*στίχος των Rationalistas
Ημερ.Δημοσίευσης
Μετά από περίπου 20 μέρες, έληξε στις 23/9 η αποχή συσιτίου από τους κρατούμενους στις φυλακές. Η κινητοποίηση αυτή ξεκίνησε από κρατούμενους στις φυλακές Δομοκού, ενώ συμμετείχαν κρατούμενοι από φυλακές σε όλη την χώρα. Αιτήματά τους ήταν οι μειώσεις στο χρονικό όριο για την υπό όρους απόλυση, να μην εφαρμοστούν αυξήσεις στις ποινές των νέων πολυισοβιτών, να αρθούν τα εμπόδια για μεταγωγή στις αγροτικές φυλακές, να εφαρμόζονται οι υπάρχοντες κανονισμοί για τις άδειες και να μην δημιουργηθούν φυλακές τύπου Γ. Η κατάσταση που επικρατεί αυτήν την στιγμή, με το δικαίωμα στην άδεια να είναι άπιαστο όνειρο και με την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων των κρατουμένων -όπως αυτό της έφεσης και της αναστολής μέσα από την γραφειοκρατία- έχει εμφανώς καταστήσει το «σωφρονιστικό» σύστημα σε εκδικητικό-τιμωρητικό. Κάτι που προβλέπεται να χειροτερέψει καθώς την ίδια στιγμή που κρατούμενοι σε όλη την χώρα ήταν σε αποχή συσσιτίου, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ετοίμαζε ένα νομοσχέδιο που θα αυξάνει τα όρια κράτησης, θα μεγαλώνει τις ποινές και θα περιορίζει κι άλλο τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Με τον νέο νόμο θα καταργηθεί κάθε έννοια σωφρονισμού, αφού πλέον η υπό όρους απόλυση θα είναι τόσο άπιαστη, που δεν θα έχει κανένα νόημα η συνεπής συμπεριφορά του κρατούμενου μέσα στη φυλακή. Ταυτόχρονα, η αύξηση των ορίων κράτησης, μαζί με την αύξηση των ποινών θα σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη συμφόρηση των φυλακών και άρα ακόμα χειρότερες συνθήκες διαβίωσης. Αυτά φυσικά για τους φτωχούς και τους «αντιφρονούντες» που καταλήγουν στην φυλακή, όσο οι οικονομικοί εγκληματίες και οι έχοντες διαφεύγουν οποιασδήποτε τιμωρίας ή έστω σωφρονισμού…
***
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την ημέρα που ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε από δύο επιχειρηματίες και από αστυνομικούς γιατί η ζωή του κρίθηκε λιγότερο σημαντική από την ιδιοκτησία. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο Ζακ κατηγορήθηκε ως «πρεζάκι», ως ληστής, ενώ η έμφυλη και η σεξουαλική του ταυτότητα έγιναν βορρά σε όσους ήθελαν να αμαυρώσουν τη μνήμη του και να χαρακτηρίσουν την ζωή του ως ασήμαντή. Σε αυτά τα χρόνια η αλήθεια προσπάθησε να λάμψει. Στο αίμα του Ζακ δεν βρέθηκαν ναρκωτικά. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ξανά και ξανά πως δεν μπήκε στο μαγαζί για να ληστέψει –αν και, ακόμα και αν επρόκειτο για ληστεία από έναν τοξικοεξαρτημένο, πάλι το έγκλημα της δολοφονίας του θα ήταν απάνθρωπο. Πέντε χρόνια μετά και οι δύο κατηγορούμενοι είναι εκτός φυλακής, ενώ η δικαιοσύνη αποφάνθηκε οι αστυνομικοί – δολοφόνοι απλά έκαναν την δουλειά τους. Αυτή την στιγμή η δίκη για την Έφεση συνεχίζεται και είναι ακόμα πιθανόν να αθωωθούν οι δύο καταστηματάρχες στο Εφετείο. Μετά από μήνες αναβολών, η επόμενη δικάσιμος έχει προγραμματιστεί για τις 15 Δεκέμβρη. Για αυτό η δυναμική παρουσία φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικοτήτων στην πορεία για τα πέντε χρόνια για την δολοφονία του Ζακ πρέπει να συνεχιστεί, καθώς η πίεση από το κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει ότι θα υπάρξει πραγματική δικαιοσύνη για τον Ζακ.
***
Μια ομάδα 65 προσφύγων έμεινε για μέρες εγκαταλελειμμένη σε κεντρικό πάρκο στη Ρόδο, χωρίς καμία βοήθεια από τις Αρχές. Ανάμεσα τους ήταν ένα βρέφος και αρκετά παιδιά, το ένα από αυτά με ανοιχτό τραύμα στο χέρι. Μετά την άφιξή τους, οι πρόσφυγες πήγαν μόνοι τους στο αστυνομικό τμήμα Ρόδου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να λάβουν βοήθεια αλλά οι αστυνομικοί αρνήθηκαν μέχρι και να τους συλλάβουν. Σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων, αρκετοί από αυτούς προσπάθησαν να αγοράσουν εισιτήριο πλοίου για να διαφύγουν από το νησί αλλά δεν τους επιτράπηκε η επιβίβαση. Ο Ερυθρός Σταυρός δεν μπορούσε να επέμβει γιατί δεν έδινε την άδεια η αστυνομία, η αστυνομία έλεγε ότι τα κρατητήρια ήταν γεμάτα και δεν υπήρχαν διαθέσιμοι αστυνομικοί να τους μεταφέρουν εκτός νησιού, το λιμενικό δήλωνε αναρμόδιο καθώς πλέον βρίσκονταν στην στεριά, και σύμφωνα με καταγγελίες πολιτών ακόμα και στο νοσοκομείο Ρόδου τους αρνήθηκαν την είσοδο. Κάπως έτσι μοιάζει ένα σύστημα που αδιαφορεί εγκληματικά για τους πιο κατατρεγμένους. Έχει την εικόνα ανθρώπων εγκαταλελειμμένων σε ένα πάρκο. Μωρών χωρίς κούνια να κοιμηθούν, παιδιών με ανοιχτά τραύματα να μην βρίσκουν γιατρό και να κοιμούνται σε αντίσκηνα. Με το πρόσχημα γραφειοκρατικών κωλυμάτων η κάθε υπηρεσία δήλωνε πως δεν την ενδιαφέρει αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν. Απέναντι σε αυτήν τη βιαιότητα, βρέθηκαν ευτυχώς αλληλέγγυοι και εθελοντές, που μέσα από την ομάδα «Ελάφι» μάζεψαν τρόφιμα, είδη υγιεινής, υπνόσακούς, μαγείρεψαν ζεστό φαγητό και περιέθαλψαν τους πρόσφυγες, ενώ ταυτόχρονα άσκησαν πίεση στις Αρχές να μεταφερθούν κάπου με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
***
Μια ομάδα 65 προσφύγων έμεινε για μέρες εγκαταλελειμμένη σε κεντρικό πάρκο στη Ρόδο, χωρίς καμία βοήθεια από τις Αρχές. Ανάμεσα τους ήταν ένα βρέφος και αρκετά παιδιά, το ένα από αυτά με ανοιχτό τραύμα στο χέρι. Μετά την άφιξή τους, οι πρόσφυγες πήγαν μόνοι τους στο αστυνομικό τμήμα Ρόδου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να λάβουν βοήθεια αλλά οι αστυνομικοί αρνήθηκαν μέχρι και να τους συλλάβουν. Σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων, αρκετοί από αυτούς προσπάθησαν να αγοράσουν εισιτήριο πλοίου για να διαφύγουν από το νησί αλλά δεν τους επιτράπηκε η επιβίβαση. Ο Ερυθρός Σταυρός δεν μπορούσε να επέμβει γιατί δεν έδινε την άδεια η αστυνομία, η αστυνομία έλεγε ότι τα κρατητήρια ήταν γεμάτα και δεν υπήρχαν διαθέσιμοι αστυνομικοί να τους μεταφέρουν εκτός νησιού, το λιμενικό δήλωνε αναρμόδιο καθώς πλέον βρίσκονταν στην στεριά, και σύμφωνα με καταγγελίες πολιτών ακόμα και στο νοσοκομείο Ρόδου τους αρνήθηκαν την είσοδο. Κάπως έτσι μοιάζει ένα σύστημα που αδιαφορεί εγκληματικά για τους πιο κατατρεγμένους. Έχει την εικόνα ανθρώπων εγκαταλελειμμένων σε ένα πάρκο. Μωρών χωρίς κούνια να κοιμηθούν, παιδιών με ανοιχτά τραύματα να μην βρίσκουν γιατρό και να κοιμούνται σε αντίσκηνα. Με το πρόσχημα γραφειοκρατικών κωλυμάτων η κάθε υπηρεσία δήλωνε πως δεν την ενδιαφέρει αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν. Απέναντι σε αυτήν τη βιαιότητα, βρέθηκαν ευτυχώς αλληλέγγυοι και εθελοντές, που μέσα από την ομάδα «Ελάφι» μάζεψαν τρόφιμα, είδη υγιεινής, υπνόσακούς, μαγείρεψαν ζεστό φαγητό και περιέθαλψαν τους πρόσφυγες, ενώ ταυτόχρονα άσκησαν πίεση στις Αρχές να μεταφερθούν κάπου με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.