Οι απεργίες στη Γαλλία - Οι εργατικοί αγώνες ξανά στο προσκήνιο

Μ ια νέα Γενική Απεργία, στις 6 Ιούνη, επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την αντοχή ενός μεγαλειώδους εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στη Γαλλία. Στη χώρα που συχνά μας φέρνει «καλά νέα»-προάγγελους κινητοποιήσεων και εξεγέρσεων πανευρωπαϊκά!
Μετά την επιβολή της μεταρρύθμισης μέσω του άρθρου 49.3 του συντάγματος με την ταυτόχρονη παράκαμψη του κοινοβουλίου, η ταξική μάχη που ξεκίνησε 4 μήνες πριν συνεχίζεται με ενθαρρυντικά ποσοστά: οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 64% του πληθυσμού θέλει να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις και το 45% θέλει ριζοσπαστικοποίηση των δράσεων.
Όσον αφορά την κυβέρνηση, τα πράγματα είναι απλά: Αυτή η πράξη επιβολής, σημάδι μιας νέας κατασταλτικής κλιμάκωσης, αποκαλύπτει την απομόνωσή της. Η μεταρρύθμισή της ήρθε άμεσα αντιμέτωπη με μια μαζική λαϊκή απόρριψη. Παρά τις μικροσυμφωνίες με την παραδοσιακή Δεξιά, η οποία βρίσκεται και η ίδια σε διαδικασία αποσύνθεσης, βρέθηκε σε θέση μειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. Ο Μακρόν έχει κάνει αυτήν τη μεταρρύθμιση κεντρικό άξονα της δεύτερης θητείας του, ως την αδιάψευστη απόδειξη του νεοφιλελεύθερου ριζοσπαστισμού του και της αποφασιστικότητάς του να τσακίσει την αντίσταση ενός λαού που γνωρίζει ότι είναι «ανθεκτικός». Εξελίχθηκε σε συντριπτική απόδειξη του δομικά μειοψηφικού χαρακτήρα του κοινωνικού μπλοκ του οποίου ο ίδιος αποτελεί την τέλεια ενσάρκωση, υιοθετώντας τον ρόλο του ξεδιάντροπου υπαλλήλου μιας αστικής τάξης αχαλίνωτης, μεθυσμένης από διάθεση εκδίκησης ενάντια στις παραχωρήσεις στις οποίες υποχρεώθηκε στο παρελθόν, ως άξια απόγονος των Βερσαλλιών και της Επιτροπής Χυτηρίων (διαβόητα αντεργατικός και «παρεμβατικός» οργανισμός των ιδιοκτητών εργοστασίων χάλυβα και σιδήρου από το 1864 ως το 1940).
Αλλά αυτή η πράξη επιβολής είναι επίσης η στιγμή της αλήθειας και για τον πραγματικό αντίπαλο της κυβέρνησης, το μαζικό κίνημα των συνδικάτων  και της πολιτικής Αριστεράς.
Το σημερινό κίνημα αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωσηόλων των κινητοποιήσεων που προηγήθηκαν, τουλάχιστον εκείνων που σηματοδότησαν την αλληλουχία των αγώνων που ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 2010: ιδίως τη μάχη στη Notre-Dame-des-Landes, τον αγώνα κατά του εργατικού νόμου, τα Κίτρινα Γιλέκα, τις φεμινιστικές κινητοποιήσεις κατά της σεξουαλικής και της σεξιστικής βίας και ευρύτερα κατά της έμφυλης καταπίεσης, το κίνημα 2019-2020 κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, τους αγώνες των μεταναστών χωρίς χαρτιά, ή ακόμη και τους αγώνες (ιδίως τους αντιρατσιστικούς) κατά των αστυνομικών εγκλημάτων και κάθε κρατικής βίας. Ενσωματώνει, αρθρώνει και αναπτύσσει τα επιτεύγματά τους, τόσο σε επίπεδο μεθόδων και τακτικών αγώνα όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο.
Πού βρίσκεται το κίνημα που ξεκίνησε στη Γαλλία στις 19 Ιανουαρίου για να πετύχει την απόσυρση μιας ακόμη αντι-μεταρρύθμισης των συντάξεων και μια νίκη ενάντια σε έναν ευρέως μισητό πρόεδρο; Απέναντι σε όσους φαντάζονταν μια συνδικαλιστική παράσταση «για την τιμή των όπλων» ανίκανη να σταθεί εμπόδιο στον νεοφιλελεύθερο οδοστρωτήρα, λίγους μόνο μήνες μετά την επανεκλογή του Μακρόν, οι εργαζόμενοι, τα κοινωνικά κινήματα και τα συνδικάταέδειξαν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογίζει στην γενικευμένη απάθεια. Δεν πρόκειται ακόμη για ρήξη με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, αλλά είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα.
Επιχειρούμε να εξετάσουμε τις δυνατότητες, τα όρια, αλλά κυρίως τα άμεσα στρατηγικά διακυβεύματα του αγώνα που είναι σε εξέλιξη, προκειμένου να αποκτήσουμε τροφή για σκέψη και δράση και στη χώρα μας.

Συνέντευξη με την Nara Cladera
«Να διατηρήσουμε την ενότητα της συνδικαλιστικής δράσης»

Στις 6 Ιούνη, μετά από μια μακρά περίοδο κινητοποιήσεων αντίστασης μεγάλης κλίμακας, έχετε άλλη μια μεγάλη γενική απεργία. Τι θα σημαίνει αυτό και τι είδους συμμετοχή πιστεύετε ότι θα έχει;
Η Εθνική Διασυνδικαλιστική έχει καλέσει σε δεκατέσσερις εθνικές ημέρες απεργίας και διαδηλώσεων: 19 Ιανουαρίου, 31 Ιανουαρίου, 7 Φεβρουαρίου, 11 Φεβρουαρίου, 16 Φεβρουαρίου, 7 Μαρτίου, 8 Μαρτίου, 11 Μαρτίου, 23 Μαρτίου, 28 Μαρτίου, 6 Απριλίου, 13 Απριλίου, 1 Μαΐου και 6 Ιουνίου. Ας προσπεράσουμε τη μάχη των αριθμών που παραδοσιακά φέρνει την αστυνομία, τα συνδικάτα και τα μέσα ενημέρωσης αντιμέτωπα μεταξύ τους, σχετικά με τον αριθμό των διαδηλωτών. Όποιο και αν είναι το σημείο αναφοράς που χρησιμοποιείται, η συμμετοχή ήταν εξαιρετική, η υψηλότερη των τελευταίων ετών. 
Αυτό συνέβη στις μεγάλες πόλεις, αλλά και σε πλήθος πόλεων σε όλη τη Γαλλία. Ξανασυναντάμε εδώ, ένα  χαρακτηριστικό του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων: ισχυρές τοπικές ρίζες σε κάθε περιοχή. Για παράδειγμα, στις 31 Ιανουαρίου, ο αριθμός των διαδηλωτών∙es στην Tarbes, αν τον φέρουμε στην κλίμακα του Παρισιού, θα αντιπροσώπευε 6 εκατομμύρια ανθρώπους- στους δρόμους του Saint-Gaudens, μιας πόλης με 11.500 κατοίκους, βρέθηκαν 5.200 άτομα. Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν. Συνολικά, ένα εκατομμύριο, δύο εκατομμύρια, δυόμισι εκατομμύρια, αυτό δεν είναι πλέον το ζητούμενο. Η κλίμακα των διαδηλώσεων δεν έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο εδώ και πολύ καιρό- κανείς δεν το αρνείται αυτό.
Μπορούμε να μιλήσουμε για μια κινητοποίηση εξαιρετική αλλά και ανεπαρκή. Εξαιρετική από την άποψη του αριθμού των διαδηλωτών, της διάρκειας, της λαϊκής εξέγερσης, αλλά και από την άποψη ότι απεργίες πραγματοποιούνται όλους αυτούς τους μήνες σε πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε διάφορους επαγγελματικούς τομείς. Ανεπαρκής, γιατί, όπως λέμε από την αρχή, «οι διαδηλώσεις δεν αρκούν». Και όμως παραμένουν η προτιμώμενη μέθοδος δράσης για πολλούς. 
Το μπλοκάρισμα της οικονομίας, το σταμάτημα των μέσων παραγωγής, με άλλα λόγια η απεργία, παραμένει δύσκολο να γενικευτεί, είτε μακροπρόθεσμα βέβαια, είτε ακόμη και κατά τη διάρκεια των «εθνικών ημερών». Οι λόγοι γι’ αυτό είναι γνωστοί, πρώτα και κύρια η ανεπάρκεια της τοπικής διακλαδικής συνδικαλιστικής οργάνωσης. Αυτό οφείλεται στον μαχητικό αντισυνδικαλισμό των εργοδοτών: απουσία δικαιωμάτων στις μικρότερες επιχειρήσεις, αμφισβήτηση των δικαιωμάτων στις υπόλοιπες, κατάχρηση μέσω των φορέων εκπροσώπησης των εργαζομένων που είναι όλο και πιο θεσμικοί και όλο και λιγότερο αντιπροσωπευτικοί, αντι-συνδικαλιστική καταστολή παντού.
Προκύπτει όμως και από επιλογές των ίδιων των συνδικάτων: όταν θέλεις να αλλάξεις ριζικά την κοινωνία και πιστεύεις ότι η γενική απεργία είναι ο τρόπος για να το πετύχεις, τότε δεν μπορείς να περιθωριοποιήσεις τη διακλαδική διάσταση του συνδικαλισμού στην καθημερινή δραστηριότητα.
Ενώ αυτό είναι απαραίτητο για να προχωρήσουμε μπροστά, είναι επίσης σημαντικό να επαναλάβουμε την ισχυρή φύση αυτού του μαζικού κινήματος. Χωρίς να επανέλθουμε στις τεράστιες διαδηλώσεις σε όλες τις περιοχές, θα πρέπει να σημειώσουμε τα μπλόκα και τις συγκεντρώσεις που συνεχίζονται, ιδιαίτερα από τον Μάρτιο. Δεν υποκαθιστούν τις απεργίες, γιατί έχουν ασθενέστερη επίδραση στην οικονομία, στην παραγωγή και επομένως στα κέρδη των καπιταλιστών. Όμως φέρνουν κοντά τις συνδικαλιστικές ομάδες της CGT, των Solidaires, της FSU, ακόμα και της FO ή της CFDT, στις ίδιες γειτονιές στα μεγάλα αστικά κέντρα. Βραχυπρόθεσμα, αυτό ενισχύει τη λαϊκή εμπιστοσύνη στο κίνημα και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που το οργανώνουν- μακροπρόθεσμα, δημιουργεί μια θετική δυναμική για το συνδικαλιστικό κίνημα.
Πώς προετοιμάζεστε εσείς, η SUD SOLIDAIRES και τα άλλα συνδικάτα του IDF για αυτή τη μεγάλη απεργία;
Όταν η ημερομηνία της 6ης Ιουνίου ανακοινώθηκε από την εθνική διασυνδικαλιστική το βράδυ της 1ης Μαΐου, αναρωτηθήκαμε ειλικρινά τι θα μπορούσαμε να κάνουμε μεταξύ δύο διαδηλώσεων.
Εξ ου και η σειρά των βραδινών διαδηλώσεων, γνωστών ως «παρελάσεις με δάδες», εξ ου και οι συζητήσεις και μερικές φορές οι πρωτοβουλίες για τα απεργιακά ταμεία, εξ ου και οι «Γενικές Συνελεύσεις» στις πόλεις που συγκεντρώνουν ακτιβίστριες κι ακτιβιστές από διαφορετικές οργανώσεις, εξ ου και οι «διαδηλώσεις της κατσαρόλας» των τελευταίων μηνών. 
Η ενότητα είναι επίσης πολύ ορατή στις διάφορες δράσεις που αποφασίζονται τοπικά σε όλη τη χώρα: μοίρασμα φυλλαδίων στις πύλες των επιχειρήσεων ή σε δημόσιους χώρους, αποκλεισμός σταθμών διοδίων, κυκλικών κόμβων ή δρόμων, υποστήριξη καταλήψεων χώρων παραγωγής κ.ο.κ. Υπάρχει μια διαλεκτική σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας διατήρησης της εθνικής διασυνδικαλιστικής και των συνθημάτων που προβάλλονται από κάθε συνδικαλιστική δύναμη. Το αποτέλεσμα στην πραγματικότητα - και αυτό είναι που μετράει - αντανακλάται στο υψηλό επίπεδο της κοινωνικής κινητοποίησης. Είναι προς το μεγάλο μας συμφέρον να διατηρήσουμε την ενότητα της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά παραμένουν και τα διασυνδικαλιστικά πλαίσια προβληματισμού. Αυτό θα είναι απαραίτητο απέναντι στην επιθυμία να καταστραφεί ο συνδικαλισμός.
Μια διαδοχή διαδηλώσεων δεν θα είναι αρκετή για να κερδίσουμε. Διότι δεν εμποδίζουν την οικονομία, αλλά και επειδή συγκεντρώνουν ανθρώπους που είναι ήδη κινητοποιημένοι, σε διαφορετικό βαθμό. Τώρα, η κλίση της ισορροπίας δυνάμεων υπέρ μας προϋποθέτει να κερδίσουμε εκείνους που δεν έχουν ενταχθεί στο συλλογικό κίνημα διαμαρτυρίας: τους εργαζόμενους σε εταιρείες όπου η απεργία δεν είναι στην ημερήσια διάταξη, εκείνους σε τομείς όπου πιστεύουν ότι «δεν μπορούν» να απεργήσουν- όπου υπάρχει η ανάγκη να αισθάνονται την έμπρακτη υποστήριξη των συνδικαλιστικών ομάδων της διπλανής μεγάλης εταιρείας, μερικές φορές στον ίδιο χώρο (υπεργολαβία), η ανάγκη να υπολογίζουν στις συναντήσεις με τις τοπικές συνδικαλιστικές ομάδες και την παρουσία τους. Τα μοιράσματα φυλλαδίων και οι συζητήσεις που οργανώνονται από τα τοπικά σωματεία/τα παραρτήματα των CGT, των Solidaires και άλλα, είναι απαραίτητα για να οικοδομήσουμε μια εθνική διακλαδική απεργία.
Η υποστήριξη των υφιστάμενων απεργιών είναι επίσης αυτονόητη. Στην Ιλ ντε Φρανς, για παράδειγμα, δεκάδες εργαζόμενοι των θυγατρικών της La Poste (Chronopost, στο Alfortville στο Val-de-Marne- DPD στο Le Coudray Montceaux, στην Essonne) απεργούν εδώ και ενάμιση χρόνο. Είναι παρόντες σε όλες τις διαδηλώσεις στο Παρίσι από τις 19 Ιανουαρίου, αλλά πολύ λίγες συνδικαλιστικές ομάδες ήταν παρούσες στις διαδηλώσεις τους και στις απεργιακές τους πικετοφορίες, τις προσκαλούσαν στις επιχειρήσεις τους ή στο κατώφλι τους για να προβάλλουν την απεργία. Είκοσι μήνες αγώνα είναι ασυνήθιστο, αλλά σε κάθε περιοχή υπάρχουν απεργίες για να στηριχτούμε και να στηρίξουμε!