Μεταναστευτικό: Όχι στην νέα συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας-ΕΕ

Η πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, επιβεβαίωσε το καλό κλίμα μεταξύ των δύο χωρών που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν πρόθυμες να φτάσουν μέχρι και στα πρόθυρα θερμού επεισοδίου, αλλά ακόμη πιο αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις Καιρίδη. Σύμφωνα με αυτές, η συνεργασία με την Τουρκία για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φαίνεται ότι όχι μόνο λειτουργεί, αλλά θα εντατικοποιηθεί το επόμενο διάστημα. Μάλιστα ο ίδιος ο υπουργός κατά δήλωσή του αναμένεται να επισκεφθεί την Τουρκία και τον Τούρκο ομόλογό του εντός του Οκτωβρίου ενώ κυνικά ανέφερε ότι «έχουμε κοινό ενδιαφέρον να δούμε τί θα γίνει με τον ανατολικό διάδρομο και να έχουμε μια ολιστική αντιμετώπιση, τώρα που υπάρχει μεγάλη κινητοποίηση για τον κεντρικό μεσογειακό διάδρομο, ώστε να μη δούμε αύξηση των ροών μας».
Το απόλυτα εξωφρενικό αποτέλεσμα όμως αυτής της αναβάθμισης των ελληνοτουρκικών σχέσεων στο προσφυγικό, είναι η απόφαση περί επικαιροποίησης, ανανέωσης και εμπλουτισμού της συμφωνίας μεταξύ ΕΕ-Τουρκίας του 2016. Πρόκειται για μια εγκληματική συμφωνία, που προφανώς είχε στηρίξει η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία στην πραγματικότητα μετέτρεπε την Ελλάδα από μια χώρα διάδρομο σε μα χώρα φυλακή για εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Στη βάση αυτής της συμφωνίας λοιπόν θα επανεκκινήσει ο διάλογος για το προσφυγικό στη νέα περίοδο που ανοίγεται. «Θέλουμε η Τουρκία να φυλάει τα σύνορά της καλύτερα, να καταπολεμήσει τα δίκτυα των διακινητών και να δεχθεί επιστροφές όπως προβλέπονταν. Ουσιαστικά να εφαρμοστεί το σύμφωνο του 2016» ανέφερε ο Καιρίδης, θυμίζοντάς μας τις πιο ζοφερές εικόνες που έχει ζήσει το Αιγαίο τα τελευταία εκατό χρόνια. Μόνο που σύμφωνα με τα λεγόμενα του υπουργού, η οποιαδήποτε νέα συμφωνία δεν θα αφορά μόνο το Αιγαίο, αλλά και τον Έβρο. Η Ελλάδα δηλαδή ή θα είναι μια χώρα φυλακή, ή θα είναι μια χώρα διώκτης. Αυτό επιβεβαιώνεται σύμφωνα με τον ίδιο, από το γεγονός ότι ήδη τις τελευταίες ημέρες οι ροές έχουν μειωθεί σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα τουλάχιστον 30%.
Προκλήσεις Καιρίδη
Στο πρόσφατο συμβούλιο εσωτερικών υποθέσεων στις Βρυξέλλες, ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης, έσπευσε να κάνει σαφές με όλα τα μέσα, ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να συνεχίζει να παίζει ακόμη πιο δυναμικά το ρόλο του μαντρόσκυλου της ΕΕ στα σύνορα. Η ελληνική κυβέρνηση αντί να κρούσει το κώδωνα του κινδύνου στην Ευρώπη και να τονίσει την ανάγκη αλλαγής πλεύσης της προσφυγικής πολιτικής σε μια περίοδο που αναμένεται αύξηση των προσφυγικών ροών, δήλωσε παρούσα στην προσπάθεια του αποκλεισμού των συνόρων και της απώθησης των «ανεπιθύμητων». Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα στήριξε το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και την υπερψήφιση του νέου κανονισμού για το μηχανισμό κρίσεων, με τον Καιρίδη να εκτιμά ότι αυτός θα προχωρήσει, παρά τη διχογνωμία μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας.
Όμως η πολιτική αμετροέπεια του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, φάνηκε στον κομπασμό του για τα όσα «πέτυχε» στη συνάντηση που είχε με την αρμόδια Επίτροπο για τη Μετανάστευση Ίλβα Γιόχανσον. Με βάση τα λεγόμενά του το ελληνικό κράτος εξασφάλισε μία έκτακτη χρηματοδότηση από την Επιτροπή προκειμένου να αντιμετωπισθεί το «πρόβλημα» των αυξημένων προσφυγικών ροών, αλλά και επιπλέον προσωπικό από τους διάφορους φορείς της ΕΕ, όπως είναι η EUAA και η Frontex, για καλύτερη και πληρέστερη επίλυση της κατάστασης. Με λίγα λόγια ο Καιρίδης που λίγο μετά το ναυάγιο της Πύλου δήλωνε σε τηλεοπτικό πάνελ ότι «τι να κάνουμε δεν μπορούμε να σώσουμε όλο τον κόσμο», πλέον φαίνεται αποφασισμένος αν χρειαστεί να πνίξει όλο τον κόσμο, όσο τα ευρωπαϊκά σύνορα παραμένουν ερμητικά κλειστά για ανθρώπους που αναζητούν άσυλο.
Ανάγκη απάντησης
Απέναντι στις δολοφονικές πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΕ, το κίνημα και η  Αριστερά, πρέπει να βάλουν φρένο. Είναι κομβικής σημασίας ανάγκη να επανέλθει το προσφυγικό στην κεντρικοπολιτική ατζέντα και να διατρανωθεί με κάθε τρόπο ότι η Ελλάδα εγκληματεί συστηματικά με την ανοχή, ή καλύτερα, τη συνδρομή της ΕΕ. Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, πάνω στην οποία ξανανοίγει ο διάλογος των δύο πλευρών του Αιγαίου, συνιστά μια συμφωνία ντροπή, που κλείνει και ανοίγει την κάνουλα των ροών κατά το δοκούν, αντικειμενοποιώντας και εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες σε ντροπιαστικό βαθμό. Η μαζικότητα των διαδηλώσεων ενάντια στο έγκλημα της Πύλου, των καλοκαιρινών αντιρατσιστικών φεστιβάλ και των εκδηλώσεων για τα δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αποδεικνύουν περίτρανα ότι υπάρχει ένα σημαντικό κοινωνικό δυναμικό που είναι πρόθυμο να σταθεί εμπόδιο μπροστά στην εφαρμογή των δολοφονικών πολιτικών της ΝΔ.