Η Πρωτοβουλία για μια νέα ανεξάρτητη πανελλαδική αγωνιστική συνδικαλιστική κίνηση, μετά από τη συγκέντρωση περισσότερων από 200 υπογραφών και τη δεύτερη μεγάλη συνέλευσή της, στις 8 Μάη, συνεχίζει τις επεξεργασίες της, για την ιδρυτική διακήρυξη και το σχέδιο συγκρότησής της, με στόχο, τέλος Σεπτέμβρη να πραγματοποιηθεί η ιδρυτική πράξη.
Ημερ.Δημοσίευσης
Δεν αποτελεί τυπική επανάληψη ρουτίνας, ούτε κλισέ, η αναφορά στην ανάγκη να ξεπεραστεί η πολυδιάσπαση κι ο κατακερματισμός των ταξικών κι αριστερών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κι εργατικό κίνημα. Πρόκειται για ζήτημα επιβίωσης τόσο των δυνάμεων μας, όσο και των αγωνιστικών και δραστήριων-διεκδικητικών σωματείων. Ο νόμος Χατζηδάκη κι η χαοτική εφαρμογή ή μη εφαρμογή του, η κυριαρχία των ελαστικών σχέσεων εργασίας ακόμα και στο Δημόσιο, με επιπτώσεις στο πιο συνδικαλισμένο τμήμα της εργατικής τάξης στη χώρα, οι οικονομικές πιέσεις, οι κυνικές αντεργατικές επιθέσεις, η έλλειψη κεντρικής πολιτικής πρότασης στο χώρο της πέραν του ΚΚΕ αριστεράς, πιέζουν τον κόσμο μας στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ομοσπονδίες, αλλά και στο τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό επίπεδο και δεν μπορούμε να τον αφήνουμε στα ζόρια και τις δυσκολίες, είτε στις εκλογικές μάχες, είτε στους προτεινόμενους αγώνες, για τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις που είναι απαραίτητες.
Γι’ αυτό, επείγει η συνένωση δυνάμεων, οργανωμένων και ανένταχτων και η συσπείρωση όχι μόνο του υπαρκτού δυναμικού, αλλά επιπρόσθετα, η απεύθυνση σε μαζικότερα ακροατήρια, σε συναδέλφισσες και συναδέλφους που ασφυκτιούν στη νέα εργατική πραγματικότητα, αναζητώντας όχι μόνο τίμιους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, αλλά και ενεργούς και στοχοπροσηλωμένους στην ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης και στην αναζωογόνηση των σωματείων, των παρατάξεων, των συλλογικών διαδικασιών, σε επικοινωνία και συνεργασία με την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Οι διαδικασίες για την ίδρυση της νέας εργατικής αγωνιστικής πανελλαδικής συλλογικότητας επείγει να επισπευσθούν και στο τέλος Σεπτέμβρη να γίνει πραγματικότητα η νέα συνδικαλιστική κίνηση.
Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται πολλές φορές σε διλήμματα αντιμετώπισης προβλημάτων, τα οποία δεν πρόκειται να εκλείψουν. Η προετοιμασία για μια νέα εργατική κίνηση χρειάζεται να έχει ένα «αίσιο» τέλος και να δώσει τη θέση της σε εσωτερικές ωσμώσεις και στην εξέλιξη για εδραίωση κοινών σκεπτικών, κοινών λογικών, κοινών πρακτικών.
Οι συνθήκες χρειάζονται τις δικές μας προσπάθειες για να ωριμάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να διατηρηθεί και να μετουσιωθεί το ενδιαφέρον που έχει εκφράσει πλήθος κόσμου, ενεργού συνδικαλιστικά ή νεοεισερχόμενου στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα και να μην αδρανήσει, όσο αναβάλλεται το ιδρυτικό γεγονός.
Η συλλογική επεξεργασία των κειμένων και η ανάλυση με εντατικό και συντροφικό τρόπο των όποιων διαφορετικών προσεγγίσεων κάνει μεγάλα και προσεκτικά βήματα, κάτι που μπορεί να εξασφαλίσει προωθητική κατάληξη, με τα καλύτερα, δυνατά, αποτελέσματα, που σίγουρα αφαιρούν προβλήματα και ανοίγουν το δρόμο για την πολλά υποσχόμενη ίδρυση.
Μετά τις απεργιακές εμφανίσεις της Πρωτοβουλίας (στην Γενική Απεργία της 6/4 και την Πρωτομαγιά), τη συλλογή μεγάλου αριθμού υπογραφών, τις δυο μεγάλες πανελλαδικές συνελεύσεις και τη σχεδιαζόμενη πραγματοποίηση εκδηλώσεων για βασικά επίδικα του σύγχρονου εργατικού κινήματος, το προχώρημα, από Πρωτοβουλία, σε πανελλαδική αγωνιστική συνδικαλιστική κίνηση, είναι αυτό που αντιστοιχεί όχι μόνο σε όσες κι όσους έχουν βάλει πολλή δουλειά, αλλά και στον κόσμο που περιμένει την αντιστροφή των πολυδιασπάσεων και την ανακούφιση για ενωτικές εργατικές συσπειρώσεις και συγκέντρωση δυνάμεων στο δύσκολο εργατικό τοπίο που έχουμε να ανατρέψουμε.