Ο νέος χάρτης της ακροδεξιάς και η ανάγκη ριζοσπαστικής απάντησης

 Αυτό το επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα της 21ης Μάη και ενδεχομένως να το επαναλάβουν και τα αποτελέσματα της 25ης Ιούνη. Σε γενικές γραμμές φάνηκε ότι η ακροδεξιά συγκράτησε ή και αύξησε ελαφρώς τις δυνάμεις της, ενώ άξια προσοχής είναι η εμφάνιση νέων, παντελώς άγνωστων μορφωμάτων που το βράδυ των αποτελεσμάτων δεν τα ήξεραν ούτε οι… παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων.
Βελόπουλος και ΝΙΚΗ
Κύριος εκφραστής του ακροδεξιού χώρου παραμένει ο Κυριάκος Βελόπουλος και το κόμμα του. Ο Βελόπουλος, παρότι είχε τριβές προεκλογικά, με στελέχη του να αποχωρούν από την Ελληνική Λύση κάνοντας λόγο για μαύρο χρήμα στα ταμεία του κόμματος και διαφθορά, κατάφερε να γυρίσει το ματς στο παρά πέντε των εκλογών. Με τα περισσότερα ακροδεξιά μορφώματα αποκλεισμένα από τον Άρειο Πάγο, ο ηγετίσκος των κηραλοιφών και των επιστολών του Ιησού είχε ελεύθερο πεδίο να αρμέξει το γάλα της ακροδεξιάς αγελάδας. Σε αυτό τον βοήθησε πολύ το ντιμπέιτ, στο οποίο παρουσιάστηκε ως ένας άνθρωπος της αγοράς με πατριωτικές αρετές, θρησκευτική πίστη και συντηρητικές αρχές. Ως πολιτικό παιδί του Καρατζαφέρη, ξέρει να χειρίζεται τα μίντια, να αξιοποιεί τον γρήγορο λόγο και να εκμεταλλεύεται τη δύναμη της εικόνας, ακόμη κι αν αυτή είναι η… Παναγία η γκέισα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Α’ και Β΄ Θεσσαλονίκης, η Ελληνική Λύση αναδείχθηκε τρίτο (!) κόμμα, ενώ συνολικά στη βόρεια Ελλάδα σημείωσε αξιοσημείωτα ποσοστά ηγεμονεύοντας στο χώρο στα δεξιά της ΝΔ πανελλαδικά.
Το κόμμα όμως που πραγματικά, ήταν η αρνητική έκπληξη της 21ης Μάη ήταν το κόμμα ΝΙΚΗ του οποίου ηγείται ο θεολόγος Δημήτρης Νατσιός. Το κόμμα αυτό, φαίνεται να στηρίζεται από τουλάχιστον εννιά μοναστήρια του Αγίου Όρους, μερίδες κεφαλαιοκρατών που δραστηριοποιούνται στη βόρεια Ελλάδα και από φιλορώσικα συμφέροντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόμμα αυτό θέτει ως κέντρο του τη θρησκεία και την πατρίδα και παρότι τάσσεται κατά των μεταναστών, την ίδια στιγμή αποστασιοποιείται τόσο από τους αρχαιολάτρες όσο και από τους νεοναζί. Περισσότερο στηρίζεται σε θρησκευτικούς κύκλους γύρω από το Άγιο Όρος, στη διείσδυσή του σε ενορίες στη βόρεια Ελλάδα και σε μητροπολίτες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται οργανικά με το κόμμα. Η ΝΙΚΗ αυτοπροσδιορίζεται ως ακραιφνώς ρωσόφιλη και είναι πολιτικό απότοκο του αντιεμβολιαστικού κινήματος που άνθισε με πολύ γοργούς ρυθμούς στη βόρεια Ελλάδα την περίοδο της πανδημίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην Α’ Θεσσαλονίκης συγκέντρωσε 4,58%, στη Β’ Θεσσαλονίκης 5,62%, ενώ από 4% έως 7,46% το κόμμα Νατσιού συγκέντρωσε σε Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, Δράμα και Καβάλα. 
«Ανεξάρτητος» Κασιδιάρης 
Παρότι μονοπώλησε τον προεκλογικό διάλογο, ο Κασιδιάρης και το κόμμα του εξαφανίστηκαν από τη δημόσια σφαίρα λίγες ημέρες πριν και μετά τις εκλογές της 21ης Μάη. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο καταδικασμένος νεοναζί αποτελούσε και αποτελεί τη σοβαρότερη απειλή από τα δεξιά της ΝΔ. Και αυτό γιατί υπάρχει μια ποιοτική διαφορά σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα ακροδεξιά μορφώματα. Ο Κασιδιάρης αποτελεί τη φυσική συνέχεια της πιο ακμαίας μεταπολεμικά έκφανσης του ναζισμού στην Ελλάδα. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ο Κασιδιάρης ξέρει και το έδρανο της βουλής και το μαχαίρι που σκοτώνει ένα μετανάστη. Το ευτύχημα είναι ότι οι ψηφοφόροι του δεν φάνηκε να κατευθύνθηκαν προς κάποια συγκεκριμένη εκλογική εναλλακτική αλλά οι ψήφοι τους διασκορπίστηκαν σε διάφορα εκλογικά κατεβάσματα. Αυτό φάνηκε από τα αποτελέσματα του ΕΑΝ, του κόμματος Κανελλόπουλου που συγκέντρωσε μόλις 0,26 πανελλαδικά. Ο ίδιος ο Κασιδιάρης, όμως, φαίνεται πως δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει τη μάχη. Προσπαθώντας να πατήσει στις αντιφάσεις του συστήματος και στα κενά των νόμων της ΝΔ, επικαλείται γνωμοδότηση του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου και ισχυρίζεται ότι θα επιδιώξει να κατεβάσει «συνασπισμό ανεξαρτήτων υποψηφίων υπό την επωνυμία “Έλληνες”» στις εκλογές της 25 Ιούνη.
Τόσο, ο ίδιος ο Νίκος Αλιβιζάτος, όσο και άλλοι συνταγματολόγοι, όπως ο Πάνος Λαζαράτος, έσπευσαν να διαμηνύσουν ότι και το νέο αυτό τέχνασμα του Κασιδιάρη είναι καταδικασμένο στην αποτυχία, αφού ο Άρειος Πάγος θα κρίνει ότι ένας τέτοιος συνασπισμός ανεξάρτητων υποψηφίων παραπέμπει σε κόμμα και συνεπώς εμπίπτει στις προϋποθέσεις αποκλεισμού που έθεσε ο πρόσφατος εκλογικός νόμος. Πολλοί νομικοί ισχυρίζονται ότι σε αυτή την κατεύθυνση συντείνει και η εμμονή Κασιδιάρη να διατυμπανίζει ευθέως τις προθέσεις του, προκειμένου να γίνουν κατανοητές από τα ακροατήριά του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα πρέπει να μην υποτιμηθεί η παρουσία Κασιδιάρη στο πολιτικό σκηνικό εν γένει. Με τη Χρυσή Αυγή τελειώσαμε οριστικά τον Οκτώβρη του 2020, με τους παραλλαγμένους φασίστες όμως έχουμε μια διαρκή και ανοιχτή πολιτική μάχη. Η αύξηση των φασιστικών επιθέσεων και παρεμβάσεων, άλλωστε το τελευταίο διάστημα κυρίως σε δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το επιβεβαιώνει.
Φρένο στην ακροδεξιά
Είναι σαφές ότι η Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα, πρέπει να ξαναχτίσουν τις απαντήσεις τους τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κινηματικό επίπεδο. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να επισκεφθεί το Άγιο Όρος για να μαζέψει ό,τι μαζεύεται από τη ΝΙΚΗ και ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναγκάζεται να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί «τη χυδαία απόπειρα χρησιμοποίησης της Εκκλησίας μας ως εργαλείο για την επιδίωξη των αλλότριων σκοπών οιωνδήποτε και της οικειοποίησής της από τους οιουσδήποτε παραχαράκτες της πίστης μας», καταλαβαίνουμε το εύρος των διεργασιών στην άκρα δεξιά και το πώς το πράγμα ξεφεύγει ακόμη και από το ίδιο το σύστημα. Αυτό τον ζωντανό πολιτικό χώρο διαβλέπουν και τα διάφορα φαιδρά κομματίδια των Εμφιετζόγλου-Μπογδάνου και της Λατινοπούλου που σπεύδουν να επιχειρήσουν εκ νέου και με άλλες ονομασίες να κατέλθουν στις εκλογές. Δεν λείπουν βέβαια και εκείνοι που μετά τα σαρωτικά αποτελέσματα της ΝΔ επιχειρούν να επαναπατριστούν ή να αποτελέσουν μια φιλική περιφέρειά της, όπως ο Καρατζαφέρης που όπου βρεθεί εξυμνεί τον Μητσοτάκη, ή ο Κρανιδιώτης που μετά την απόσυρση Τζήμερου από την πολιτική ζωή, δηλώνει ότι στηρίζει τη… ΝΔ.
Απέναντι στη συντήρηση ή και στην αύξηση δυνάμεων της ακροδεξιάς, η ριζοσπαστική Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Είναι κομβικό να μην αφεθεί σπιθαμή ζωτικού χώρου στους κάθε λογής ακροδεξιούς μέσα στους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και τις γειτονιές. Οι πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς, οι μεταναστευτικές συλλογικότητες, οι αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, τα εργατικά συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα μαθητικά συμβούλια πρέπει να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις των ακροδεξιών να μετατρέψουν τα εκλογικά ποσοστά τους σε πραγματική πολιτική δύναμη μέσα στην κοινωνία. Και αυτό μπορεί να αποφευχθεί μόνο μέσα από τη μαζική, ριζοσπαστική και ενωτική δράση, μέσα από ένα δυναμικό κίνημα που θα θέτει σε πρώτο πλάνο τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα συμφέροντα των αφεντικών και των κολαούζων τους.