Μια νέα εκλογική ένωση για τη γαλλική Αριστερά

Η NUPES (Nouvelle union populaire, écologique et sociale – Νέα Λαϊκή, Οικολογική και Κοινωνική Ένωση) συνενώνει την Ανυπότακτη Γαλλία, τους Πράσινους, το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η βασική αρχή είναι ότι τα κόμματα αυτής της συμμαχίας θα υποστηρίζουν μόνο μια υποψηφιότητα σε κάθε εκλογική περιφέρεια (με την εξαίρεση των υπερπόντιων διαμερισμάτων και της Κορσικής). Είναι προφανές ότι αυτή η συμφωνία επιβλήθηκε στους συμμάχους της Ανυπότακτης Γαλλίας λόγω του συσχετισμού δύναμης που προέκυψε στις προεδρικές εκλογές και του κινδύνου νέας περιθωριοποίησης που αντιμετώπιζαν αυτά τα κόμματα στις εκλογές για την Εθνοσυνέλευση.  
Από την άλλη, η Ανυπότακτη Γαλλία και ο Μελανσόν ήθελαν να επιδιώξουν την ευρύτερη δυνατή συμφωνία στα αριστερά, καθώς έθεσαν ως προοπτική την απόκτηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και της θέσης του πρωθυπουργού. Κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες προς αυτόν το στόχο, προσφέροντας σημαντικά ανταλλάγματα στους Πράσινους και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα ώστε να τους αποτρέψουν από το να κατεβάσουν δικές τους ανταγωνιστικές υποψηφιότητες. 
Η Ανυπότακτη Γαλλία μιλούσε αρχικά για αναλογική κατανομή (με βάση το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών) των υποψηφιοτήτων, που θα σήμαινε 29 για το ΣΚ, 38 για το ΚΚ και 78 για τους Πράσινους. Ωστόσο οι τελικές προτάσεις φούσκωσαν σημαντικά τους αριθμούς για το ΣΚ και τους Πράσινους, που κερδίζουν 70 και 100 υποψηφιότητες αντίστοιχα, ενώ 50 παίρνει το ΚΚΓ, παρότι είχε πετύχει καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα από τους Σοσιαλιστές. Αλλά η μεγάλη πρόκληση, ιδιαίτερα όσον αφορά το ΣΚ, ήταν να διασφαλιστεί ότι η συμφωνία θα είχε την υποστήριξη της πλειοψηφίας στο Πανεθνικό Συμβούλιο αυτού του κόμματος και ότι θα περιορίζονταν οι πιθανότητες ενός αντιπολιτευτικού ψηφοδελτίου. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι 19 απερχόμενοι βουλευτές του ΣΚ εξασφάλισαν ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιοι με την NUPES. 
Με δεδομένο το εκλογικό σύστημα των κοινοβουλευτικών εκλογών (μονοεδρικές με σύστημα δύο γύρων), η ένωση γύρω από μια κοινή υποψηφιότητα στον πρώτο γύρο είναι αναγκαία για την εκλογή μεγάλου αριθμού αντιπροσώπων στη Βουλή. Χωρίς μια τέτοια συμφωνία, η Ανυπότακτη Γαλλία θα εξέλεγε περίπου 50 βουλευτές. 
Δεν ξεγελά κανέναν ο ξαφνικός «προσηλυτισμός» του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις πολιτικές απόψεις της Ανυπότακτης Γαλλίας. Ο μηχανισμός του ΣΚ, τουλάχιστον το τμήμα που δεν έχει συσπειρωθεί γύρω από μια μακρονική πλειοψηφία στη Βουλή, εκτίμησε ότι μεταξύ Μακρόν και Μελανσόν, το μέλλον του κόμματος θα είχε καλύτερες προοπτικές προς τα αριστερά. Το ίδιο ισχύει για τους Πράσινους. 
Για να πετύχει λοιπόν την Ένωση που επιθυμούσε, η Ανυπότακτη Γαλλία επέλεξε -στο όνομα της εκλογικής «ρεαλπολιτίκ»- προκειμένου να συνδεθεί με τους Πράσινους και το ΣΚ, να αποδυναμώσει το εκλογικό της πρόγραμμα, συγκεκριμένα στο ζήτημα της πλήρους σύνταξης στα 60 [ΣτΜ: που μετατράπηκε σε «δικαίωμα στην σύνταξη στα 60», ρητορική που συνήθως σημαίνει πρόωρη συνταξιοδότηση με «πέναλτι» στο ύψος των απολαβών], της ανυπακοής στις Συνθήκες της ΕΕ [όπου η σχετική φρασεολογία «μαλάκωσε»] και της άμεσης αύξησης του κατώτατου μισθού στα 1.400 ευρώ [που έπαψε να αναφέρεται ως «άμεση»].   
Αντίστοιχα, η αρχική ιδέα του ανοίγματος της νέας ένωσης προς τις ακτιβιστικές συλλογικότητες των εργατογειτονιών υπήρξε πολύ πιο περιορισμένη. Τέλος, η Ανυπότακτη Γαλλία δεν επεδίωξε ποτέ να δώσει στο Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA) τον χώρο, μικρό αλλά πραγματικό, που του αντιστοιχούσε σε μια ενωτική λογική. 
Έτσι, η Ανυπότακτη Γαλλία δεν συζήτησε με κανένα τρόπο την πιθανότητα να είναι υποψήφιος ο Φιλίπ Πουτού σε μια εκλογική περιφέρεια που θα μπορούσε να εκλεγεί, ούτε καν να κατέβει στο Μπορντό σε συνέχεια της κοινής μας πολιτικής δραστηριότητας με την Ανυπότακτη Γαλλία στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές εκεί. 
Και τελικά, μαζί με τα δώρα που έγιναν προς στο ΣΚ, το οποίο κέρδισε τις τριπλάσιες υποψηφιότητες από όσες αντιστοιχούσαν στο εκλογικό του βάρος, η Ανυπότακτη Γαλλία πρόσφερε στο NPA μόνο 5 υποψηφιότητες (3 φορές λιγότερες από το δικό του εκλογικό βάρος) και σε περιφέρειες χωρίς ιδιαίτερες ελπίδες εκλογής… Αρκετά εμφανής ο συμβολισμός. 
Το NPA, το οποίο παρέμεινε μέχρι τέλους σε ένα πλαίσιο διαπραγματεύσεων με θέληση να επιτευχθεί συμφωνία, βρέθηκε έτσι αντιμέτωπο με διαπραγματευτές που δεν ήθελαν, στην πραγματικότητα, να κάνουν καμία σοβαρή πρόταση προς το NPA είτε στο πρόγραμμα είτε στις υποψηφιότητες, παρά μόνο να εξασφαλίσουν το όνομα του NPA σε ένα πλαίσιο συμμαχιών στο οποίο αυτό δεν θα υπήρχε πραγματικά πολιτικά. Όπως είπε ο Φιλίπ Πουτού, «το NPA κατανόησε ότι τελικά, η παρουσία του δεν ήταν πραγματικά επιθυμητή από την Ανυπότακτη Γαλλία». 
Παρόλα αυτά, το NPA θα παραμείνει μέσα στο πλαίσιο των δυναμικών που αναδύθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, επιχειρώντας να προκαλέσει και να συμμετέχει σε ενωτικά αγωνιστικά πλαίσια. Όπως λέει η ανακοίνωση που εξέδωσε το Πανεθνικό Πολιτικό Συμβούλιό του, το NPA θα καλέσει σε ψήφιση και θα υποστηρίξει ενεργά εκείνες τις υποψηφιότητες της NUPES που εκφράζουν μια Αριστερά της ρήξης. Σε άλλες εκλογικές περιφέρειες, αντιμέτωπο με σοσιαλφιλελεύθερες υποψηφιότητες, ιδιαίτερα του Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό την ταμπέλα της NUPES, το NPA θα επιδιώξει να δώσει φωνή σε μια εναλλακτική, με ενωτικές υποψηφιότητες από τον κόσμο της εργασίας και τις λαϊκές συνοικίες, που θα εκφράζουν μια μαχόμενη Αριστερά, ανεξάρτητη από τους θεσμούς και το σοσιαλφιλελευθερισμό. 
Η απόρριψη που υπέστη το NPA δείχνει ότι η Ανυπότακτη Γαλλία παίζει όλα της τα χαρτιά στη θεσμική αρένα και στην κοινωνικά συμβατή μετριοπάθεια, την ίδια ώρα που πολλά αγωνιστικά ρεύματά θέλουν μια λογική που θα στοχεύει στην οργάνωση μιας ενωτικής κινητοποίησης και οργάνωσης από τα κάτω. 
Αλλά αυτά δεν αναιρούν την ανάλυση για τον χώρο που καταλαμβάνει αντικειμενικά αυτή η εκλογική συμμαχία στο πολιτικό πεδίο. Κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το εκλογικό αποτέλεσμα αυτής της ένωσης, αλλά είναι εμφανές ότι η NUPES γίνεται η βασική εκλογική απειλή για την πλειοψηφία που υποστηρίζει τον Μακρόν στη Βουλή. 
Αυτό προφανώς θα διευρύνει τα όρια της πολιτικής συζήτησης τις επόμενες εβδομάδες. Μέχρι σήμερα, ο Μακρόν έχτιζε την εικόνα του ως ανάχωμα απέναντι στην ακροδεξιά, απέναντι στον βολικό για τον ίδιο αντίπαλο Μαρίν Λεπέν, αξιοποιώντας τα αντιφασιστικά ένστικτα της παραδοσιακής εκλογικής βάσης της Αριστεράς. Αυτή η λογική θα αποσταθεροποιηθεί απολύτως. Σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις, στην πλειοψηφία των αναμετρήσεων του δεύτερου γύρου θα βρίσκεται μια υποψηφιότητα του [μακρονικού] En Marche απέναντι σε μια υποψηφιότητα της NUPES.  
Επιπλέον, τις τελευταίες μέρες, σε όλα τα ΜΜΕ και στις δηλώσεις στελεχών του En Marche, όλες οι επιθέσεις στοχοποιούν τον Μελανσόν και την νέα Ένωση. Πολλοί πολιτικοί δηλώνουν την θλίψη τους που το Σοσιαλιστικό Κόμμα ακυρώνει τον εαυτό του συμμαχώντας με τον Μελανσόν. Θα προτιμούσαν να ακυρώσει τον εαυτό του συμμαχώντας με τον Μακρόν. Συνεπώς, ο μικρός αλλά πραγματικός κίνδυνος να γίνει η Αριστερά η βασική αντιπολίτευση στον Μακρόν και ακόμα και να του στερήσει την πλειοψηφία τρομάζει πραγματικά τους προεδρικούς.
Προς το παρόν δεν υπάρχει διάσπαση στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά είναι προφανές ότι ένα ρεύμα διαφωνούντων θα οργανωθεί με δικές του υποψηφιότητες απέναντι στην NUPES σε κάποιες εκλογικές περιφέρειες. 

*Αναδημοσίευση από το internationalviewpoint.org