*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Απλήρωτος, ξυλοδαρμένος και με κίνδυνο να απελαθεί βρέθηκε ο μετανάστης που χτυπήθηκε άγρια από τον εργοδότη του στη Κρήνη Φαρσάλων. Ο Σατζάτ Αλί, εργαζόμενος από το Πακιστάν σε κτηνοτροφική μονάδα, καταγγέλει πως όταν διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του ο εργοδότης του τον αντιμετώπισε με ρατσιστικές βρισιές. Λίγες μέρες αργότερα, τον πέτυχε στον δρόμο και του επιτέθηκε με ένα ρόπαλο, αφήνοντας τον αιμόφυρτο και αναίσθητο. Όταν ο Σατζάτ Αλί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, οι αστυνομικοί του υπέδειξαν να μην κάνει μήνυση ενώ του έφεραν και χαρτί απέλασης. Σε ένα περιστατικό που θυμίζει Μανωλάδα, ο ξυλοδαρμένος μετανάστης είναι αυτός που διώκεται και όχι ο τραμπούκος-ρατσιστής εργοδότης. Το μήνυμα είναι σαφές: οι μετανάστες θα μπορούν να είναι στην Ελλάδα μόνο με τον φόβο της απέλασης, χωρίς χαρτιά, για να μην τολμούν να διεκδικήσουν τίποτα. Και αν τυχόν διεκδικήσουν από τα αφεντικά τους, η αστυνομία είναι πάντα πρόθυμη να τους προστατέψει –τα αφεντικά φυσικά και όχι τους αδύναμους. Για αυτούς, η μόνη ελπίδα είναι ένα δυνατό εργατικό και αντιρατσιστικό κίνημα που θα τους αγωνιστεί μαζί τους ενάντια στην άγρια εκμετάλλευση, και θα διεκδικήσει να έχουν χαρτιά, στέγη, πρόσβαση στην υγεία και στην παιδεία για να μην αναγκάζονται να εργάζονται κάτω από τέτοιες συνθήκες.
***
Τρανσφοβική επίθεση δέχτηκε ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιο Πάτρας, λίγες μέρες μετά την πραγματοποίηση εκδήλωσης σχετική με την ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητα και την ομοφοβία. Η επίθεση έλαβε χώρα στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης, με το θύμα να δέχεται γροθιές και κλοτσιές στο σώμα του, ενώ τα άτομα που του επιτέθηκαν του πέταξαν και μπογιές. Η απάντηση του πρύτανη σε αυτή την αποτρόπαια επίθεση είναι η αύξηση των περιπολιών των σεκιούριτι στον χώρο του πανεπιστημίου. Είναι εμφανές ότι οι πρυτανικές αρχές μόνο με την καταστολή ξέρουν να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα σεξισμού και ομο/τρανσφοβίας, καθώς ακόμα και σε ένα τόσο αποτρόπαιο περιστατικό δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς να προστατέψουν πραγματικά τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας στο πανεπιστήμιο. Γνωρίζουμε πολύ καλά όμως ότι οι σεκιούριτι και η αστυνόμευση μόνο προωθητική δεν είναι για ζητήματα έμφυλης και όμο/τρανσφοβικής βίας, καθώς πολλές φορές οι ίδιοι οι σεκιούριτι είναι φορείς συντηρητικών απόψεων. Η ομο/τρανσφοβία στα πανεπιστήμια δεν αντιμετωπίζεται ούτε με σεκιούριτι, ούτε με περιπολίες, ούτε με πανεπιστημιακή αστυνομία. Η συναδελφική αλληλεγγύη και η οργανωμένη πάλη είναι τα όπλα μας ενάντια στις πολιτικές που μας διαχωρίζουν, μας καταπιέζουν και μας στερούν τα δικαιώματά μας. Οι φοιτητικοί μας σύλλογοι, τα σχήματα, οι συνελεύσεις μας μπορούν καλύτερα από τον καθένα να καταπολεμήσουν πολιτικά-ιδεολογικά το ζήτημα των ομο/τρανσφοβικών συμπεριφορών και παρενοχλήσεων και φυσικά, να στέκονται πάντα στο πλευρό των θυμάτων.
***
Μια ακόμα υπόθεση καταπάτησης δικαιωμάτων κρατουμένου έρχεται στο φως. Αυτή την φορά πρόκειται για έναν διπλά ακρωτηριασμένο κρατούμενο ο οποίος κρατείται επί τρεις μήνες χωρίς να έχει καταδικαστεί. O 45χρονος H.G βρίσκεται υπό προσωρινή κράτηση στις φυλακές Κορυδαλλού, παρά το γεγονός ότι έχει αναπηρία 85% καθώς έχει ακρωτηριαστεί το ένα χέρι του και το ένα πόδι του έπειτα από εργατικό ατύχημα. Παρά το γεγονός ότι προβλέπεται η υπό όρους απόλυση κρατουμένων με αναπηρία άνω του 67%, ακόμα και για αδικήματα βαρύτερα από αυτά για τα οποία κατηγορείται, ο H.G. συνεχίζει να κρατείται στον Κορυδαλλό. Όπως αναφέρει ο ίδιος, μέσα στην φυλακή δυσκολεύεται να κάνει απαραίτητες για την καθημερινότητά του κινήσεις όπως να πάει στην τουαλέτα, να πάρει τον δίσκο με το φαγητό, να βγει στο προαύλιο ή να πάει στο επισκεπτήριο. Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει ότι για το σύστημα δικαιοσύνης οι κρατούμενοι είναι μη-άνθρωποι χωρίς δικαιώματα. Με κέντρο την τιμωρία και όχι τον –όποιο– σωφρονισμό, άνθρωποι στερούνται της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους αν τύχει και βρεθούν υπόδικοι. Μόνο αν είναι φτωχοί, μετανάστες και «αντιφρονούντες» όμως. Γιατί, όσο υπόδικοι μεγαλοεπιχειρηματίες απολαμβάνουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα, φτωχοδιαβόλοι μικροεγκληματίες ζουν την απόλυτη φρίκη.
***
Αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός προσφύγων και μεταναστών που κρατούνται σε κέντρα κράτησης σύμφωνα με την οργάνωση Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο. Και αυτό δυστυχώς είναι κάτι το αναμενόμενο, καθώς μετά την άρση των μέτρων για την πανδημία έχει αρχίσει ξανά να αυξάνεται η άφιξη κατατρεγμένων στα σύνορα της χώρας. Παράλληλα, για το 99,7% όσων πρόκειται να απελαθούν προηγείται κράτηση τους σε καμπς, παρότι στην Οδηγία της ΕΕ για «την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών» αναφέρεται ότι κράτηση πρέπει να γίνεται μόνο ως έσχατη λύση και σε ειδικές περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, οι πρόσφυγες που κρατούνται προς απέλαση στερούνται πρακτικά του δικαιώματός τους να προσφύγουν ενάντια στην απόφαση απέλασής τους. Το ρατσιστικό μένος της κυβέρνησης να εξαφανίσει τους πρόσφυγες κρύβοντας τους σε καμπς ή με την απέλασή τους, σε συνδυασμό με την πολύμηνη κράτησή τους σε καμπς και τις μηδαμηνές υποδομές οδηγεί στην υπερπληρότητα των καμπς, στην μηδαμινή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στην ανύπαρκτη ψυχοκοινωνική και νομική υποστήριξη των κρατουμένων. Και όλα αυτά την στιγμή που η κυβέρνηση δίνει γιγάντια κονδύλια για υπερσυστήματα ελέγχου και επιτήρησης στην προσφυγική δομή της Λέρου (τουρνικέ, αναγνώριση δαχτυλικού αποτυπώματος και προσώπου, κάμερες). Έτσι, το ελληνικό κράτος καταφέρνει να είναι παράτυπο και ρατσιστικό ακόμα και σε σχέση με τις υποτυπώδεις απαιτήσεις της Ε.Ε.