάμεις για την αντεπίθεση και στις υπόλοιπες αντεργατικές πολιτικές και που να υποχρεώνει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τον κυβερνητικό κι εργοδοτικό συνδικαλισμό και το ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν καθαρή θέση και να μη μένει ακάλυπτο κανένα σωματείο, ακόμα και αυτά στα οποία η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥΠ με χαρά εφαρμόζουν τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, δημιουργώντας κακό προηγούμενο.
Ανοιχτό μέτωπο
Όπως και να έχει, η εφαρμογή ή όχι του Νόμου Χατζηδάκη είναι ένα ανοιχτό μέτωπο αγώνα, στο οποίο έχουμε περιθώρια να παλέψουμε με αξιώσεις για την επιβίωση των σωματείων και του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος από τα νύχια κυβέρνησης κι εργοδοτών.
Στη ΔΟΕ (που γίνεται μάχη αυτόν τον καιρό για τη στάση που θα κρατήσει), σε πολλά σωματεία κι ομοσπονδίες, στην ίδια την ΑΔΕΔΥ, οι εξελίξεις δεν έχουν κριθεί και θα χρειαστεί να ρίξουμε δυνάμεις στη συνεχιζόμενη αντίσταση, στα πολλά συνέδρια που ακολουθούν, στο κίνημα, στους δρόμους και στους αγώνες για όλη την επίθεση που δεχόμαστε προκειμένου να πλουτίζει κι άλλο το μεγάλο κεφάλαιο εις βάρος της εργατικής τάξης.