αντιρατσισμός

Το φετινό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας, με κεντρικό σύνθημα «Από την Πύλο ως την Παλαιστίνη, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη», έκανε σαφή την απολύτως κρίσιμη επιλογή του να δώσει αυξημένο χώρο, βάρος κι ορατότητα στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

Η  φετινή 16η Μάρτη, που έχει οριστεί ως ημέρα δράσης ενάντια στο ρατσισμό, έχει αναβαθμισμένη αξία, καθώς καλείται να στείλει ηχηρά μηνύματα, σε μια περίοδο που ο ρατσισμός επεκτείνεται τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ευρώπη συνολικότερα. Τα νέα προσφυγικά κύματα, αποτέλεσμα πολλαπλών και πολυεπίπεδων κρίσεων σε διεθνές επίπεδο, έρχονται αντιμέτωπα με μια Ελλάδα «πορτιέρη» σε μια Ευρώπη θωρακισμένη και κλειστή. Είναι χρέος όλων μας να δούμε τη μεγάλη εικόνα και να βγάλουμε συγκεκριμένα καθήκοντα για το επόμενο διάστημα.
 

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Μια δολοφονία που αποτέλεσε τομή στην εξέλιξη του αντιφασιστικού κινήματος στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Όσοι/ες ζήσαμε αυτό το κίνημα γνωρίζουμε τη δύναμή του. Όπως και οι φασίστες, αντίστοιχα.
 

Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας (7, 8, 9 Ιουλίου, Άλσος Βεϊκου), δεν είναι ένα ακόμη πολιτισμικό γεγονός του καλοκαιριού. Είναι ένα διαχρονικό εργαστήρι πολιτικής συζήτησης, κινηματικών διεργασιών και καλλιτεχνικής έκφρασης. Ένα κύτταρο αγώνα που συσπειρώνει κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που πιστεύουν σε έναν κόσμο αγώνα και αλληλεγγύης και όχι σε έναν κόσμο φυλακή. 

Δύο μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές, οι New York Times κυκλοφόρησαν ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζονται οι ελληνικές λιμενικές αρχές να προχωρούν σε μια παράνομη επαναπροώθηση, εγκαταλείποντας μια ομάδα προσφύγων, μεταξύ των οποίων και παιδιά, μέσα σε μια μαύρη λέμβο στη μέση του πουθενά

Η 21η Μάρτη δεν είναι μια τυχαία ημερομηνία στην Ελλάδα. Η παγκόσμια ημέρα ενάντια στο ρατσισμό εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει μια ημερομηνία ορόσημο για το αντιρατσιστικό κίνημα και την Αριστερά.

Έχουν περάσει περίπου δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και περίπου τρία χρόνια από την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση εις βάρος της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Όμως, πολιτικά δεν έχουμε ξοφλήσει με τα κάθε λογής παρακλάδια της, που με νέα ταμπέλα και νέο προσωπείο επιχειρούν να αναβαπτισθούν στο πολιτικό σκηνικό. 
 

Στη σκιά του πολέμου, της ενεργειακής κρίσης, του πληθωρισμού και της πανδημίας, εκατομμύρια άνθρωποι, που κυριολεκτικά δεν έχουν τίποτα πέρα από τα σώματά τους να υπερασπιστούν, επιχειρούν να φτάσουν στην Ευρώπη προκειμένου να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Η Ελλάδα έχοντας αναλάβει το ρόλο του συνοριοφύλακα, φέρει την ευθύνη για τον θάνατο πολλών εκατοντάδων προσφύγων.