*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Παρά την κατεπείγουσα επιστολή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την προστασία των 94 προσφύγων που είχαν εγκλωβιστεί σε νησίδα στον Έβρο, η ελληνική αστυνομία με τις πλάτες τις κυβέρνησης προχώρησε σε επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Μεγάλος αριθμός κομάντο με καλυμμένα πρόσωπα συνέλαβαν τους πρόσφυγες, τους απέσπασαν τα προσωπικά τους αντικείμενα και τους μετέφεραν πρώτα στην ελληνική ακτή και μετά στην πλευρά της Τουρκίας. Είναι ακόμα μια περίπτωση στην οποία αποδεικνύεται ότι το ελληνικό κράτος δεν τηρεί ούτε τις ελάχιστες προϋποθέσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία των προσφύγων. Η ΕΛΑΣ μάλιστα αγνόησε και την απόφαση της εισαγγελίας Ορεστιάδας η οποία τις ημέρες που έμειναν εγκλωβισμένοι οι πρόσφυγες στην νησίδα διέταξε άμεση έρευνα για τον εντοπισμό τους και διάσωση τους. Πρόκειται για συνολική πολιτική της κυβέρνησης, ως μια προσπάθεια η βαρβαρότητα στα σύνορα να δείξει ότι δεν θα υπάρχει καμία ανοχή στους πρόσφυγες που καταφτάνουν και να λειτουργήσει αποτρεπτικά στους επόμενους. Δεν υπάρχει όμως μέτρο αποτροπής για ανθρώπους κυνηγημένους από τον πόλεμο και την φτώχεια, που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο.
***
Ολοκληρώθηκε η δίκη για τους δολοφόνους του Ζακ Κωστόπουλου. Οι 4 αστυνομικοί αθωώθηκαν, ενώ ο μεσίτης και ο κοσμηματοπώλης καταδικάστηκαν σε δέκα χρόνια φυλάκισης έκαστος, χωρίς ανασταλτική δυνατότητα έφεσης, την ανώτερη ποινή για την κατηγορία που αντιμετώπιζαν, δηλαδή αυτή της επικίνδυνης σημαντικής βλάβης. Αξίζει να αναφερθεί, ότι το δικαστήριο δεν τους αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό. Η απόφαση αυτή δημιούργησε αντιφατικά συναισθήματα. Από την μία, η αθώωση των αστυνομικών δείχνει πως για ακόμα μια φορά, το σύστημα ξεπλένει τους δικούς τους ακόμα και όταν αυτοί δολοφονούν σε κοινή θέα. Από την άλλη, η καταδίκη του κοσμηματοπώλη και του μεσίτη, δεν ήταν ποτέ δεδομένη, και αποτελεί νίκη του κινήματος. Κατά την διάρκεια της δίκης έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια να σπιλωθεί το όνομα του Ζακ και να φανούν οι δολοφόνοι σαν θύματα. Το γεγονός ότι καταδικάστηκαν (έστω και για αυτή τη λειψή κατηγορία) είναι αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησε ο κόσμος μέσα από την παρουσία τόσο στο δικαστήριο όσο και στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Ακόμα και το γεγονός ότι οι αστυνομικοί βρέθηκαν κατηγορούμενοι δεν ήταν δεδομένο, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά πως αν ο Ζακ δεν ήταν αυτός που ήταν και αν δεν είχε αναλάβει το κίνημα την υπεράσπισή του θα είχαν γλιτώσει ακόμα και την δίκη.
***
Στις 11 Μαΐου ψηφίστηκε στη Βουλή νόμος ο οποίος διατείνεται ότι ποινικοποιεί τις θεραπείες μεταστροφής. Οι θεραπείες μεταστροφής είναι ένα σύνολο κακοποιητικών πρακτικών που στόχο έχουν να «διορθώσουν» τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα. Οι πρακτικές αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ηλεκτροσόκ, «θεραπευτικούς βιασμούς» και καταναγκαστικό αυνανισμό. Παρά όμως τους πανηγυρισμούς από την Νέα Δημοκρατία για την υποτιθέμενη απαγόρευση, η αλήθεια είναι πως ο νόμος αυτός αναφέρεται μόνο σε ευάλωτα άτομα (κυρίως ανηλίκους) και ορίζει πως δύναται να πραγματοποιούνται θεραπείες με την συναίνεση του θεραπευόμενου. Κανένα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο, όμως, δεν μπορεί πραγματικά να συναινέσει σε κάτι τέτοιο. Ειδικά αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι κομπογιαννίτες γιατροί, ψυχολόγοι και ψυχίατροι που τις πραγματοποιούν υπόσχονται το αδύνατο, να αλλάξουν την σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου του με την βία. Η ντροπή που βιώνουν πολλά ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, η περιθωριοποίηση από τον κοινωνικό περίγυρο, η δυσκολία στην εύρεση εργασίας και η ελλιπής ενημέρωση για το τι πραγματικά είναι αυτές οι θεραπείες είναι οι λόγοι που αναγκάζουν πολλά ΛΟΑΤΚΙΑ+ να «συναινέσουν» σε αυτές. Δεν υπάρχει όμως συναίνεση με αυτούς τους όρους. Στην πραγματικότητα, με αυτό το νομοσχέδιο νομιμοποιούνται οι θεραπείες μεταστροφής απλά «υπό προϋποθέσεις».
***
Η πρόταση της Εισαγγελέα Κυριακής Κλιάμπα να μην παραπεμφθεί καν σε δίκη ο 27χρονος γόνος της εύπορης οικογένειας Λεβέντη, μοναδικός πλέον κατηγορούμενος για τον ομαδικό βιασμό της Γεωργίας Μπίκα, χαρακτηρίζοντας τους ισχυρισμούς της Γεωργίας μυθοπλασίες, ήρθε σε συνέχεια διαδοχικών «παραλείψεων» (;) και «αμέλειας» (;) στη διερεύνηση της υπόθεσης από τις Αρχές, από την πρώτη στιγμή της καταγγελίας. Ακολούθησε η –χαρακτηριζόμενη από νομικούς ως «πρωτοφανής»- παύση του εισαγγελέα αρμόδιου για θέματα Αρχής Διαφάνειας, Β. Φλωρίδη, ο οποίος είχε δεχτεί το υπόμνημα διευρεύνησης πιθανών παραλείψεων στην πρόταση της Κλιάμπα. Όλα, όπως και το κοινωνικό «στάτους» του κατηγορούμενου, δείχνουν θεσμική συγκάλυψη για να μη φτάσει η καταγγελία σε δίκη. Οι διαδηλώσεις στις 26 Μάη ήταν μια πρώτη απάντηση, αλληλεγγύης στη Γεωργία και καταδίκης των προσπαθειών συγκάλυψης. Αλλά το ζήτημα ξεπερνά την υπόθεση της Γεωργίας. Όπως και στην υπόθεση Σεμέδο, έγιναν εμφανή τα «όρια» που θέλει να θέσει το σύστημα στην τάχα ευαισθησία του απέναντι στους βιασμούς. Όταν οι καταγγελόμενοι είναι «ευηπόληπτοι», όταν η καταγγελία δεν αφορά κάποια «άγρια» επίθεση σε «σκοτεινό σοκάκι», όταν το πλαίσιο στο οποίο συνέβη ο βιασμός «διευκολύνει» διάφορα γομάρια να ισχυριστούν ότι η καταγγέλουσα «πήγαινε γυρεύοντας», τότε πάνε περίπατο τα «σπάσε τη σιωπή» κι αρχίζει ο στιγματισμός του θύματος. Όμως οι περισσότεροι βιασμοί είναι ακριβώς τέτοιοι: Από ευηπόληπτους και από οικείους του θύματος κι όχι μοναχικούς «παρεκκλίνοντες» της υγιούς κατά τα άλλα κοινωνίας μας, και σε πλαίσια (προσωπικής σχέσης ή κάποιας σχέσης εξουσίας) που κάνουν τον βιασμό ευκολότερο να γίνει, «δυσκολότερο» να αποδειχθεί -και άρα ακόμα δυσκολότερο για το θύμα να βρει το ψυχικό σθένος να τον καταγγείλει. Για αυτό και για πολλούς άλλους λόγους, πάντα θα πιστεύουμε την κάθε Γεωργία.